Nu moet het gebeuren

/0 Reacties/in , , , /door

Terwijl ik de titel schrijf besef ik dat niets moet al voelt het soms wel zo. De zomer komt eraan, en met de temperaturen en het heerlijke zonnetje deze week, is die er zelfs al. De maanden vliegen voorbij en de vakantietijd nadert met rasse schreden. Het zorgt voor een gevoel van gejaagdheid en dat workshops en trainingen echt nu nog gepland moeten worden. Nederland ligt straks immers plat, hoor ik dan.

Ondernemers willen nog graag sparren voor hun vakantie en de opmars naar nieuwe besluiten neemt een vlucht. Nog graag dat afmaken, dat ontwikkelen of een rigoreuze keuze nemen voor een andere koers die dan bestendigd kan worden na de zomer. Behoefte aan nieuwe inzichten om die tijdens de vakantie te laten landen om dan met een verfrist elan en geheel opgeladen aan die nieuwe start te beginnen.

Begrijp dat wel en voel de haast ook. Haast om inderdaad die workshops en trainingen nog plaats te laten vinden, leads op te volgen en die ondernemers te ondersteunen en adviseren die willen sparren, starten of nieuwe manieren willen onderzoeken om hun organisatie die draai te geven die nodig is.

Zo zullen er zeker weer een paar starters aankomen, enkele crowdfunding campagnes starten voor de broodnodige financiering en zal ik ook zelf nog enkele trainingen geven en ook die keuzes maken die me de rust geven voor de zomer. Toch zit ook daar een valkuil in voor mezelf. Te weinig momenten voor mezelf omdat ik er wil zijn, van alles wil doen en ook de richting van de projecten weer eens even wil bijstellen.

Besef dat de dagen langer voelen door het heerlijke weer; er echter niet ineens meer uren in een dag zitten, dus ook ik een grens heb, vaker nee moet zeggen en dan ook maar het een en ander over de zomer heen dien te tillen. Ik heb daar, enigszins, vrede mee. Er is maar zoveel mogelijk.

Dus inderdaad nog een training als co-trainer, een project meeting c.q. workshop ten behoeve van Project Impact en nog een aantal afspraken met ondernemers. Dat is al best veel als je beseft dat 5 juli de eerste vakanties al beginnen. Toch geniet ik er ook van en begrijp die behoefte ook van hen en ook van mezelf.

Toch is het ook zaak onze rust te bewaren en realiseren dat ook na de zomer we er allemaal nog zijn en verder kunnen werken aan onze plannen, ondernemingen, projecten en dromen.

Ik ga dat in de praktijk brengen en komende week de to do lijst weer eens kritisch onder de loep nemen en prioriteiten stellen. Tevens gewoon weer wat afspraken lekker buiten houden, gewoon omdat het kan!
En ook de nodige tijd met dierbaren doorbrengen, leuke dingen doen en zo een aanloopje nemen naar de zomerperiode. Ook maar eens nadenken over hoe ik mijn zomer ga invullen.

 

 

Er gaat niets boven echt

/0 Reacties/in , /door

Niets haalt het boven elkaar in-real-life ontmoeten. Virtuele ontmoetingen, leuk en ook daar gaat het om verbinding. De social media als instrument om elkaar op de hoogte te houden, te netwerken, informatie op te doen of zelfs een congres, training of workshop te volgen; niets mis mee.

En op dat laatste wil ik nu juist even de aandacht vestigen. Sparren via Skype en webinars; het is niet echt wat voor mij. Wellicht ben ik dan toch zo oud als de studenten die ik begeleidde gisteren dachten en een beetje ouderwets. Dat laatste dachten ze dan gelukkig weer niet :-).

Trainingen en ook business coaching sessies , ik doe ze liever life. Het communiceren vind ik makkelijker, zo ook de wisselwerking en de lichaamstaal. En zo is het ook wel met trainingen en workshops, ook omdat ik bemerk dat de interactie tussen de deelnemers zo een belangrijk onderdeel is. De kers op de slagroom of soms bijna net zo belangrijk als de training zelf. De uitwisseling, interactie, kennisdelen en de creatieve werkvormen die je dan samen kan ervaren; voor mij kan dat alleen als alle deelnemers ook fysiek aanwezig zijn. En ik ben niet de enige, als ik de evaluatieformulieren zo lees. En ja, na de training is het zeker makkelijk virtueel te verbinden en zo contact te houden, presentaties te delen en zie ik vaak de foto’s verschijnen van de bijeenkomst gepost door de deelnemers zelf. Dus wellicht is het die combinatie die een dergelijke training of bijeenkomst nog waardevoller maakt.

Wil jij zien wat de interactie met andere deelnemers kan bijdragen of wil je mij of ons eens het echie ontmoeten. Er zijn de komende tijd weer genoeg mogelijkheden.

Zo is er 15 april de eendaagse training De Waarde van Social Impact. Deze training richt zich op het hoe , wat en waarom van het meten van maatschappelijke effecten. De meerwaarde van meten en waarom het ook makkelijker kan en dat niet alles van waarde hoeft te worden gemeten. Leer samen van en met organisaties en projecten met een maatschappelijke relevantie. Kijk voor meer informatie en aanmelden hier. Mocht je die datum missen, 9 mei is er een korte workshop over dit onderwerp en er volgt weer een training op 22 mei; kansen genoeg!

Ben je meer geinteresseerd in ontmoetingen met de mensen achter de particuliere initiatieven in ontwikkelingslanden, dan kan dat op 16 mei bij de training MySocialVenture. Naast de uitwisseling van elkaars ervaringen is er gelukkig ook nog voldoende tijd om kennis op te doen over hoe je jouw initiatief ondernemender maakt zonder de beoogde doelstellingen uit het oog te verliezen. Wat brengt dat voor voordelen en hoe intensiveert die benadering jouw samenwerking met de partnerorganisatie en geeft deze een positieve boost. Deze training is onderdeel van MyWorldTraining. Het aanbod van alle trainingen en dus ook de kansen om mede PI eigenaren te ontmoeten vind je hier.

En mocht je geen kans zien om ons daar te ontmoeten, er staat nog wel het een en ander op de agenda. Wellicht ontmoet ik je ergens bij een bijeenkomst, een training of gewoon op een terrasje in de zon 🙂

 

 

 

Para dokien – Beyond thought

/0 Reacties/in /door

Ach, het gaat zoals het gaat, verzuchtte ik, terwijl we voor de workshop Impact het moeilijke besluit nemen om een aankomende workshop te verplaatsen vanwege te weinig deelnemers. Tegelijkertijd gaan we koortsachtig aan de gang om de volgende te plannen.

Soms denk ik wel eens dat ik van paradoxen aan elkaar hang. Los van alles willen zijn terwijl ik ook zo geheel aanwezig wil zijn in het leven en alles tot me wil nemen. Alles willen zijn en ook even helemaal niets. In het nu willen zijn en toch genoeg voorbereidingen treffen voor straks. Naar binnen gaan en daarnaast ook weer het buiten opzoeken, losgelaten willen worden en tegelijkertijd ook zo innig vastgehouden.   En deze rij is eindeloos en voelbaar bij alle levensgebieden.

Is het te doen om met zoveel ambivalentie in het lijf en wezen te leven en werken. Ja, ik doe het al een tijdje en langere tijd veroordeelde ik mezelf er om en anderen met mij. Het bracht ze in verwarring en ik kon het zelf ook niet goed hanteren. Het kostte bergen energie en veroorzaakte onrust. De laatste jaren krijgt het een rustigere vorm en omarm ik de wisselwerking en schijnbare tegenstellingen.  Het ene kan namelijk ook heel goed samengaan met het andere ontdek ik steeds meer. Zo kan ik in verbinding los lopen, in het nu zijn en voorbereidingen treffen; het een sluit het ander niet uit.

Besef steeds meer en meer dat  paradoxen goed naast elkaar kunnen bestaan of elkaar makkelijk kunnen opvolgen op een logische wijze.
Paradox komt van Para Dokien – Beyond thought. Het kan allemaal rustig samengaan, naast elkaar bestaan of als een golf meebewegen bij eb en vloed als deel van groter geheel. Terwijl ik dit schrijf realiseer ik me dat dat wellicht ook de rust is die ik ervaar bij zee en van het geluid van de golfslag.

Dan kan ik geheel in het hier en nu zijn terwijl ik voorbereidingen tref voor straks en daar.  Besef wel dat ik dat enkel kan als ik me om dat laatste maar geen zorgen maak. Zodra de flexibiliteit dat het ook wel eens anders kan lopen dan ik me had voorgenomen verdwijnt en de zorgen daarover het overnemen, dan ben ik niet meer hier en nu en wringt het.

Ook kan ik los lopen in hechte verbinding en die combo is mij na aan het hart en een van de mooiste die ik kan verzinnen.  Of dat nu in zakelijke samenwerkingsverbanden is of in persoonlijke relaties , het  is een gevoel waar verder nadenken en verklaren niet voor nodig is.

En als ik rust neem tussen de bewegingen in en toets waar ik aan toe ben, de paradoxale verlangens wensen en behoeften niet langer als tegenstrijdig ervaar en dat ook zo kan uiten dan ben ik best een evenwichtig mens.

Er verschijnt een besmuikte lach op mijn gezicht; evenwichtig, ik? Contradictio in terminus heb ik lang gedacht en volgens de standaardnorm is dat wellicht ook zo.  Als ik maar besef dat het geen vat van tegenstrijdigheden meer is, dan wordt het een stromende bron van paradoxen en dat klinkt al veel fijner :-).

 

 

 

 

Go with the flow – Janneke Juffermans

/0 Reacties/in , /door

Dat samen eten verbindt bewijst de ontmoeting met Janneke maar weer eens. Tijdens een Vakantie Anders etentje ontmoette ik Janneke en niet zo lang daarna maakten wij een afspraak aangezien we veel te delen hadden wat betreft ons werk en interessevelden.Tijdens die uitwisseling passeerden veel zaken de revue en ontstond ook het idee voor de invulling van de aankomende gastblog. Ben vereerd dat zij deze gaat invullen.

Janneke Juffermans is freelance journalist en tekstschrijver. Ze schrijft vooral over ontwikkelingssamenwerking en duurzaamheid. Meer info op www.jannekejuffermans.nl

GO WITH THE FLOW

  Confronterend

Het was ongeveer halverwege november vorig jaar, dat ik ineens nauwelijks klussen meer kreeg. Ik had net een grote opdracht achter de rug en was daar heel druk mee geweest. De nieuwe journalistieke specials die ik wilde maken en uit had staan bij mogelijk geïnteresseerde financiers resulteerden nog niet in werk. Ik had wel wat reserves, maar die waren heel snel op. Daar zat ik in november, december, januari en februari met nauwelijks werk, nauwelijks geld en naast mezelf mijn twee kinderen.

Het was de eerste keer in drie jaar ondernemerschap dat ik dit meemaakte. Het was vrij confronterend en zonder de hulp van mijn ouders, mijn vriend en mijn broer weet ik niet waar ik van had moeten leven. Ik deed een aanvraag voor een uitkering voor zelfstandigen en er gingen drie maanden overheen voor die aanvraag in behandeling werd genomen. De procedure daarvoor was overigens ook vrij pittig: werkelijk alles kwam op tafel. Een zeer vriendelijke consultant kwam langs, met vast en zeker een veel beter salaris dan ik, die moest beoordelen of mijn bedrijf levensvatbaar was. Hij wees mij op zeer aardige toon op alle inconsistenties en onduidelijkheden in mijn administratie. Ik beloofde uiteraard plechtig dat ik mijn leven zou beteren.

Twijfel

In deze onzekere periode leerde ik een aantal dingen. Allereerst bedacht ik me dat deze tijd waarschijnlijk tijdelijk was, althans dat hoopte ik. En dat ik deze tijd nuttig kon besteden om zuinig te leven en te leren budgetteren, beiden niet mijn sterkste kant.

Verder begon ik te twijfelen. Moest ik wel doorgaan met freelancen? Kon ik niet beter een vaste baan zoeken en een vast inkomen genereren, ook voor mijn kinderen? Dat hollen en stilstaan vanwege veel of weinig werk, je wordt er soms doodmoe van. En ik vond het erg vervelend: de onzekerheid of ik weer klussen kreeg en vooral wanneer. Uit de berekeningen van de consultant bleek bovendien dat ik helemaal niet veel geld had verdiend in het afgelopen jaar. De onkosten waren behoorlijk hoog geweest. Deze onzekerheid, lage geldelijke waardering etc, waar deed ik het eigenlijk voor?

Vertrouwen

Ik herinnerde me een uitspraak van een docent, jaren geleden op de Vrije Hogschool. Die school biedt een jaar na je middelbare school om allerlei zaken te leren die je in het regulier onderwijs niet specifiek geleerd hebt, zoals wie je bent in relatie tot anderen. Femke Halsema heeft er ook op gezeten. Enfin, die school dus, daar zei mijn mentor: ‘In onzekere tijden: voel in je rug waar je naartoe gedreven wordt en leun naar achter tegen die drijvende kracht.’ Ik vond het destijds maar een vage uitspraak, maar die had je op de Vrije Hogschool wel meer. Toch heeft die uitspraak me door deze lastige periode heen getrokken. Het heeft met vertrouwen te maken. Als ondernemer ben je gewend om initiatief te nemen, te doen en te creëren, om risico’s te nemen en zaken naar je hand te zetten. Dat is niet verkeerd, maar soms kom je in lastig vaarwater en dan moet je in vertrouwen kunnen terugvallen op de loop der dingen. Minder willen beheersen.

Onverwacht

‘Wat is er, mama?’ vroeg mijn oudste dochter, toen ik begin februari ineens opstond en begon te juichen en te dansen na een blik op mijn laptop. Mijn jongste, altijd in voor een dansje, snelde naar me toe om mee te doen. Ik had net een email ontvangen met daarin de vraag of ik een jubileumboekje wilde schrijven. Het was het begin van licht aan de horizon, want in de weken die volgden, kwamen meer opdrachten naar me toe. Bijna allemaal uit onverwachte hoek. Natuurlijk had ik niet stil gezeten en overal ideeën gepitcht, maar de grote klussen kwamen uiteindelijk spontaan en onverwacht en niet naar aanleiding van een idee van mij.

Voorlopig heb ik het weer druk. Maar toch ben ik veranderd. Ik ben stoicijnser geworden, ik weet nu dat ik een financieel lastige tijd ook wel doorkom en maak me minder zorgen. Tegelijkertijd wil ik niet meer in zo’n situatie terechtkomen. Journalistiek en ondernemerschap zal ik niet direct achter me kunnen laten. Maar ik blijf om me heen kijken en vertrouw op waar ik naartoe geduwd wordt. Een baan in loondienst, doorgaan als freelancer, of een combinatie van beide, ik sluit niks meer uit.

 

 

 

Not everything that counts, can be counted – Einstein

/0 Reacties/in , /door

Deze uitspraak geeft zo goed weer waar veel sociaal ondernemers en initiatieven tegenaan lopen ofwel gewoon niet aan beginnen: het meten van Social Impact. Er bestaat veel onduidelijkheid over het hoe en waarom en ook wel een barriere om ermee aan de slag te gaan.

De afgelopen tijd zijn wij op diverse plekken in het land en wisselen we veel uit over maatschappelijke waarde, de effecten en waarom dat zo belangrijk is om te weten (en te meten).
En natuurlijk wordt de grootste reden van het meten neergelegd bij de financierders en potentiele financierders, zij die vanwege de maatschappelijke waarde investeren. En ja, dat is een belangrijke groep, echter zeker niet de enige reden waarom het onderbouwen van jouw resultaten en effecten zo belangrijk is.

Wij praten daarom graag met die ondernemers die het belang wel zien en toch nog niet echt meten.
Zien ze op tegen een kostbare en tijdrovende oefening en zien ze de waardevolle uitkomsten nog niet voor hun organisatie?
Zijn ze bang om de realiteit onder ogen te zien, erachter te komen dat wat ze al die jaren doen toch niet helemaal bijdraagt wat ze beoogden?
Hebben ze voldoende financiering en inzicht in hun belanghebbenden dat ze juist die belangrijke neveneffecten van een dergelijke meting naast zich neer leggen?

Wat houdt hen tegen?

Zoals gezegd zijn we soms zoekende waar te beginnen tijdens onze workshops en trainingen. We merken wel vaak dat het waarom, het stellen van de juiste vragen en tot hoever een dergelijk meten dient te gaan belangrijke zaken zijn om te bespreken. Dan pas komen we aan bij de wijze waarop en het instrumentarium en de toe te passen methodiek.

Het begint vaak namelijk ergens anders, bij de basis en de alom terugkerende vraag van waarom doen we wat we doen en voor wie?! Ja, een basisvraag en de kern van elke (sociaal) ondernemer.
Daar een verdieping in aanbrengen omdat het antwoord we doen iets goeds niet meer voldoet. En voor de sociaal ondernemer telt dat wellicht nog meer aangezien die iets “goeds”is gaan doen vanuit een soort van zakelijk idealisme en met primair een maatschappelijke doelstelling.
Het is een ondernemer die inmiddels een naam en defnitie heeft en toe is aan de volgende stap; nog meer geloofwaardigheid en bewijs voor de “ongelovigen”dat het wel degelijk anders kan en het nog veel Impact heeft ook :-). Daar kan het meten van social impact bij helpen en dan hebben we het niet over enkel uitdrukken in euro’s. 

Dus als je aan ons vraagt waarom doen we wat we doen en voor wie? Dan is ons antwoord voor een betere wereld en als een stimulans voor al die sociaal ondernemers die een maatschappelijk probleem aanpakken. Wij geloven dat je door het het meten van die social Impact je nog scherper sociaal kan ondernemen, het wellicht nog beter ziet en zeker nog beter kan communiceren en handelen.

En wij willen graag , samen met jullie, die oefening aangaan om te laten zien dat de inspanning wel degelijk de opbrengsten van een dergelijk proces waard is!

 

 

 

 

& Partners

/0 Reacties/in , , /door

Al ruim negen jaar is het Evenaar & Partners en elke keer vragen mensen me ook wie de partners dan wel zijn. Voor mij zijn het de mensen waarmee ik samenwerk, langere tijd, per gelegenheid, de ondernemers waarmee ik toch ook een band heb en de andere zelfstandigen waarmee ik iets doe.

Vaag? Wellicht. Veelheid, ja zeker!

Dit jaar behoefde ik een strakkere koers , een rechtere weg en die is ingezet. Dat betekende dat ik de samenwerkingsverbanden wilde verdiepen en de kern van de samenwerking wilde intensiveren. Het plezier, de betrokkenheid, de toevoegingen aan elkaar en ons gemeenschappelijk doel, de frequentie van overleg en zo wat meer in balans brengen. Dat heb ik aangegeven bij al die verbanden en ook een keuze gemaakt waar ik me dit jaar op wil richten, met het oog op die balans en ook voor de bakker waar ik graag een brood wil kopen. Besefte dat mijn sociale waarde portemonnee weer overliep (en is ook fijn en leuk), echter daardoor de de bodem van die andere weer in zicht kwam. Er is immers maar zoveel tijd 🙂

Tijd voor balans en de bakens neerzetten op een wijze die bij de partner en mij past en waardoor het plezier , de betrokkenheid en inzet weer floreert en zo ook het doel waar we ons op richten. Wat je aandacht geeft groeit.

Zo blijf ik graag als trainer verbonden aan BONO. We gaan mooie dingen samen doen en het is een fijn en stimulerend netwerk van trainers. En op dat trainingsvlak zullen ook de trainingen van MyWorld doorgang vinden, gericht op sociaal ondernemerschap in ontwikkelingssamenwerking.
Ons kan je ontmoeten ofwel bij de Social Impact training in januari of April, ofwel voor de Social Venture training op 1 februari in Rotterdam.

Project Impact is dit jaar nog meer een speerpunt en Leydi en ik trekken lekker samen daarin op. Tevens zullen we daar additionele partners bij zoeken, want als de versnelling is ingezet kunnen we wel wat extra steun gebruiken :-). Ons kan je ontmoeten tijdens de Social Powerhouse meeting as maandag 27 januari of op de speeddate op 14 februari waar je ons alles kan vragen over het waarom, wat en hoe van Social Impact meten.

Ook is de aanzet tot een intensievere samenwerking met WeKomenErwel gemaakt. Ook dat voelt goed en we gaan er samen tegenaan.Daarover in een later stadium zeker meer.

Ook CERES blijft een speciale plek behouden en nu we samen aan het werken zijn aan een EVA (Effectieve Voedselzekerheidsactie) zal ook deze verbintenis worden verstevigd . En krachten bundelen tegen de voedselverspilling, daar zetten we ons al langere tijd voor in! Als spreker, ambassadeur en nu ook wellicht als trekker van een nieuw initiatief.

En dan heb ik het nog niet eens over die ondernemers met wie ik mag optrekken op hun weg en voor wie ik wellicht een klein steuntje in de rug ben.

Het lijkt niet echt minder en toch is het overzichtelijk en heb ik het gevoel dat het behapbaar is. Wil vast al die partners bedanken omdat zij ook voor die intensivering van de samenwerking gaan.
Ik heb er zin in en deze eerste maand van het jaar is omgevlogen met deze verstevigde koers. Op naar de rest van het jaar!

 

De fijnste wensen

/0 Reacties/in , /door

In deze decembermaand is het fijn om de mooiste wensen te geven aan de mensen die je dierbaar zijn en ook om deze te ontvangen. Om welke relatie het ook gaat, het geeft een beetje licht in deze donkere dagen.

Wat ook licht geeft zijn de kijkjes die ik deze week kreeg over 2014 van deze en gene. Een wens, een voorspelling, een gedachte… Die wilde ik even met jullie delen omdat ze zo de hoop weergeven en het gevoel uitspreken wat 2014 voor een jaar kan zijn, als je er zelf ook aan (mee) werkt.

De ene was in de vorm van een kaart, genaamd een Open oog in 2014. Het beeld spreekt voor zich; ik voelde me in ieder geval aangesproken.

De andere die me zeer gelukkig stemde over het jaar wat er komen gaat kwam van Jan Willem van de Wetering, die vanuit zijn expertiseveld van het Enneagram het jaar bekeek. Het Enneajaar 2014 stemt me verheugd over wat er komen gaat en is op vele vlakken herkenbaar.
De energie van 2014 wordt als positief benoemd, vernieuwend en verfijnd.  Naast de Hosannah geeft hij ook de valkuilen weer en hoe we daar een eigen verantwoordelijkheid voor en in hebben.
“Geniet van wat je doet, durf plezier te maken en durf van gebaande paden af te gaan. Handen uit de mouwen en met heel veel plezier de schouders eronder zetten. Dan wordt 2014 een super mooi en succesvol jaar! Dat wat gezaaid is, kan tot bloei gebracht worden.”, schrijft hij.

Dat zijn duidelijke boodschappen. Wil jij weten hoe 2014 verder beschreven wordt vanuit het Enneagram, lees dan verder 

Rest mij niets meer dan jullie hele fijne feestdagen te wensen. Doen wat je het liefst doet hoeft niet te wachten tot volgend jaar, dus vul jouw feestdagen naar behoefte in. En mocht er iets niet volledig naar plan gaan, dan is dat wellicht de bedoeling:-)

En vier de overgang van het oude naar het nieuwe op jouw manier! Tot in 2014

Klaar voor 2014?!

/0 Reacties/in , /door

Aan het einde van het jaar is het bijna een traditie om terug te kijken naar het jaar wat bijna voorbij is en vooruit te kijken naar het jaar wat bijna begint. Het was wederom een bewogen jaar en als ik de plannen erbij neem van rond deze tijd vorig jaar is niet alles gelopen zoals gedacht. Dat maakt het nog geen slecht jaar, alleen een beetje anders.

De quote “It was the best of all times and it was the worst of all times” past voor mij wel bij 2013. Terugkijkend was dit het jaar waarin sommige dingen volstrekt niet logisch leken, onzinnig zelfs,  en zeker niet te plaatsen waren. Aan de andere kant was het ook het jaar waarin het allemaal soms juist wel precies klopte en de puzzelstukjes op de spreekwoordelijke plaats vielen. Ambivalentie alom. Het jaar van de dualiteiten zou je kunnen zeggen.

Ben niet zo van de voornemens, dat voelt voor mij te vrijblijvend. Ook teveel plannen maken of te complexe doelstellingen nastreven helpt me niet echt vooruit. Toch is er ergens wel een lijstje om de chaos te ordenen, dat heb ik nodig. Het lijstje van vorig jaar in mijn hoofd nemend zijn er toch zeker een aantal zaken die zijn doorgevoerd dit jaar. Dat wil niet altijd zeggen dat het allemaal “gelukt”is, ben me wel meer bewust geworden van wat ik graag wil en hoe ik wil leven en werken.

Zo heb ik me in het eerste halve jaar aardig koest gehouden. De nodige rust genomen om geheel te herstellen van een operatie december vorig jaar. Dat ging wellicht langzamer dan verwacht, toch kan ik nu wel zeggen dat het me ook goed heeft gedaan om die tijd er echt voor te nemen. Het tweede halve jaar wist ik me weer te herpakken op meerdere gebieden en zo kan ik december nu  vrij sterk afsluiten.

Besef dat ik dit jaar meer nee heb gezegd en daarmee ja tegen mezelf. Blijft voor mij nog steeds elke keer best wel een moeilijk gegeven en toch merk ik dat het me iets brengt. In mijn werk meer ruimte, meer focus en gewoon werk wat ik graag wil en doe. Ook in mijn prive besef ik dat het vaak positief uitpakt , ook voor de mensen om me heen. Als jij verandert, verandert ook de wereld om je heen klinkt wellicht als een cliche, het is waar.
In een volgend blog zal ik dat lijstje er nog eens bijpakken en kijken wat er verder van terecht is gekomen en wat ik wil doen en in het komende jaar.

Voor nu besluit ik toch nog een nieuwsbrief te maken waarin een aantal huidige zaken als ook voor komend jaar kort belicht worden.
Wil jij die ontvangen, meld je dan aan. Ook blijf je dan op de hoogte van de ontwikkelingen komend jaar.
Wens iedereen vast fijne feestdagen en een goed begin van dat fonkelnieuwe jaar.

 

 

 

 

Een uurtje terug

/0 Reacties/in , /door

Krijgen we echt een extra uurtje in onze dag? Enkel op de dag dat de klok een uur terug gaat. Op die dag duurt de dag volgens de klok 25 uur. En dat was afgelopen weekend weer het geval en gaan we vijf maanden op deze “tijd”leven. Is dat winst?

Elke keer als de klok een uur vooruit ofwel achteruit gaat heb ik er last van. Mijn slaapritme is verstoord en het kost me echt een paar dagen voordat ik weer gelijk loop als het ware. Een jet-lag gevoel gedurende de dag en ik ben niet de enige :-). Er  zijn zelfs artikelen die tips geven hoe een baby (en de ouders) klaar te maken voor de switch.

Als ik een agrarier was en werkzaam op het land zou ik er wellicht blij mee zijn. Het vroege opstaan zou minder moeite kosten en met de kippen op stok ook; gewoon naar bed als het donker wordt.
Nu heb ik geen echte negen tot vijf baan en dat is fijn. Werk zoveel mogelijk volgens mijn bio-ritme zonder dat dat nadelige gevolgen heeft voor het werk wat ik uitvoer.
Was ik vroeger een echt avond en nachtmens, toch kon ik niet echt verwachten dat mensen zaten te wachten op mijn belletje om twaalf uur ‘snachts.  Dus binnen de marges van de werkdag bewoog ik qua tijd en productiviteit en de komst van de mail maakte dat nog makkelijker. Tegenwoordig wisselt het natuurlijk ritme bij mij nu de jaren vorderen:bemerk dat ik noch een echt ochtendmens noch een uitgesproken avondmens meer ben.

Sommige onderzoekers geven aan dat het beter zou zijn voor de productiviteit om het gehele jaar “zomertijd”te hanteren. Dat zou moeizame overgangen besparen en de voordelen van de lange zomeravonden zouden blijven . Het voordeel om toch nog in het licht thuis te komen en zo niet het huis enkel in het donker mee te maken gedurende deze maanden. Een belangrijk nadeel zou zijn dat het in de ochtend echt een stuk later licht wordt en toch menen die deskundigen dat dat vooral in december en januari is en gezien de feestdagen de productiviteit toch al lager ligt:-).

Hoe zal ik er deze keer weer op reageren? Besef steeds meer dat mijn “middelpunt”van de dag zich afspeelt rond half twee, give and take a little. Ongeacht de start tijd die wisselt is dat wel het gemiddelde midden van de dag. Als ik dat meeneem richting deze switch stemt het me niet optimistisch. Zal slechts een kort deel van het licht mee kunnen nemen en de dagen zullen zich grotendeels in het donker afspelen.

Dan maar op andere manieren wat lichtpuntjes inbouwen en dat zal vast lukken. Ben benieuwd naar mijn ritme deze week.
En wat vind jij van het terugzetten van de klok en komt het jouw productiviteit wellicht wel ten goede? Wil jij jouw ei kwijt over die “wintertijd”,  laat het me weten!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

één dagje duurzaamheid?!

/0 Reacties/in , , /door

Is in één dag alles willen weten , laten zien en mensen bewust laten worden van wat duurzaamheid nu eigenlijk betekent,  een onmogelijke opgave?   Is één dag en de gedachte van duurzaamheid een contradictio in terminis?

Al vier jaar lang neemt Urgenda het initiatief voor De Dag van de Duurzaamheid. Om de “duurzaamheidsbeweging”  zichtbaar te maken en elkaar in te schakelen om bij te dragen aan een duurzamere wereld.

Mooi gegeven en helemaal voor, geloof ook dat het anders kan en zelfs nodig is. Toch heb ik altijd al wel een bijzonder gevoel gehad bij het woord duurzaamheid. Als ik met diverse mensen over duurzaamheid sprak dan kwamen ze al snel op de groene initiatieven en hoe groen je dan al was. Als ik denk aan duurzaamheid denk ik ook aan samenwerken, de mens, eten en een betere wereld om maar een paar termen te noemen. Mooi en utopisch klinkt dat als ik dat zo opteken. Meen het echt en geloof ook dat we allemaal ons steentje daaraan kunnen bijdragen. Daar hoef je geen heilige voor te zijn en alles te laten of in een boomhut te wonen die zelfvoorzienend is.

Hoe duurzaam ben ik eigenlijk met die “grote”mond van me?!
Ok, ik koop het meeste eten vanuit het seizoen en het liefst locaal. En toch ga ik soms ook wel voor het gemak geef ik grif toe.
Drink kraanwater en geen gebotteld drinkwater; dat helpt toch al een beetje?
Ook ben ik Flexitarier en eet stukken minder vlees dan vroeger.  Heb weinig electrische apparaten al ben ik dol op de koffie die ik drink; mijn luxe momentjes. Voedsel verspil ik liever niet en zoals de meesten van jullie weten spring ik daar al een tijdje voor op de bres en “practice what you preach”. En zo kan ik nog wel even doorgaan en toch ook wetende dat er meer kan en mogelijk is en ook zo nodig!

Dat maakt me geen geiten haren sokken type, geniet ik van vele dingen die wellicht net kunnen en kan ik enkel hopen dat de niche groep die zich ermee bezig houdt steeds breder en groter wordt.
En daar draagt De Dag van de Duurzaamheid aan bij. Op die dag vinden er in het hele land allerlei activiteiten plaats die met duurzaamheid te maken hebben. Hoe ziet zo’n duurzame levensstijl er nu uit en welke keuzes kun je maken? Wat draag je bij doordat jij wat vaker besluit de fiets te pakken? En de creativiteit en ook de fun factor laten zien dat het kan, met een glimlach.

Dus wat doe jij aanstaande donderdag? En dat hoeft niet iets groots te zijn of iets wereldschokkends.  Je hoeft zelfs niets te organiseren. Als je die dag gewoon even denkt wat jij kan bijdragen aan een duurzamere samenleving en die gedachte de rest van het jaar meeneemt en wellicht ook uitvoert vind ik het al winst. Snel tevreden? Wellicht. En toch geloof ik dat het van die kleine dingen kan komen. Die mevrouw verderop in de straat weet nog van niets en dan is het al fijn om met haar daar een gesprekje over aan te knopen of zoals laatst de slagersjongen (voor die vlezige keer:-)) die de term Flexetarier zo mooi vond en daar alles over wilde weten. Er ontspon zich een gesprek over zijn vader die altijd slager was geweest, hoe de vleesindustrie zich had ontwikkeld en dat zijn mooie uitwisselingen en zo  gaat er een vuurtje rond.

Doodgewone gesprekken planten een zaadje en vele zaadjes maken mooie bloemen en planten en daarmee een groeiende en bloeiende tuin.