Even terug naar

Zo’n twee maanden geleden schreef ik, in het kader van de cursus retorica van Jan, over mijn reis en het thuiskomen. Een sterk geworteld gevoel en zo gevoeld en omarmd. Een basis waar ik naar terug kon en hoe een thuis meer is dan een fysieke plek.

De afgelopen maand lijkt het wel alsof er een tornado in mijn “huis”heeft gewoeld. Ben omver geblazen en liet me teveel leiden door externe omstandigheden en ging zelfs twijfelen aan meer dan dat ik normaliter zou doen. Ging me meer en meer aantrekken wat en hoe andere mensen zouden reageren en mijn gekke gedachten kregen een te belangrijke plek in mijn hoofd. Denken verkrampte het voelen aanzienlijk. Angst en verkramping zijn geen goede leidraad en geeft al zeker geen rust. Op een of andere manier kon ik niet terug naar de basis en het oervertrouwen.

Klampte me aan allerlei zaken vast die geenzins de basis creerde die me bij me pastte, reageerde uit angst en werd er dood en dood moe van. Niets lukte en dat is ook niet zo gek. Over de wijze van communicatie maar te zwijgen.
Ik had een wake up call nodig. En toch is dat nog niet zo makkelijk als je in een dergelijke storm zit en je er moeilijk uit komt. Kende dit niet zo, was toch altijd mijn weg gegaan, gewoon waar en hoe het liep zonder me druk te maken om politiek spel. Was daar zelfs wars van en kan en wil het niet spelen. Ging zelfs twijfelen aan mijn authentieke drijfveren en met recht want ik reageerde vanuit angst dus sja…

En nu een nieuwe week en bijna een nieuwe maand. Heb de afgelopen dagen mezelf wat rust gegeven en na het om me heen slaan en het mezelf absoluut ongemakkelijk gemaakt te hebben, ben ik weer klaar om vanuit meer rust de wereld in te wandelen.
Met vertrouwen de dag tegemoet tredend en de paden op en de lanen in. Relaxed en ontspannen en met die houding bemerk ik dat de wereld en de mensen daarin ook weer prettiger reageren.
Zonder de twijfel terug naar mijn zuivere intenties en daarbij blijven. Goed luisteren.

Het is goed zoals het is en blijf gewoon het pad lopen wat voor me ligt. Niet geheel uitgestippeld, wel in lijn met mijn wil en bestemming. Achteraf niet eens precies weten hoe ik er ben gekomen, wel dat het gewoon klopt.
Ik heb er weer zin in.  Ik vertrouw erop dat wat er is en komt precies goed is. Weer zin om het leven te vieren, zonder al teveel controle over anderen of enkel passief geleid door externe factoren. Wel met aandacht voor en betrokkenheid bij de mensen om me heen en met zorg voor mezelf.
Ik ben er wel weer 🙂 !

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *