Berichten

De toekomst is NU!

Zo vlak voor de zomerstop staat de wereld nog lang niet stil. Tenminste niet “mijn”wereld. Er wordt nog volop gespard, verkend, geschreven en ontwikkeld en zeker waar het gaat om de samenleving en hoe we met elkaar kunnen leven. Anders, met innovatieve oplossingen, andere denkwijzen en andere rollen en taken voor een ieder, inclusief de gevestigde pilaren in die samenleving.

Dat is een goede zaak al vraag ik me soms af of ik de afgelopen zeven jaar in een parralel universum heb geleefd. Zo’n wereld waar de betrokkenheid bij de samenleving gemeengoed is en de standaard, waar ondernemen vanuit de impact die het heeft op deze samenleving,  centraal staan. Gericht op een andere manier van denken en handelen, de ene noemt het innovatief en de ander gewoon logisch nadenken. De een verkent en onderzoekt en de ander doet het gewoon. Dat is ook allemaal nodig en ik prijs me gelukkig dat ik zie dat het niet meer zo als vreemd of te idealistisch wordt ervaren.

Toch zie ik sommige artikelen en onderzoeken voorbij komen waarbij het nog steeds niet helemaal duidelijk is wat er nu aan het gebeuren is, voor welke kantelingen in de samenleving we staan en hoe dichtbij deze zijn. Het verwoorden hiervan en het stimuleren van deze ontwikkelingen vergt een taal die we allemaal verstaan en in ieder geval een toetsing dat we het over hetzelfde hebben. Dat mist nog wel eens waardoor de kern verloren gaat en de gewenste ontwikkelingen een vertraging oplopen.

Nog fff geduld

Ik  bemerk dat mijn geduld een grens heeft en besef dat ik zo graag een versnelling wil. Misschien komt het door mijn gewandel en vaak ook geploeter van de afgelopen veertien jaar in dit veld en al ben ik echt blij met de huidige ontwikkelingen die we zeven jaar geleden echt niet voor mogelijk hielden, mis ik soms iets. Zoals het beeld van diegenen die hier al echt mee aan de slag zijn en het algemeen delen van deze leerlessen, zodat alles inderdaad in die stroom versnelling komt.

Daarbij besef ik ook dat wij, als maatschappelijk middenveld, de verantwoordelijkheid en trekkersrol die we hebben in die versnelling, ook te lang voor ons uitgeschoven hebben. Te afwachtend soms , al is het fijn om te zien dat we nu meer durven en ons voortschrijdend inzicht door de ervaringen ons daarbij helpt. Net als de veranderingen in de samenleving en hoe we daarmee omgaan.
Natuurlijk kon niet alles wat we voor ogen hadden en waren (en zijn) er nog steeds algemene regels en wetgeving die ons soms in een spagaat brengen. Toch is er een steeds grotere massa die hiermee aan het werk is, die domein overschrijdend werkt en het belang van samenwerken, samen optrekken en de kennis te delen die we allen inmiddels hebben vergaard, zeker onderschrijft.

Dat stuwt de ontwikkelingen van het sociaal ondernemerschap op en al ben ik niet van de labels en definities besef ik terdege dat een gemeenschappelijke “understanding” van dat begrip en wat deze ondernemers beogen van belang is. En dat geldt niet enkel voor hen, ook de rol van overheid en de corporates verandert en ook daar zijn die aspecten van samenwerking en kennis delen en het gewoon ervaren,  vanuit de Good Practices die er al zijn, van belang.

Kunnen en durven we het?

Dus laten we de hekken laten zakken, de domeinen anders benoemen (opheffen is misschien nog een stap te ver), en onze rollen en taken beter op elkaar en elkaars behoeften afstemmen. Gooi het open en laten we zien wat er gebeurt. Wie staat er op en durft een nieuwe aanpak aan ?

En natuurlijk is er iets van een gestructureerde aanpak nodig om de veranderingen te verduurzamen en de impact op de samenleving te vergroten. Kunnen we dat onderwijs ,de zorg en het welzijn verbeteren op een manier die werkt, voor iedereen? Hebben we voldoende slagkracht en zoeken we elkaar op als we dat niet hebben? Hebben we inmiddels op diverse gebieden zoveel aansprekende voorbeelden dat het niet als Utopie ervaren wordt, ook voor diegenen die er verder van af staan ?

Meer vragen dan antwoorden. Gesteld vanuit een onvermogen en ongeduld, aan te pakken vanuit vermogen, kennis en ervaring en de tijd nemen. Rome was niet in een dag gebouwd. Ik weet het. Laten we echter niet nogmaals zeven jaar wachten, dat hoeft immers niet.

De plannen liggen er, er zijn genoeg partijen die hun kennis en ervaring samen inzetten, en er zijn mensen met lef die het wel willen doen. Ik ben benieuwd waar we over zeven jaar staan en wat voor stuk ik dan lees en of schrijf. Ik ervaar het ook als prikkelend en een voorrecht zo in de voorhoede te kunnen en mogen staan.

Zoals ik al eerder schreef :

“Begin dit jaar schreef ik mijn nieuwsbrief dat ik voelde aan alles dat dit jaar een bepaalde tinteling in zich draagt. Nu halverwege besef en bemerk ik dat de tintelingen over gaan in prikkelende gesprekken op de meest vreemde en mooie plekken met mensen die stappen (willen) zetten. Kan daarvan genieten en de belofte van een impactvol jaar wordt steeds concreter en komt dichterbij. Wartaal voor de een, ver van mijn bed show voor de ander en voor steeds meer mensen een andere samenleving die we zelf maken en die steeds bereikbaarder wordt. Schreef het al eerder en het blijft maar doorgaan. Kan er niet meer omheen en wil ik ook niet! ”
“We are trying to construct a more inclusive society. We are going to make a country in which no one is left out.” – Franklin D. Roosevelt

Dus eromheen al lang niet meer. Nog meer een aandeel en verantwoordelijkheid nemen; graag !
Gedurende de zomerstop daar maar eens serieus werk van en plannen voor maken; de toekomst is NU !

Gastblog Irene Vogel – Bijzonder gewoon

Is er een taboe in de samenleving waar jij je hard voor maakt om het uit de taboesfeer te halen?
Ik mag het stokje overnemen van Carla Pleijers in deze unieke blog-estafette!

Toen ik haar blog las voelde ik meteen de behoefte om ook iets te schrijven, maar omdat ik zo iets nog nooit heb gedaan, aarzelde ik.

Arbeidsmarkt kan inclusiever worden

De arbeidsmarkt dreigt steeds exclusiever te worden door vergrijzing, flexibilisering en digitalisering. Vooral kwetsbare groepen van de beroepsbevolking zijn hiervan de dupe.

In Sociale Vraagstukken (waarbij wetenschappers en professionals hun licht laten schijnen op maatschappelijke kwesties) legt Charissa Freese  uit hoe overheid, werkgevers en werknemers samen kunnen werken aan een meer inclusieve arbeidsmarkt.

Daarin belicht ze de volgende trends :

Onlangs werd de AOW-leeftijd verder opgeschoven, ditmaal tot 67 jaar en drie maanden. Daar zal het niet bij blijven, aangezien de kans om honderd jaar te worden sterk stijgt (NIDI, 2016). Werken tot wellicht wel je tachtigste kan nodig zijn om AOW en pensioen betaalbaar te houden.

Flexwerkers zijn slechter af 

Een tweede trend die leidt tot een exclusievere arbeidsmarkt is flexibilisering. Inmiddels werkt één op de drie werkenden op flexibele basis, tegen lagere sociale en inkomenszekerheid dan werknemers met een vaste baan. Flexibele arbeidsrelaties zijn nogal scheef verdeeld over de beroepsbevolking, met name jongeren, laagopgeleiden en allochtone werknemers hebben er vaker mee te maken.

Veel vaste banen verdwijnen door digitalisering

De derde trend die inclusiviteit op de arbeidsmarkt bedreigt is robotisering of digitalisering. Over de vraag of er meer of minder banen zullen ontstaan door robotisering en digitalisering woedt een verhit debat onder wetenschappers.

En ze komt met een aantal oplossingsrichtingen.

Ombuigen van exclusieve arbeidsmarkt tot een inclusief alternatief

Er is op dit moment al een zeer aanzienlijke groep mensen die niet of nauwelijks meedoet op de arbeidsmarkt: naar schatting zo’n 1,7 miljoen als de uitkeringsgerechtigden uit diverse regelingen bij elkaar worden opgeteld.

De sleutel tot de oplossing om in de toekomst werk te hebben en te houden wordt gezocht in een leven lang leren. Door voortdurend te werken aan hun kennis- en vaardigheden zijn werknemers wendbaar en voorbereid op veranderende omstandigheden. Werkgevers dragen daaraan bij met strategisch hrm-beleid waarbij geïnvesteerd wordt in menselijk kapitaal. Hierdoor kunnen medewerkers bijdragen aan gewenste organisatieopbrengsten, zoals productiviteit, kwaliteit, flexibiliteit en efficiency.

De oplossing voor de toenemende uitsluiting is niet te vinden in het huidige arbeidsmarktbestel, maar vraagt om een fundamentele herziening. Daar zijn wij, als sociaal ondernemers, toch al aardig mee bezig 🙂

Lees verder over het ombuigen van de exclusieve arbeidsmarkt tot een inclusief alternatief.

Movies that Matter – meer dan een film alleen!

Op vrijdag 24 maart barst in Filmhuis Den Haag en Theater aan het Spui het jaarlijkse Movies that Matter Festival weer los.

Movies that Matter gelooft in de kracht van cinema als instrument om onverschilligheid te bestrijden. Film heeft meer dan ieder ander medium het vermogen ogen te openen. Het kan aanzetten tot invoelen en meevoelen, tot nadenken en napraten. Dat maakt film een uitstekend middel om mensen bewust te maken van het belang van mensenrechten, het debat daarover aan te wakkeren en om in te zetten bij mensenrechteneducatie. Niet alleen geloven we in het vermogen van film om ogen te openen: we achten dit ook bewezen.
Uit zeer recent onderzoek van kennis- en adviesbureau Movisie blijkt dat het kijken van film bijdraagt aan het creëren van meer tolerantie en empathie. Ook een onderzoek dat wij zelf lieten uitvoeren door de Erasmus Universiteit wijst uit dat jongeren na het zien van film meer empathie tonen voor het onderwerp dan daarvoor.

Movies that Matter wil ogen openen voor mensenrechten.

Wij zetten film in voor het stimuleren van de dialoog over een rechtvaardige wereld, de beïnvloeding van de publieke opinie en de motivering tot inzet voor mensenrechten en een duurzame samenleving.
Op dit internationale film- en debatfestival presenteren regisseurs uit de hele wereld indrukwekkende speelfilms en documentaires over mensenrechten en een rechtvaardige, duurzame wereld.

Dagelijks vinden talkshows, interviews en debatten plaats waarbij gasten uit binnen- en buitenland met elkaar en het publiek doorpraten over thema’s uit de films.
Er zijn muziekoptredens, exposities, masterclasses, de feestelijke A Matter of ACT Night en het moves that matter feest op zaterdag 1 april. Movies that Matter Festival: meer dan film alleen!

Dus mocht je kans zien dit festival te bezoeken; de moeite waard!

Kijk op moviesthatmatter.nl voor meer informatie en het programma.

 

Transformatie in sociaal domein een echte verandering of wassen neus?

Tot het Sociaal Domein hoort alles wat te maken heeft met zorg en ondersteuning van burgers met een hulpvraag. Daarbij gaat het om jongeren, ouderen, mensen met een beperking (fysiek of psychisch) en mensen die moeilijk aan werk kunnen komen of die werkloos zijn geworden. Alle organisaties, diensten en voorzieningen die mensen ondersteunen, de leefbaarheid vergroten en participatie (dat is meedoen in de maatschappij) bevorderen werken binnen dat Sociaal Domein. Een tegenwoordig ook daarbuiten, zeker als we kijken wat voor impact sociaal ondernemers hebben op dat vlak.

Met de nieuwe wetten en in ruil voor financiële risico’s en bezuinigingen krijgen gemeenten steeds meer ruimte voor lokaal beleid. En dat past in de filosofie van de nabije, maar ook slankere overheid die minder bevoogdend en betuttelend is en meer plek biedt aan inwoners, bewonersinitiatieven, ondernemers en maatschappelijke organisaties.

In een interview met een aantal kopstukken uit dat sociaal domein in Sprank blijkt dat er acht cruciale aandachtspunten zijn die belangrijk zijn voor die transformatie en die voorkomen dat dit slechts een wassen neus is. Daarin wordt ook de aanpak van professionals genoemd als ook de veranderende rol van de overheid.
Samenwerking is essentieel en het systeem hoeft niet helemaal te veranderen. Hoe we ermee én erbinnen werken wel.

Laat je als overheid los, dan ontstaat echt plaats voor sociaal ondernemerschap en innovatie.

De meest kwetsbare mensen in onze samenleving verdienen het ondersteund te worden. Doorpakken en doen dus!