November is zo donker nog niet ….

/0 Reacties/in , , , /door

November is kennelijk niet enkel de maand om lekker warm bij de kachel weg te kruipen, er is ook genoeg te doen om de deur voor uit te gaan. Je kan altijd wel  ergens ontbijten, lunchen, borrelen of dineren waarbij het eten en drinken dan een side dish is van de nodige inspiratie , innovatie en kennis die je daar kan op doen.

Besef wel dat het niet mogelijk is om overal aanwezig te zijn en er dient ook nog gewerkt te worden,  al zijn dat soort bijeenkomsten of initiatieven daar ook zeker onderdeel van ;-). Soms heb ik het gevoel wat te missen en ergens weet ik ook wel dat ik via allerlei kanalen er wel wat van mee krijg en dat is dan voldoende. Bewust kiezen waar je kan en bij wil zijn is hierbij essentieel.

November is ook zo’n maand waarin van alles gebeurt . Via dit bericht maak ik jullie graag attent op een paar van mijn favorieten deze maand. Wellicht kan je er nog bij zijn en dan ontmoeten we elkaar of anders hoor ik graag van je hoe het was.

Zo is er deze weken op Food gebied en hoe dat anders kan zeker het een en ander te beleven.
Op Op 6, 7 en 8 november organiseert het Ministerie van Economie, Landbouw en Innovatie in samenwerking met  WE CANTEEN SmaakRijk, de nieuwe manier van lunchen (bij de Rijksoverheid). Hier kan je kijken, ervaren, leren en natuurlijk proeven bij de verschillende kramen waarin lokale ondernemers de lekkerste (wereld)gerechten voor je bereiden en er over vertellen! Zelf mag ik actief mee leren, ervaren en meedenken over nieuwe innovatieve manieren van cateren.
Het FoodGuerrilla-evenement op vrijdag 9 november is nog zo’n mooi initiatief. Hier is de inschrijving inmiddels van gesloten, wel de moeite waard om dit te volgen via Twitter en Facebook. Dit is niet de eerste actie en zal ook vast niet de laatste zijn; houd ze in de gaten !

En dan voor die ondernemende mensen en ondernemers die bezig zijn de wereld een klein beetje mooier te maken en laten zien dat het ook anders kan. Ook voor hen is er genoeg te doen deze maand.

Zo viel mijn oog op Burgeroorlog/Burgerfeest bij de Balie op 12 november. De Keynote spreker Philip Blond intrigeerde me verder te lezen. Het bijschrift gaf de volgende informatie : “De burger schoolt steeds meer samen in netwerken en communities. Je eigen boontjes doppen via een broodfonds of oppasservice wordt steeds gewoner. De overheid juicht deze eigen initiatieven toe.
Maar wat gebeurt er werkelijk wanneer de overheid zich terug trekt uit onze wijken? Helpt men elkaar of gaat het recht van de sterkste onbarmhartig gelden? Een avond over de voor- en nadelen van de een gemeenschap waar de burger koning is. ”

En dan voor die mensen die bezig zijn met allerlei inspirerende en vernieuwende initiatieven bezig omdat ze de wereld een beetje beter willen maken.  Misschien wil jij ook wel graag bij zo’n initiatief aansluiten of heb je een idee waar je al een tijdje mee rondloopt dat net dat ene zetje kan gebruiken.
Wil jij ook graag een positieve bijdrage leveren en vraag je je ook wel eens af hoe? Op 20 november kun je daar tijdens We are the change antwoord op krijgen.

Op 29 november tenslotte zal er een Nachtrestaurant avond plaats vinden; totaal anders, vrijer, ludieker, creatiever, krachtiger en nog meer door vele anderen mogelijk gemaakt. Wordt vervolgd en houd deze datum vast vrij !

Tot zover maar even; genoeg om te inspireren, verder te leren en te ontwikkelen en vooral ook elkaar ontmoeten en onze krachten te bundelen . Ik plan er in ieder geval wat tijd voor in !

Nazomerse gedachten

/0 Reacties/in , /door

Het weer blijft ietwat zomers en dan is het moeilijk voor te stellen dat we alweer bijna halverwege september zijn.
Ok, begin september;  de tijd gaat al snel genoeg zonder dat ik figuurlijk al weer een week verder ben.

De meesten komen terug van verre oorden, mooie plekken en een welverdiende tijd van uitrusten, hergroeperen, uitchecken en gewoon even andere dingen doen. Het is heerlijk om te horen hoe verfrist, energiek en vol met nieuwe inzichten ze terugkomen en vanuit die uitwisselingen krijg ik veel mooie voornemens terug.  Ook ik heb mezelf even terug getrokken, een ook wel een erg zomers tempo gedraaid de afgelopen maand en ontkwam er niet aan om de balans op te maken en bij terugkomst weer eens verder te kijken met een vernieuwde blik.

Was hard nodig en het is best even wennen om weer op te gaan in de waan van alledag en wellicht is dat laatste ook wel een van mijn intenties; me niet teveel laten opjagen, concentratie en aandacht op die zaken en mensen waar ik op dat moment mee bezig ben, iets minder multi tasken en tastbare doelen en prioriteiten stellen. Mijn tweet van iets vaker nee zeggen en ja tegen mezelf werd met enthousiasme ontvangen, zeker door de mensen die me wat beter kennen 😉
Deze eerste weken van september gebruik ik om de kaders scherper te krijgen voor de toekomst, te doen wat beloofd is en de eerste stappen voor deze verfrissende koers uit te zetten.
Een tipje van de sluier ;

* September is de maand waarin er veel wordt georganiseerd en het besef dat je gewoon niet overal tegelijk kan zijn is helder en duidelijk. Keuzes maken en bij het kiezen de directe impuls soms even onderdrukken en de mogelijkheden en consequenties beter afwegen. Er is immers zoveel moois, leuks, zinnigs en de moeite waard; en dat geldt niet enkel voor september.

* Samenwerking blijft zeker de kern en zoek dat ook zeker op. Nodig uit, verbind en maak connecties. Heb wel voor de zomer een aantal besluiten genomen wat betreft de aard, frequentie en wijze van samenwerken en dat begint nu al vruchten af te werpen.
Zo is er een samenwerkingsverband gewisseld van samenstelling en is Evenaar & Partners een nieuwe verbinding aangegaan op het gebied van ondernemers begeleiding.
Ook zal Evenaar & Partners voor het einde van het jaar een andere vorm krijgen die juist die diverse manieren van samenwerking makkelijker gaat maken en ook , waar nodig, zal verstevigen. Het is tijd voor een volgende (concrete) stap.

*Merk dat meer tijd alleen wel nodig is,  meer dan dat ik soms neem.  Geniet van alle interactie en die is er zeker genoeg. Vind het echter ook niet meer zo erg dat alle kantoren hier nog niet bezet zijn. De combinatie van uitwisseling , samenwerking, co-working en gewoon even in alle solitude lekker doorwerken is heerlijk en daar een zekere balans in houden is zeker iets waar ik op wil (blijven) letten.

Voor nu laat ik het hier even bij en kom op alle ontwikkelingen zeker later nog uitgebreider en concreter terug.

Wens iedereen een fijne start na de zomerse break en probeer nog wat zonnestraaltjes mee te pakken deze maand wanneer het kan …

 

Even naar ….

/0 Reacties/in , /door

Het was leuk bedacht, zon zomers tempo draaien. Een beetje genieten van het zonnetje wanneer deze er was, een lang weekendje weg en zo nu en dan op kantoor de nodige dingen doen en hergroeperen.

Toch werkte het niet echt goed. De omgeving wist niet waar ze aan toe was, beloofde meer dan waar gemaakt kon worden en van echt uitchecken kwam het niet. Merkte dat de behoefte er wel was; gebrek aan concentratie, energie en het hoofd werkte niet zoals anders.
Genoot van de uitstapjes en de tijd doorbrengen met de dierbaren om me heen. Op en in het water, strand of in het zonnetje. Lekker veel aan de picknick, leuke voorstellingen buiten gezien en weer eens rustig bijgetankt op diverse aspecten. Heerlijk, alleen nog net niet ontspannen genoeg.
De uurtjes op kantoor hakten erin en er was altijd nog wel iets wat moest gebeuren,  telefoontjes die gepleegd moesten worden of emails die wachten op antwoord. Was gewoon nog teveel aanwezig.

Langzamerhand komt iedereen terug van die heerlijke vakantie en wil weer volop aan de slag. Hier voelt dat nog niet zo en dan moet je gewoon een besluit nemen om de “tent”  even helemaal dicht te gooien. Echt even uitchecken en niet eens in de buurt zijn 😉

Van 20 tot en met 26 augustus is dat dan ook even zo. Er is niemand aanwezig, de mail blijft liggen en ben geheel “incommunicado”.

Aansluitend wordt er anderhalve dag elders opgeladen met een brainstorm sessie waarbij de kaders voor de tweede helft van het jaar en verder worden geschetst.
Vanaf dinsdag 29 augustus is “alles” weer in bedrijf en is de zin, concentratie, het plezier en ook die energie weer helemaal terug.

Voor nu nog een paar fijne zomerse weken gewenst !

 

 

 

 

 

 

Zomers ritme

/0 Reacties/in , /door

Wanneer je op school zit is het duidelijk wanneer de zomervakantie begint. De laatste weken leef je toe naar die periode wanneer de boeken dichtgeslagen kunnen worden en de tijd begint waarop je alles kan doen wat je wilt; tot op zekere hoogte 😉

De start van de zomervakantie is nu vrij diffuus. Voor mij geen duidelijke markering en heb geen lange vakantie gepland of geboekt. Het weer geeft ook niet echt een signaal en dus werk ik rustig door. Geen weken van speeltijd waarin de klok even niet bestaat. Waarom eigenlijk niet ?
Want dat er behoefte bestaat aan rust of in ieder geval een ander tempo is me wel duidelijk.  De concentratie is wat minder en de behoefte aan meer balans tussen werk en plezier groeit, zeker als het zonnetje zich ook nog laat zien.

Zo is ook de behoefte aan gewoon even niets doen, het anders doen en even niet van alles moeten groter gedurende deze maanden.  Het eerste halve jaar is voorbij gevlogen, hectisch en in beweging en vooralsnog lijkt het niet echt rustiger te worden.
Helemaal weg en echt langere tijd niets doen ga ik niet echt, wel besluit ik bij deze het zomerse ritme in te gaan stellen. Een beetje meedraaiend met het seizoen en de zomer is een tijd van even uitblazen en wellicht soms even uit checken voor me.

Een tijd om te evalueren en te hergroeperen. De klok gewoon even stil zetten voor mezelf. In de ochtenden me niet teveel laten opjagen en rustig opstarten met een heerlijke Latte Machiato op een terrasje. Besprekingen verplaatsen naar buiten als het zonnetje schijnt en de te lange werkdagen iets verkorten en genieten van de zomerse avonden, zeker als die zwoel zijn. Verder dus gewoon meer tijd voor mijn dierbaren en mezelf , wellicht nog een weekje weg en optimaal genieten van het zonnetje als deze er is.

Even elders meedraaien zoals afgelopen week in de Ardennen, een mooie combinatie van werk en vrije tijd. Ergens anders zijn en vooral veel buiten heeft me goed gedaan. Al was het geen echte vakantie deed het tempo en ook de omgeving er wel aan denken.

Dat is dus mijn credo; balans tussen werk en plezier en erop vertrouwen dat de basis zodanig gelegd en ideaal is dat een beetje tempo minderen geen kwaad kan. Sterker nog; het doet enkel maar goed !

Wens jullie allen ook een mooie zomer en geniet ervan !

 

 

Waar is de Foodiebag ?!

/0 Reacties/in , , , /door

Zoals bekend is er inmiddels een nieuwe generatie “doggybag”, genaamd Foodiebag. Een co-creatie  van VerdraaidGoed! tesamen met het Nachtrestaurant. De Foodiebag biedt een elegante, simpele en volledig duurzame oplossing om tot het laatste hapje van je maaltijd te genieten en daarmee te voorkomen dat het in de afvalbak verdwijnt.
Op deze wijze wordt voedselverspillling in de horeca op effectieve en simpele wijze tegengegaan.

Direct na de lancering was het enthousiasme groot en deze groeit nu ook nog steeds.

Zeker toen we het concept en de gedachte erachter gingen uitleggen en ook hoe het wordt gemaakt. Geheel van duurzaam, hergebruikt of gerecycled materiaal. Uiteraard voorzien van een milieuvriendelijk voedselbakje. En ook de wijze van produktie is sociaal en duurzaam ; de theelepels worden ingezameld door kringloopketenwinkel Het GOED en worden op deze manier gered van de oud-ijzer bak. In sociale werkplaatsen worden de lepels gebogen tot clips en de pakketten verpakt. Zelfs de inkt van drukker Raddraaier waarmee de Foodiebag is bedrukt is  milieuvriendelijk.
De gehele cirkel is rond, zogezegd.

 

Kortom; van consument tot horeca, van duurzame organisaties tot horeca verenigingen en ook in de media wordt de loftrompet uitgestoken over deze Foodiebag. Nu is onze maatschappelijke missie om voedselverspilling tegen te gaan dus best geslaagd aangezien door alle media aandacht en het bestaan van de Foodiebag mensen aan het denken worden gezet en opnieuw bewust worden van voedselverspilling.  Ook vonden er zeer interessante uitwisselingen plaats en realiseerde de consument dat ook zij een verantwoording hebben richting de horeca en daar een rol in kunnen spelen. Mede dankzij de mooie actie van IkKominActie.

Nu betekenen ondernemende oplossingen voor een maatschappelijk probleem ook dat de maatschappelijke winst voorop staat en de financiele ook behaald dient te worden, wil je een dergelijke oplossing echt duurzaam kunnen blijven aanbieden. Want ook al is het restmateriaal zijn er toch kosten mee gemoeid ; het is net echt 😉

Daarom is de Foodiebag ook niet “gratis” al is het uiteraard ook geen produkt gemaakt louter met het oog op de inkomsten. Een mooie prijs gebaseerd op de waarde in combinatie met de maatschappelijke boodschap;  meewerken aan de vermindering van voedselverspilling. Steeds vaker en meer horen we dat we er niet meer aan ontkomen om hier over na te denken en concrete oplossingen aan te dragen. De Foodiebag is zo’n concreet produkt en levert zo een bescheiden bijdrage.

En daar staan we nu. We willen graag in de praktijk zien dat het werkt en zijn inmiddels zon 6 weken bezig met de echte verkoop van de Foodiebag. Ondersteund door diverse ambassadeurs uit het Nachtrestaurant team en ook daarbuiten bestormen we de horeca voor het uitdragen van de boodschap en hen te stimuleren de Foodiebag  aan te schaffen.

We doen een “proef” met de eerste 20 horeca pioniers en deze krijgen naast alle voordelen die de Foodiebag al biedt, een introductie aanbieding en ook nog extra promotie en aandacht als pionier en duurzame restaurateur !
Mooier kunnen we het niet maken 😉

We merken dat iedereen enthousiast is en dat er een aantal restaurants de Foodiebag daadwerkelijk heeft aangeschaft. In een volgende blog meer over de ervaringen en binnenkort hier ook aandacht voor in de krant. Toch is het overgaan tot de echte aanschaf voor velen nog een drempel.

We danken Iens, de diverse media en al die mensen en ambassadeurs in het veld voor hun stimulans en hulp bij deze missie en willen bij deze iedereen uitnodigen om ook de verkoop van de Foodiebag te stimuleren en ondersteunen.
Dus mocht je tips hebben of wil je gewoon graag jouw favoriete restaurant stimuleren tot aanschaf,  laat het ons weten.
En mocht je dit nu lezen als restaurateur en je wil graag die Foodiebag-pionier zijn, bestel dan direct via de website of neem contact met ons op, we komen graag bij je langs. Dit geldt voor heel Nederland.

Intussen gaan wij weer op weg om de volgende ronde restaurants persoonlijk te verhalen over deze Foodiebag. Naast dat deze er gelikt uit ziet, praktisch en effectief is merken we dat de horeca meer wil horen ; het is ook immers meer dan een bakje ..;-)

 

 

 

 

Helemaal niet druk ….

/0 Reacties/in , /door

Marguerite EvenaarDruk is zo’n woord wat ik liever helemaal niet wil gebruiken. Toch betrap ik mezelf erop dat het ik het ook gebruik.

April doet wat hij wil en ik was niet de enige die dat woord bezigde.
Druk is zo’n staat van zijn en is niet geheel hetzelfde als veel te doen te hebben. Zo ging ik me afvragen waarom ik het dan toch gebruik en wat me erin stoort om het te gebruiken en of te horen.

Afgelopen weken was er zeer veel te doen en toch voelde ik me er redelijk relaxed onder; zei wellicht teveel ja tegen verzoeken en tegen mensen en toch was elke afspraak of elke bezigheid meer dan de moeite waard. Had eigenlijk nergens ja tegen gezegd waar ik niet echt achter stond. Vroeg me soms wel af waarom ik die avond nu ook nog een afspraak gemaakt terwijl ik al zo”druk” was en normaliter zou ik zelfs overwegen af te bellen. Nu niet; ik genoot van elke afspraak en was op dat tijdstip ook echt daar en aanwezig. Tuurlijk had ik veel te doen en uitte dat ook zeker. Toch voelde ik me minder “druk”. Druk is dus zon gevoel wat je enkel alleen al door het woord stress kan geven.

Toen begon het me te dagen; ik was minder druk in mijn hoofd en ik maakte me minder druk. Zo simpel was het. Was gewoon bezig met de dingen waar ik mee bezig wilde zijn. Ook maakte ik keuzes en stelde op een goede manier vast welke taken en projecten mijn aandacht nodig hadden. Ook welke mensen en in dat geval dan ook wiens aandacht ik ook graag wilde ;-).
Stelde mijn prioriteiten ook scherper en bewuster. Dat had ook zeker het gewenste resultaat; op een of andere manier lukte veel. In Flow is dan een veel gebruikte term.

En zo ging ik het woord druk maar eens uit mijn woordenboek schrappen. Kreeg de tip om dit gewoon drie dagen te doen en kijken wat er gebeurt. Probeerde mijn dag anders te omschrijven , concretiseerde hoe ver het met mijn to do lijst stond en waar ik zoal mee bezig was. Merkte wel dat het niet altijd makkelijk was. Druk is zo’n woord wat je makkelijk te pas en te onpas gebruikt en dat doe ik dus ook.

Ga het blijven proberen en ben benieuwd hoe jullie het woord “druk” ervaren; om te zeggen of te horen van anderen….

 

 

Teveel van het goede ?!

/0 Reacties/in , /door

Bij het starten of continueren van diverse projecten ga ik altijd voor samenwerking op diverse aspecten. Naast het samen werken aan een project bedoel ik hiermee ook het sparren met mensen van buiten het project.
Het is fijn om een frisse blik te krijgen op de materie, zeker als je er zelf al zo lang mee bezig bent en zo wisselen we veel uit, zeker naarmate projecten meer handen en voeten krijgen.
Zo ontstaan nieuwe samenwerkingsverbanden, verbeteringen op diverse vlakken , bevestiging van gewoon doorgaan op de ingeslagen weg of andere inzichten.

Zo ook de laatste tijd. En daarbinnen viel het me steeds meer op dat het best moeilijk is de tijd goed te verdelen, op waarde in te schatten en wanneer en met wie je wat wil bespreken. Iedereen heeft feedback nodig. Het is bijna onmogelijk om zonder enige kritische noot, bevestiging of uitwisseling gestimuleerd te blijven en hoe weet je dan of je wel “goed” bezig bent.

Nu is het fijn om frequente terugkoppeling te krijgen maar wat is dan de juiste frequentie ? Omdat we feedback als iets waardevols zien en onontbeerlijk gaan we vaak voor veel, zo ook ik. Daarnaast vind ik samenwerking en kennisdeling ook zeer belangrijk, dus wissel ik sowieso wat meer uit met diverse mensen.

Afgelopen week ervaarde ik echter ook iets anders. Door alle uitwisselingen van de afgelopen tijd had ik zoveel informatie te verstouwen (goede en minder goede)  en daardoor zoveel zaken op te volgen dat het bijna belemmerend ging werken in plaats van stimulerend. Het verwerken van alles veroorzaakte een cognitieve en emotionele belasting die juist alle positieve effecten van de verkregen inzichten bijna teniet deed.

Nu ervaarde ik dat in het begin meer feedback me stimuleerde en het de projecten goed deed. Tot een bepaald punt haalde ik er positieve effecten uit en toen sloeg de meter uit naar de andere kant. Na die kentering bemerkte ik dat het ontvangen en verwerken van alle respons me teveel werd. Het beantwoorden resulteerde meer in een verplichting en het hield me steeds meer weg van het uiteindelijke doel en het werk wat ik wilde doen en waar ik me op diende te richten.

Merkte ook dat die belemmerende werking meer optrad bij de allernieuwste projecten en minder bij die al wat verder gevorderd waren. Voor die eerste was er natuurlijk nog veel onbekend en wellicht zit het daar dan in. Moest mezelf nog aardig inlezen en verdiepen in de materie en dan heb ik wellicht wat minder ruimte voor reacties.

Ook is de feedback dan niet echt to-the-point aangezien ik het zelf ook te breed inzet. Heb zelf die gerichtheid nog niet zo en dan kan je ook niet verwachten dat jouw gesprekspartner die heeft. Bemerkte dan dat ik met een bos aan respons terug kwam waar ik de bomen dan niet meer doorheen zag.

Dus ga ik nu weer iets bewuster met mijn uitwisselingen om. Wat is precies het doel en dat kan ook gewoon een goed gevoel zijn omdat je die persoon graag mag en je hem of haar goed vindt op dat gebied. Als ik me dat dan wel realiseer, gezien de uren in een dag en de te besteden energie.

Misschien ga ik meer met focus groepen werken op bepaalde projecten; optimale kennisdeling, maximale feedback en ook nog efficientere tijdsbesteding.

Ga de komende tijd eens kijken hoe dat nu zit met die feedback en dat punt van ommekeer. Als ik dat punt goed kan bepalen, dan zit ik wel goed en benut ik de uitwisselingen; stimuleren en inspireren dan zeker.
Want feedback, uitwisseling, respons en kennis deling zijn voor mij onontbeerlijk. Net als samenwerken natuurlijk !

 

 

 

 

 

Het wordt een mooie lente

/0 Reacties/in /door

Ongelooflijk om te beseffen dat het alweer Maart is en we richting het begin van de lente gaan. Terugkijkend op de afgelopen twee maanden van dit nieuwe jaar vraag ik me af wat ik heb gedaan en of ik heb gedaan wat ik wilde doen en wellicht nog belangrijker; heb ik er ook nog plezier aan beleefd ?

Er zijn van die weken die voorbij vliegen en er geen zichtbaar moment is voor mezelf. Schrijf zichtbaar omdat ik merk dat ik wel die momentjes neem en steeds meer naar behoefte de dag invul. Ik luister steeds beter naar mezelf (en gelukkig luister ik sowieso wat meer ;-)) en naar wat ik nodig heb op dat moment. Dat dat niet altijd uitkomt met wat de buitenwereld verwacht kan ik nog niet geheel laten, al kom ik soms wel heel erg dichtbij. Dat betekent niet dat ik me nu ineens niets meer van niemand aantrek en gewoon maar doe wat ik wil ongeacht de gevolgen. Juist niet gek genoeg. Merk dat doordat ik de keuze maak die beter bij mij past, die ook ineens veel beter past in het geheel en bij de mensen om me heen. Oh, wat klinkt dit vaag en wat kan ik het toch moeilijk omschrijven.

Afgelopen week was ik best een beetje heen en weer aan het vliegen en wilde overal en alles voor iedereen zijn. Uiteraard leidde dat direct al tot niet het gewenste effect en begon ik de week met onrust in het lijf en een onplezierig gevoel. Grieperig dacht ik en ten dele waar , het heerst immers, en toch ook meer dan dat. Realiseerde me eens en te meer dat ik teveel afspraken en beloften had gemaakt en dat ik niemand teleur wilde stellen. Tijdens de ene afspraak zat ik met mijn hoofd bij iets anders en concentreerde ik me niet op dat waar ik op dat moment mee bezig was. Voelde me gejaagd en dat uitte zich in alle vormen; mijn houding, mijn gezicht, mijn ogen en mijn wijze van communiceren.

Vond mezelf op dat moment geen prettig mens en volgens mij de rest van de wereld ook niet 😉 En daar zit nu net de kruks en de sleutel voor mij om deze stand van zaken om te draaien. Ik hoef niet overal en alles te zijn en zeker niet altijd wat de rest van de wereld van mij verwacht.

In die ene “split second” van besef sprong ik op de fiets en nam voor mezelf de tijd gewoon even een rondje te rijden en dan maar een kwartiertje later op de volgende afspraak aan te komen. Die vertraging werd me geheel vergeven en het gesprek had een totaal andere energie. Ik was rustiger, meer ontspannen, meer aanwezig en vol aandacht voor dat en diegene waarmee ik de afspraak had. Dat had fijne effecten.

Naarmate de week vorderde behield ik die rust al was het ongelooflijk druk en gebeurde er van alles. De workflow was optimaal en ook naast het werk had ik fijne gesprekken en uitwisselingen.

Zo onrustig, gejaagd en ontevreden ik de week begon, zo sloot ik de week volkomen tevreden en ook dankbaar af. Blij met de dingen die ik had gedaan, prijs me gelukkig met de mensen om me heen en na een zonnig lente achtig weekend kan ik bijna niet wachten op wat er allemaal nog komt.

Het wordt een mooie lente en kijk uit naar de aankomende maanden. Er is werk aan de winkel, dat zeker en zal ervoor dienen te waken mezelf niet te dun uit te spreiden. Met dat groeiende besef en ook dat ik wel even af en toe kan “uitchecken ” wordt het ook een ontspannen tijd. Door mezelf soms niet al te serieus te nemen aangevuld met het vertrouwen dat wat ik geef gewoon voldoende is wordt ook het plezier wat ik aan alles beleef weer groter. Dat heeft vast positieve effecten, op mezelf en wellicht ook op de mensen om me heen 😉

 Trust in what you love, continue to do it, and it will take you where you need to go.
Natalie Goldberg 

 

 

 

 

 

Tribe Night en de komst van de Brutalisten….

/0 Reacties/in /door

Afgelopen woensdag avond was het dan zover; de Tribe night Brutale Vragen, georganiseerd door DownsideUp. , naar eigen zeggen een eigenzinnig bureau dus een uitstekende plek voor een brutale avond.

Zonder enig idee wat te verwachten ging ik erheen en kwam helaas wat te laat aan. Fietsenpech en dat deed mij alvast een vraag stellen; waarom nu? Verregend en gehaast aangekomen schoof ik na een welkome kop koffie aan bij de “Tribe”.

Het viel me op dat het een jonge club mensen was wat bij mij de vraag opriep of “ouderen” geen Brutale Vragen (meer) stellen ? Ik kende er toch genoeg ;-).
Al gauw merkte ik de energie, de fun en het enthousiasme van iedereen om openlijk met elkaar te delen wat voor hun nu eigenlijk een Brutale Vraag was en waarom. Was verrast hoe zon groep redelijk onbekenden zo snel zo open was naar elkaar toe.

De kernvraag van de avond was ‘Hoe jaag je vernieuwingen aan door brutale vragen te stellen?’
Om daarachter te komen zal je eerst willen weten wat überhaupt brutale vragen zijn ? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn ‘brutale vragen’ alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? En waarom stellen mensen ze niet en waarom zou je ze wel stellen ?

In groepen van vier ging je langs al deze vragen en wisselde je met elkaar uit. Dat bracht vele inzichten en het mooie was dat aan welke tafel je ook zat er veel van dezelfde basis elementen terug te vinden waren. Zo kwam er steeds weer naar voren dat Brutale Vragen elementen als humor, kwetsbaarheid, authenticiteit en doelgerichtheid in zich hebben. Dat ze geen negatieve weerklank hoeven te hebben en ook aardig geweldloos zijn. Geen doel op zich maar een middel.

En toen was het tijd om aan de slag te gaan. Een Tribe Night is immers niet zo maar een avond van uitwisselen;  je gaat ook echt aan de slag, op de avond zelf en ook daarna. De bedoeling is samen een Manifest te maken in de vorm van een online minimagazine.

Foto’s werden gemaakt van zowel de mensen als de blauwdrukken en er werd ook een geheel nieuw woord toegevoegd aan het woordenboek; Brutalist.
Wat dat nu voor iemand is kan je
straks lezen in het minimagazine waar je dan ook alle antwoorden kan vinden die jij hebt over brutale vragen en wat deze teweeg kunnen brengen.  Wellicht proef je dan ook wat van de sfeer van de avond.

Dus let op : de Brutalisten komen eraan en een brutalere wereld is wellicht ook een beetje mooiere wereld ; verrassend in ieder geval wel….

 

 

 

En toen werd het stiller of toch niet ….

/0 Reacties/in /door

Het is alweer even geleden dat er een blog verscheen , of in ieder geval een blog die ik daadwerkelijk publiceerde en “wereldkundig” maakte.  Er staan er genoeg in concept of gewoon stilletjes op de site voor de argeloze bezoeker om een keertje te lezen. Geen tweet eruit of een aansporing aan anderen om het vooral te lezen.

De worsteling met het schrijven heb ik al langer dan vandaag. Vind het vaak heerlijk om te doen en toch werd het steeds moeilijker voor mij om met een onderwerp te komen en daar vrijelijk over te schrijven. En dat terwijl er toch meer dan genoeg onderwerpen zijn die mij en de mensen om me heen bezig houden.

Toen mijn site net hernieuwd was had ik er plezier in om te kunnen bloggen op een vrij regelmatige basis en de spontane schrijfsels aan anderen te laten lezen. Het was niet minder druk dan nu en toch nam ik er de tijd voor. Ik liet mijn stem horen en vertrouwde mijn gevoelens, gedachten en zaken waar ik me betrokken en gepassioneerd over voelde, met slechts een beetje gene en angst, gewoon toe aan het papier en ook aan de rest van de “wereld”.
Het is net als met Twitter; ook daar had ik weken en dagen dat de tweets over elkaar heen struikelden en ik maar bleef spuwen over wat me bezig hield en hoe ik me voelde.

Het lijkt alsof de noodzaak van het alsmaar spuwen langzamerhand is verminderd. Ik barst niet meer uit mijn voegen als ik even niets laat horen en woorden worden wellicht minder belangrijk. Ik merkte dit ook aan mijn schrijf gedrag buiten de blogs om en ook aan mijn leesgedrag. Toch is ook hier een ambivalentie; vind communiceren namelijk nog steeds een belangrijk onderdeel van het leven. Verbaal, non verbaal en gewoon die woorden op papier. Kan zo genieten van diverse blogs, een brief of een email die me raakt. Dus zonder woorden leven is ook niet mijn bedoeling. Daar praat ik zelf toch ook veel te graag voor 😉 als wel als luisteren.
Waarom is het deze keer dan toch zo moeilijk om een onderwerp te verzinnen en gewoon erover te schrijven op de wijze zoals ik praat.

Nog niet zo lang geleden kreeg ik weer een aantal oude schriften en een schoolkrant van lang geleden in handen. Bij nalezing was het beschrevene zo tastbaar en ook deze waren ver van volmaakt qua schrijfstijl en soms zelfs ook grammaticaal niet geheel correct. Herkende mezelf er wel in en hoe plastisch en onbevangen ik destijds schreef. Waarom dan nu zo krampachtig en moeizaam ?

Het deed me denken aan een blog van Seth Godin afgelopen jaar over “Talkers Block”. Hij geeft hierin aan dat nooit iemand wakker wordt op een ochtend en erachter komt dat hij niets meer te zeggen heeft en dan dagen of zelfs weken heel stil blijft totdat het moment weer juist voelt, de muze weer inspireert of totdat alle gekte is verdwenen.

Dus waarom voelt dat zo anders met schrijven. Ik lees zoveel mooie blogs en weet dat elke vergelijking me “pendood” maakt. Ben blij met al die mooie blogs en weet ook dat dit me niet hoeft te blokkeren.

Seth geeft ook aan dat je het gewoon vaak moet doen en aangezien ik er ook wel plezier in heb, blijf ik dat ook gewoon doen. En wie weet verdwijnt dat beetje angst nog wel en zo niet dan blijf ik ook gewoon schrijven….