Berichten

Vakantie en wachten ….. door Hilde Spille

Hilde Spille was eerder dit jaar al onze gastblogger en toen zij aangaf het zomerse gastblog te willen schrijven gingen we daar maar al te graag op in. Haar blogs zijn altijd zeer plezierig om te lezen en je krijgt nu wel een geheel andere kijk op wachten…
Dus wacht niet langer en lees haar verhaal.

Vakantie en wachten

Wachten is passief. Het laat ook zien dat je afhankelijk bent. In de rij voor de kassa zijn we afhankelijk van de cassiere, pas als we betalen mogen we onze boodschappen mee nemen. In de wachtkamer bij huisarts of tandarts wachten we op zijn hulp met onze lichamelijke problemen. En zoals de meesten heb ik een hekel aan wachten.

Dus, wat heeft wachten dan met vakantie te maken? Het begint al met het plannen van de vakantie. Verwachtingen zijn ook een vorm van wachten. En de zomer is voor mij bij uitstek de tijd van het wachten. Het is ook de kans om op een nieuwe manier tegen wachten aan te kijken. Deze nieuwe manier van kijken heeft veel te maken met de manier waarop ik aan het reizen ben.

Als ik met het vliegtuig of de auto op vakantie ga, is de reis vaak niet veel anders dan het wachten in de wachtkamer van de tandarts, behalve dat ik er geen boor-geluiden hoor. Alles draait om het moment waarop je wordt geholpen, door de tandarts of door de aankomst op de plek van bestemming. Tijdens het reizen doe ik dan bijna hetzelfde als in een wachtkamer, ik sluit mezelf af door bezig te zijn met m’n mobieltje of iets vluchtigs te lezen, meestal tijdschriften of kranten. Alles draait om de bestemming, de reis is alleen het middel om bij het doel te komen. En daar begint de vakantie dan pas echt (hoop je).

Een andere manier van wachten heb ik geleerd toen ik al wandelend, fietsend of met de trein op vakantie ging. De vakantie begint thuis al nog voor ik de deur dicht trek, niet pas op de plek van bestemming. Ik vertrek rond het middag uur, nadat ik ’s ochtends een lekker ontbijt heb gehad en alle spullen heb gepakt. Dit is het begin. Ik hoef niet midden in de nacht al op te staan om files te voorkomen of omdat de chartervlucht al om 6:00 vanuit Schiphol vertrekt. Ik ga de eerste dag zo ver ik kom, want het gaat om het onderweg zijn zelf. Met de trein heb ik het op de eerste dag al tot Berlijn, Bordeaux of Edinburgh gehaald! De weg is het doel. Als ik het zo schrijf doet het bijna boeddhistisch en verlicht aan. Toch heb ik het juist als heel aards ervaren, met beide benen op de grond.

Wandelend en fietsend heb ik prachtige stukken Nederland ontdekt waarvan ik het bestaan niet eens  vermoedt had. Het leven word plotseling terug gebracht naar de basis thema’s van het leven: slapen, eten, gezondheid (blaren), het weer en samen lol hebben. Juist door alles terug te brengen naar de basis kon ik mijn verwachtingen loslaten. Want aan het weer was toch niets te doen. Ik kon gewoon kijken wat de dag brengt, wat er om me heen gebeurt. Ik stond er open voor, en sloot me juist niet af. Op de fiets ben ik er achter gekomen, dat we in Friesland ineens veel hartelijker bejegend werden dan in Drenthe en Overijssel, dat er duidelijk sprake is van een cultuurverschil. Het gekke is, dat zelfs het wachten in een bushokje op het overwaaien van een bui een avontuur was geworden.

Wandelen, fietsen, bus en trein vragen een bewuste besteding van je tijd. Wachten krijgt ineens de sfeer van een avontuur in plaats van een wachtkamer. Het is een oefening in het waarnemen van elk moment, van plannen en loslaten. Want natuurlijk maak je plannen, en toch weet je dat het allemaal heel anders kan uitpakken. En juist als het anders uitpakt maak je vaak de mooiste dingen mee.

Hilde Spille

http://hildespille.wordpress.com

Hilde Spille werkt sinds 15 jaar bij Paperclip Agency. Samen met haar partner Rob Berends runt ze het bedrijf, een impresariaat voor rock/pop artisten. Naast muziek en samenwerking staan ook ecologische, sociale en culturele duurzaamheid centraal. Hilde moedigt vrouwen aan om hun weg in de muziek (-business) te vinden.