Opnieuw een zomers tempo

/0 Reacties/in , /door

Als ik denk aan afgelopen zomers dan denk ik aan de ontmoetingen met vrienden, het lekker samen eten, luieren bij mijn gedeelde plek aan het strand, reisje hier en daar, vuurtjes in de avond, genieten van de zon en zoveel meer. Alles op een ontspannen en rustige manier en men neme de tijd;-)
Denk ook aan het zomerse tempo wat ik alweer even een aantal jaren gedurende de zomermaanden inzet op werkgebied. Steeds beter kunnen zowel mijn klanten als ik omgaan met het feit dat ik er gewoon even niet ben, al ben ik (soms) wel in het land. Waren de periodes eerst altijd vrij kort en had ik voor mezelf nog een aardige lijst om bij te werken; kan het nu steeds makkelijker laten.

Natuurlijk zijn er een aantal zaken die ik graag op orde heb voor het einde van de zomer en nog een aantal in ontwikkeling. Na de zomer opgeruimd en lekker beginnen heeft immers ook zo zijn voordelen.
Laatst had ik het er nog over met een vriendin van mij; waarom altijd vakantie in de zomer? Een echt goed antwoord hadden we hier niet voor al waren we het er wel over eens dat het geen moeten hoeft te zijn. Je hoeft niet perse weg, je hoeft niet alle gezellige dingen in twee weken te proppen en ontspannen op commando geeft enkel maar stress; vakantiestress.

Dit afgelopen jaar luidde een periode van keuzes in, gewild en ongewild werd ik scherp gezet op de dingen die ik doe, hoe ik ze doe en wat ik wil, verlang en behoef. Fysiek en mentaal werd ik erop gewezen dat het tijd is om actie te ondernemen. Niet dat ik tot op heden stil had gezeten, het werd echter duidelijk dat er een nieuwe periode is aangebroken en die gaat nu eenmaal gepaard met keuzes. Is het de tand des tijds, het zoveel jarig bestaan van mijn onderneming, de leeftijd? Het maakt niet uit, de weg ligt open en vraagt om een hernieuwde koers.
Op projectgebied is deze al zeker ingezet en wellicht is het ook meer bestendigen van de al lopende zaken. Het schrijven trekt me en al vind ik zelfs zon blog nog een aardige bevalling en lang niet goed genoeg is het schrijven steeds weer een ding wat naar voren komt.  Wilde graag meer trainingen en workshops gaan geven en deze route is ook al aardig ingezet. Ook blijft de individuele coaching van ondernemers me nog steeds boeien en blijf dat dan ook doen met veel plezier. Waar zit hem dan dat vernieuwde in vraag je je wellicht af. Misschien zit het ‘m meer in hoe ik de dingen doe, vanuit een nog dieper voelbare intentie en nog meer gewoon als mezelf. Dat punt heb ik, rijkelijk laat in mijn leven, nu wel bereikt. Of het nu prive of zakelijk is; kan echt staan voor de dingen die ik doe, zeg en of ervaar. Dat zat er altijd wel in, alleen kies ik nu nog rigoreuzer en durf nee te zeggen als dit een ja voor mezelf betekent.

Kortom; het wordt een mooie zomer zo. Wellicht ietsje anders dan gepland, wel vol met fijne dingen in het vooruitschiet. En ook dat zomerse tempo; dat houden we erin. Dat betekent concreet dat Evenaar & Partners tijdens de laatste weken van  juli tot de derde week van augustus naar “behoefte”draait. Mail, bel of sms om te zien of er een mogelijkheid is om af te spreken en of de mail direct wordt behandeld. Van 23 juli tot en met 5 augustus gaan de deuren echt even dicht en is er even helemaal niemand aanwezig.

Wens iedereen een prachtige zomer en in ieder geval tot begin september weer op volle sterkte!

 

 

 

 

Als je het zelf niet goed zeggen kan ….

/0 Reacties/in , , , , /door

Soms denk ik wel eens dat de website niet helemaal goed aangeeft waar ik sta en wat ik doe en dat het ook moeilijk is dat steeds goed aan te geven. In de kern blijft het wel helder en kan ik enkel hopen (en vertrouwen) dat deze website aangeeft wat ik doe, hoe ik het doe en wellicht belangrijker nog ; Waarom ik doe wat ik doe!
Toch mis ik het tussentijdse delen en vang dat enigszins op met de twee maandelijkse nieuwsbrief. Toch biedt dat slechts een klein kijkje en ook niet zo frequent, zeker nu de tijd zo vliegt en de ontwikkelingen elkaar snel opvolgen. Dan wilde ik dat ik goed kon bloggen en op die manier mensen zou kunnen meenemen op mijn reis, door/op diverse gebieden en met divers reisgezelschap. Dat ik kon schilderen met woorden over waar we nu mee bezig zijn en wat voor bijzonders ik hoor. Ook schuw ik niet de dingen te delen waar ik tegen aan loop die helemaal niet zo fijn zijn.

Ben echter geen blogger en daar ben ik me van bewust. Kijk eens om me heen en zie prachtige concepten die gedragen worden door gedreven ondernemers. Ook zijn er weer diverse ondernemers die gewoon weer starten. Daar geniet ik van en zo ook van die ondernemers die gewoon doorgaan en zichzelf weer even scherp zetten. Die betrokkenheid van die ondernemers bij een andere (betere) wereld heb ik ook bij hen; ik volg ze, moedig ze aan en wissel graag met ze uit.

En dan die stimulans van het sociaal ondernemerschap die overal naar boven komt. Petra Kroon van Sociaal Ondernemen.nu weet dit als geen ander goed te verwoorden en geeft hiermee de kansen als ook de nadelen van de groeiende bekendheid aan. In het gevecht van de sociaal ondernemer komen al die aspecten aan bod.

Tot zover even en wellicht tot ziens . Ga ik in die tussentijd even de inspiratie tanken en de nodige durf om weer eens een blog de wereld in te sturen;-)

 

Tijdelijk uitgeschakeld…

/1 Reactie/in , /door

Ben weer (bijna) terug en voor een aantal van jullie zal ik mijn tijdelijke verdwijning nog wel een beetje verklaren. De details laat ik voor wat ze zijn en hoeven ook niet op een website. Zoveel is er ook niet te vertellen. Door een fysiek ongemak was ik wat langer uit de running dan gedacht en dat is het. Niets meer en niets minder.
Werk nu aan een herstel en met tussenpozen en vanuit een rustige gang pak ik langzamerhand weer zon beetje alles op, wel met de nadruk op rustig nog.

Velen dachten dat een dergelijk gedwongen rustpauze best moeilijk voor me zou zijn. In den beginne was niets minder waar. Dat kwam wellicht ook omdat ik nog echt niets kon, geen concentratie, pijn en een moeheid waarbij zelfs de krant lezen nog teveel was. Nu de tijd vordert, er weer wat meer energie is (mondjesmaat) en ook de bodem van mijn reserves weer in zicht is, begint het wel weer te kriebelen en wil ik wel weer wat doen. Toch lukt het nog niet volledig. De spieren zijn nog verkrampt, pijnlijk en de concentratie en moeheid is nog aanwezig. Dat heeft zijn effect en besef je dat je er nog niet helemaal bent.

Is het goed om zo eerlijk te zijn op een zakelijke site? Zullen mensen niet denken en aannemen dat ik mijn werk niet zo goed meer kan, dat ze mij niet willen lastig vallen en al helemaal niet met allerlei werk en vragen willen belasten? Dat ze niet meer kunnen vertrouwen op mijn inzet , kennis en betrokkenheid? Dat kan zo zijn en mogen ze denken. Toch wilde ik het even laten weten, gewoon omdat transparantie ook een van de dingen is die ik graag zie . Tevens weet ik dat het nu nog even half/half is en ik goed moet luisteren naar mijn lijf. Dat doe ik dan ook en tevens weet ik dat wanneer alles echt hersteld is,  en daar vertrouw ik op,  ik toch wel een van de gezondere mensen op deze aardbol moet zijn. Na alle controles en onderzoeken kan er niets meer over het hoofd zijn gezien. Toch schiet het nu nog niet echt op of ben ik toch een beetje ongeduldig aan het worden?

Een beetje geduld dus en merk dat de dingen die ik wel doe , ik dan ook wel geheel met totale focus en volledige aandacht van het moment doe. Multi tasking zit er niet in en teveel op een dag ook niet ! Dat was eerder wellicht een vloek geweest, nu kan ik het ook wel zien als een zegen; tot op zekere hoogte ;-).

Mooi is wel dat er nu weer een blogje op mijn site staat en terwijl ik weg was er ook wel het een en ander gebeurde zonder dat ik erbij was.  Zo won de Foodiebag de Karel de Vos Award, ging mijn nieuwsbrief eruit terwijl ik onder het mes ging en verscheen een eerder interview in het Tijdschrift voor Coaching tijdens mijn afwezigheid: Serious business. Op zoek naar de balans tussen idealisme en realisme.

Mooi is dat dat de wereld toch doordraait en je er zelfs een deel van bent terwijl dat zeker niet zo voelt.

Je kijkt ernaar vanaf de zijlijn, maakt je zorgen of het weer goed komt en verder wil je enkel maar slapen. Dat is nu al wel wat aan het minderen. Ik zoek de wereld weer op, al is het steeds een klein gedeelte en dat bevalt al steeds meer.
Zo’n tijdje immobiel zijn geeft je ook de tijd om alles eens te overwegen.Hoe doe je de dingen die je altijd doet, wil je dat zo blijven doen en wat zou je anders willen en ook kunnen doen?

Wat de antwoorden zijn op die levensvragen en ook wat voor inzichten zijn opgedaan bewaar ik voor een volgend blog en maak jullie dan graag deelgenoot.

 

 

 

 

 

November is zo donker nog niet ….

/0 Reacties/in , , , /door

November is kennelijk niet enkel de maand om lekker warm bij de kachel weg te kruipen, er is ook genoeg te doen om de deur voor uit te gaan. Je kan altijd wel  ergens ontbijten, lunchen, borrelen of dineren waarbij het eten en drinken dan een side dish is van de nodige inspiratie , innovatie en kennis die je daar kan op doen.

Besef wel dat het niet mogelijk is om overal aanwezig te zijn en er dient ook nog gewerkt te worden,  al zijn dat soort bijeenkomsten of initiatieven daar ook zeker onderdeel van ;-). Soms heb ik het gevoel wat te missen en ergens weet ik ook wel dat ik via allerlei kanalen er wel wat van mee krijg en dat is dan voldoende. Bewust kiezen waar je kan en bij wil zijn is hierbij essentieel.

November is ook zo’n maand waarin van alles gebeurt . Via dit bericht maak ik jullie graag attent op een paar van mijn favorieten deze maand. Wellicht kan je er nog bij zijn en dan ontmoeten we elkaar of anders hoor ik graag van je hoe het was.

Zo is er deze weken op Food gebied en hoe dat anders kan zeker het een en ander te beleven.
Op Op 6, 7 en 8 november organiseert het Ministerie van Economie, Landbouw en Innovatie in samenwerking met  WE CANTEEN SmaakRijk, de nieuwe manier van lunchen (bij de Rijksoverheid). Hier kan je kijken, ervaren, leren en natuurlijk proeven bij de verschillende kramen waarin lokale ondernemers de lekkerste (wereld)gerechten voor je bereiden en er over vertellen! Zelf mag ik actief mee leren, ervaren en meedenken over nieuwe innovatieve manieren van cateren.
Het FoodGuerrilla-evenement op vrijdag 9 november is nog zo’n mooi initiatief. Hier is de inschrijving inmiddels van gesloten, wel de moeite waard om dit te volgen via Twitter en Facebook. Dit is niet de eerste actie en zal ook vast niet de laatste zijn; houd ze in de gaten !

En dan voor die ondernemende mensen en ondernemers die bezig zijn de wereld een klein beetje mooier te maken en laten zien dat het ook anders kan. Ook voor hen is er genoeg te doen deze maand.

Zo viel mijn oog op Burgeroorlog/Burgerfeest bij de Balie op 12 november. De Keynote spreker Philip Blond intrigeerde me verder te lezen. Het bijschrift gaf de volgende informatie : “De burger schoolt steeds meer samen in netwerken en communities. Je eigen boontjes doppen via een broodfonds of oppasservice wordt steeds gewoner. De overheid juicht deze eigen initiatieven toe.
Maar wat gebeurt er werkelijk wanneer de overheid zich terug trekt uit onze wijken? Helpt men elkaar of gaat het recht van de sterkste onbarmhartig gelden? Een avond over de voor- en nadelen van de een gemeenschap waar de burger koning is. ”

En dan voor die mensen die bezig zijn met allerlei inspirerende en vernieuwende initiatieven bezig omdat ze de wereld een beetje beter willen maken.  Misschien wil jij ook wel graag bij zo’n initiatief aansluiten of heb je een idee waar je al een tijdje mee rondloopt dat net dat ene zetje kan gebruiken.
Wil jij ook graag een positieve bijdrage leveren en vraag je je ook wel eens af hoe? Op 20 november kun je daar tijdens We are the change antwoord op krijgen.

Op 29 november tenslotte zal er een Nachtrestaurant avond plaats vinden; totaal anders, vrijer, ludieker, creatiever, krachtiger en nog meer door vele anderen mogelijk gemaakt. Wordt vervolgd en houd deze datum vast vrij !

Tot zover maar even; genoeg om te inspireren, verder te leren en te ontwikkelen en vooral ook elkaar ontmoeten en onze krachten te bundelen . Ik plan er in ieder geval wat tijd voor in !

Nazomerse gedachten

/0 Reacties/in , /door

Het weer blijft ietwat zomers en dan is het moeilijk voor te stellen dat we alweer bijna halverwege september zijn.
Ok, begin september;  de tijd gaat al snel genoeg zonder dat ik figuurlijk al weer een week verder ben.

De meesten komen terug van verre oorden, mooie plekken en een welverdiende tijd van uitrusten, hergroeperen, uitchecken en gewoon even andere dingen doen. Het is heerlijk om te horen hoe verfrist, energiek en vol met nieuwe inzichten ze terugkomen en vanuit die uitwisselingen krijg ik veel mooie voornemens terug.  Ook ik heb mezelf even terug getrokken, een ook wel een erg zomers tempo gedraaid de afgelopen maand en ontkwam er niet aan om de balans op te maken en bij terugkomst weer eens verder te kijken met een vernieuwde blik.

Was hard nodig en het is best even wennen om weer op te gaan in de waan van alledag en wellicht is dat laatste ook wel een van mijn intenties; me niet teveel laten opjagen, concentratie en aandacht op die zaken en mensen waar ik op dat moment mee bezig ben, iets minder multi tasken en tastbare doelen en prioriteiten stellen. Mijn tweet van iets vaker nee zeggen en ja tegen mezelf werd met enthousiasme ontvangen, zeker door de mensen die me wat beter kennen 😉
Deze eerste weken van september gebruik ik om de kaders scherper te krijgen voor de toekomst, te doen wat beloofd is en de eerste stappen voor deze verfrissende koers uit te zetten.
Een tipje van de sluier ;

* September is de maand waarin er veel wordt georganiseerd en het besef dat je gewoon niet overal tegelijk kan zijn is helder en duidelijk. Keuzes maken en bij het kiezen de directe impuls soms even onderdrukken en de mogelijkheden en consequenties beter afwegen. Er is immers zoveel moois, leuks, zinnigs en de moeite waard; en dat geldt niet enkel voor september.

* Samenwerking blijft zeker de kern en zoek dat ook zeker op. Nodig uit, verbind en maak connecties. Heb wel voor de zomer een aantal besluiten genomen wat betreft de aard, frequentie en wijze van samenwerken en dat begint nu al vruchten af te werpen.
Zo is er een samenwerkingsverband gewisseld van samenstelling en is Evenaar & Partners een nieuwe verbinding aangegaan op het gebied van ondernemers begeleiding.
Ook zal Evenaar & Partners voor het einde van het jaar een andere vorm krijgen die juist die diverse manieren van samenwerking makkelijker gaat maken en ook , waar nodig, zal verstevigen. Het is tijd voor een volgende (concrete) stap.

*Merk dat meer tijd alleen wel nodig is,  meer dan dat ik soms neem.  Geniet van alle interactie en die is er zeker genoeg. Vind het echter ook niet meer zo erg dat alle kantoren hier nog niet bezet zijn. De combinatie van uitwisseling , samenwerking, co-working en gewoon even in alle solitude lekker doorwerken is heerlijk en daar een zekere balans in houden is zeker iets waar ik op wil (blijven) letten.

Voor nu laat ik het hier even bij en kom op alle ontwikkelingen zeker later nog uitgebreider en concreter terug.

Wens iedereen een fijne start na de zomerse break en probeer nog wat zonnestraaltjes mee te pakken deze maand wanneer het kan …

 

Even naar ….

/0 Reacties/in , /door

Het was leuk bedacht, zon zomers tempo draaien. Een beetje genieten van het zonnetje wanneer deze er was, een lang weekendje weg en zo nu en dan op kantoor de nodige dingen doen en hergroeperen.

Toch werkte het niet echt goed. De omgeving wist niet waar ze aan toe was, beloofde meer dan waar gemaakt kon worden en van echt uitchecken kwam het niet. Merkte dat de behoefte er wel was; gebrek aan concentratie, energie en het hoofd werkte niet zoals anders.
Genoot van de uitstapjes en de tijd doorbrengen met de dierbaren om me heen. Op en in het water, strand of in het zonnetje. Lekker veel aan de picknick, leuke voorstellingen buiten gezien en weer eens rustig bijgetankt op diverse aspecten. Heerlijk, alleen nog net niet ontspannen genoeg.
De uurtjes op kantoor hakten erin en er was altijd nog wel iets wat moest gebeuren,  telefoontjes die gepleegd moesten worden of emails die wachten op antwoord. Was gewoon nog teveel aanwezig.

Langzamerhand komt iedereen terug van die heerlijke vakantie en wil weer volop aan de slag. Hier voelt dat nog niet zo en dan moet je gewoon een besluit nemen om de “tent”  even helemaal dicht te gooien. Echt even uitchecken en niet eens in de buurt zijn 😉

Van 20 tot en met 26 augustus is dat dan ook even zo. Er is niemand aanwezig, de mail blijft liggen en ben geheel “incommunicado”.

Aansluitend wordt er anderhalve dag elders opgeladen met een brainstorm sessie waarbij de kaders voor de tweede helft van het jaar en verder worden geschetst.
Vanaf dinsdag 29 augustus is “alles” weer in bedrijf en is de zin, concentratie, het plezier en ook die energie weer helemaal terug.

Voor nu nog een paar fijne zomerse weken gewenst !

 

 

 

 

 

 

Vakantie en wachten ….. door Hilde Spille

/0 Reacties/in , /door

Hilde Spille was eerder dit jaar al onze gastblogger en toen zij aangaf het zomerse gastblog te willen schrijven gingen we daar maar al te graag op in. Haar blogs zijn altijd zeer plezierig om te lezen en je krijgt nu wel een geheel andere kijk op wachten…
Dus wacht niet langer en lees haar verhaal.

Vakantie en wachten

Wachten is passief. Het laat ook zien dat je afhankelijk bent. In de rij voor de kassa zijn we afhankelijk van de cassiere, pas als we betalen mogen we onze boodschappen mee nemen. In de wachtkamer bij huisarts of tandarts wachten we op zijn hulp met onze lichamelijke problemen. En zoals de meesten heb ik een hekel aan wachten.

Dus, wat heeft wachten dan met vakantie te maken? Het begint al met het plannen van de vakantie. Verwachtingen zijn ook een vorm van wachten. En de zomer is voor mij bij uitstek de tijd van het wachten. Het is ook de kans om op een nieuwe manier tegen wachten aan te kijken. Deze nieuwe manier van kijken heeft veel te maken met de manier waarop ik aan het reizen ben.

Als ik met het vliegtuig of de auto op vakantie ga, is de reis vaak niet veel anders dan het wachten in de wachtkamer van de tandarts, behalve dat ik er geen boor-geluiden hoor. Alles draait om het moment waarop je wordt geholpen, door de tandarts of door de aankomst op de plek van bestemming. Tijdens het reizen doe ik dan bijna hetzelfde als in een wachtkamer, ik sluit mezelf af door bezig te zijn met m’n mobieltje of iets vluchtigs te lezen, meestal tijdschriften of kranten. Alles draait om de bestemming, de reis is alleen het middel om bij het doel te komen. En daar begint de vakantie dan pas echt (hoop je).

Een andere manier van wachten heb ik geleerd toen ik al wandelend, fietsend of met de trein op vakantie ging. De vakantie begint thuis al nog voor ik de deur dicht trek, niet pas op de plek van bestemming. Ik vertrek rond het middag uur, nadat ik ’s ochtends een lekker ontbijt heb gehad en alle spullen heb gepakt. Dit is het begin. Ik hoef niet midden in de nacht al op te staan om files te voorkomen of omdat de chartervlucht al om 6:00 vanuit Schiphol vertrekt. Ik ga de eerste dag zo ver ik kom, want het gaat om het onderweg zijn zelf. Met de trein heb ik het op de eerste dag al tot Berlijn, Bordeaux of Edinburgh gehaald! De weg is het doel. Als ik het zo schrijf doet het bijna boeddhistisch en verlicht aan. Toch heb ik het juist als heel aards ervaren, met beide benen op de grond.

Wandelend en fietsend heb ik prachtige stukken Nederland ontdekt waarvan ik het bestaan niet eens  vermoedt had. Het leven word plotseling terug gebracht naar de basis thema’s van het leven: slapen, eten, gezondheid (blaren), het weer en samen lol hebben. Juist door alles terug te brengen naar de basis kon ik mijn verwachtingen loslaten. Want aan het weer was toch niets te doen. Ik kon gewoon kijken wat de dag brengt, wat er om me heen gebeurt. Ik stond er open voor, en sloot me juist niet af. Op de fiets ben ik er achter gekomen, dat we in Friesland ineens veel hartelijker bejegend werden dan in Drenthe en Overijssel, dat er duidelijk sprake is van een cultuurverschil. Het gekke is, dat zelfs het wachten in een bushokje op het overwaaien van een bui een avontuur was geworden.

Wandelen, fietsen, bus en trein vragen een bewuste besteding van je tijd. Wachten krijgt ineens de sfeer van een avontuur in plaats van een wachtkamer. Het is een oefening in het waarnemen van elk moment, van plannen en loslaten. Want natuurlijk maak je plannen, en toch weet je dat het allemaal heel anders kan uitpakken. En juist als het anders uitpakt maak je vaak de mooiste dingen mee.

Hilde Spille

http://hildespille.wordpress.com

Hilde Spille werkt sinds 15 jaar bij Paperclip Agency. Samen met haar partner Rob Berends runt ze het bedrijf, een impresariaat voor rock/pop artisten. Naast muziek en samenwerking staan ook ecologische, sociale en culturele duurzaamheid centraal. Hilde moedigt vrouwen aan om hun weg in de muziek (-business) te vinden.

 

Zomers ritme

/0 Reacties/in , /door

Wanneer je op school zit is het duidelijk wanneer de zomervakantie begint. De laatste weken leef je toe naar die periode wanneer de boeken dichtgeslagen kunnen worden en de tijd begint waarop je alles kan doen wat je wilt; tot op zekere hoogte 😉

De start van de zomervakantie is nu vrij diffuus. Voor mij geen duidelijke markering en heb geen lange vakantie gepland of geboekt. Het weer geeft ook niet echt een signaal en dus werk ik rustig door. Geen weken van speeltijd waarin de klok even niet bestaat. Waarom eigenlijk niet ?
Want dat er behoefte bestaat aan rust of in ieder geval een ander tempo is me wel duidelijk.  De concentratie is wat minder en de behoefte aan meer balans tussen werk en plezier groeit, zeker als het zonnetje zich ook nog laat zien.

Zo is ook de behoefte aan gewoon even niets doen, het anders doen en even niet van alles moeten groter gedurende deze maanden.  Het eerste halve jaar is voorbij gevlogen, hectisch en in beweging en vooralsnog lijkt het niet echt rustiger te worden.
Helemaal weg en echt langere tijd niets doen ga ik niet echt, wel besluit ik bij deze het zomerse ritme in te gaan stellen. Een beetje meedraaiend met het seizoen en de zomer is een tijd van even uitblazen en wellicht soms even uit checken voor me.

Een tijd om te evalueren en te hergroeperen. De klok gewoon even stil zetten voor mezelf. In de ochtenden me niet teveel laten opjagen en rustig opstarten met een heerlijke Latte Machiato op een terrasje. Besprekingen verplaatsen naar buiten als het zonnetje schijnt en de te lange werkdagen iets verkorten en genieten van de zomerse avonden, zeker als die zwoel zijn. Verder dus gewoon meer tijd voor mijn dierbaren en mezelf , wellicht nog een weekje weg en optimaal genieten van het zonnetje als deze er is.

Even elders meedraaien zoals afgelopen week in de Ardennen, een mooie combinatie van werk en vrije tijd. Ergens anders zijn en vooral veel buiten heeft me goed gedaan. Al was het geen echte vakantie deed het tempo en ook de omgeving er wel aan denken.

Dat is dus mijn credo; balans tussen werk en plezier en erop vertrouwen dat de basis zodanig gelegd en ideaal is dat een beetje tempo minderen geen kwaad kan. Sterker nog; het doet enkel maar goed !

Wens jullie allen ook een mooie zomer en geniet ervan !

 

 

Waar is de Foodiebag ?!

/0 Reacties/in , , , /door

Zoals bekend is er inmiddels een nieuwe generatie “doggybag”, genaamd Foodiebag. Een co-creatie  van VerdraaidGoed! tesamen met het Nachtrestaurant. De Foodiebag biedt een elegante, simpele en volledig duurzame oplossing om tot het laatste hapje van je maaltijd te genieten en daarmee te voorkomen dat het in de afvalbak verdwijnt.
Op deze wijze wordt voedselverspillling in de horeca op effectieve en simpele wijze tegengegaan.

Direct na de lancering was het enthousiasme groot en deze groeit nu ook nog steeds.

Zeker toen we het concept en de gedachte erachter gingen uitleggen en ook hoe het wordt gemaakt. Geheel van duurzaam, hergebruikt of gerecycled materiaal. Uiteraard voorzien van een milieuvriendelijk voedselbakje. En ook de wijze van produktie is sociaal en duurzaam ; de theelepels worden ingezameld door kringloopketenwinkel Het GOED en worden op deze manier gered van de oud-ijzer bak. In sociale werkplaatsen worden de lepels gebogen tot clips en de pakketten verpakt. Zelfs de inkt van drukker Raddraaier waarmee de Foodiebag is bedrukt is  milieuvriendelijk.
De gehele cirkel is rond, zogezegd.

 

Kortom; van consument tot horeca, van duurzame organisaties tot horeca verenigingen en ook in de media wordt de loftrompet uitgestoken over deze Foodiebag. Nu is onze maatschappelijke missie om voedselverspilling tegen te gaan dus best geslaagd aangezien door alle media aandacht en het bestaan van de Foodiebag mensen aan het denken worden gezet en opnieuw bewust worden van voedselverspilling.  Ook vonden er zeer interessante uitwisselingen plaats en realiseerde de consument dat ook zij een verantwoording hebben richting de horeca en daar een rol in kunnen spelen. Mede dankzij de mooie actie van IkKominActie.

Nu betekenen ondernemende oplossingen voor een maatschappelijk probleem ook dat de maatschappelijke winst voorop staat en de financiele ook behaald dient te worden, wil je een dergelijke oplossing echt duurzaam kunnen blijven aanbieden. Want ook al is het restmateriaal zijn er toch kosten mee gemoeid ; het is net echt 😉

Daarom is de Foodiebag ook niet “gratis” al is het uiteraard ook geen produkt gemaakt louter met het oog op de inkomsten. Een mooie prijs gebaseerd op de waarde in combinatie met de maatschappelijke boodschap;  meewerken aan de vermindering van voedselverspilling. Steeds vaker en meer horen we dat we er niet meer aan ontkomen om hier over na te denken en concrete oplossingen aan te dragen. De Foodiebag is zo’n concreet produkt en levert zo een bescheiden bijdrage.

En daar staan we nu. We willen graag in de praktijk zien dat het werkt en zijn inmiddels zon 6 weken bezig met de echte verkoop van de Foodiebag. Ondersteund door diverse ambassadeurs uit het Nachtrestaurant team en ook daarbuiten bestormen we de horeca voor het uitdragen van de boodschap en hen te stimuleren de Foodiebag  aan te schaffen.

We doen een “proef” met de eerste 20 horeca pioniers en deze krijgen naast alle voordelen die de Foodiebag al biedt, een introductie aanbieding en ook nog extra promotie en aandacht als pionier en duurzame restaurateur !
Mooier kunnen we het niet maken 😉

We merken dat iedereen enthousiast is en dat er een aantal restaurants de Foodiebag daadwerkelijk heeft aangeschaft. In een volgende blog meer over de ervaringen en binnenkort hier ook aandacht voor in de krant. Toch is het overgaan tot de echte aanschaf voor velen nog een drempel.

We danken Iens, de diverse media en al die mensen en ambassadeurs in het veld voor hun stimulans en hulp bij deze missie en willen bij deze iedereen uitnodigen om ook de verkoop van de Foodiebag te stimuleren en ondersteunen.
Dus mocht je tips hebben of wil je gewoon graag jouw favoriete restaurant stimuleren tot aanschaf,  laat het ons weten.
En mocht je dit nu lezen als restaurateur en je wil graag die Foodiebag-pionier zijn, bestel dan direct via de website of neem contact met ons op, we komen graag bij je langs. Dit geldt voor heel Nederland.

Intussen gaan wij weer op weg om de volgende ronde restaurants persoonlijk te verhalen over deze Foodiebag. Naast dat deze er gelikt uit ziet, praktisch en effectief is merken we dat de horeca meer wil horen ; het is ook immers meer dan een bakje ..;-)

 

 

 

 

De kunst om te durven falen

/1 Reactie/in , /door

Via Twitter meldde Eva Kaldenbach zich spontaan aan voor het schrijven van een gastblog met een door haarzelf aangedragen thema: durf te falen. Zo’n aanbod laat je niet voorbij gaan en  zo verzorgt zij het gastblog voor juni.
En al ben ik al lang geen dertiger meer 😉 waar ze zich op richt volgens eigen zeggen,  genoot ik van haar verhaal en hoe ze de kunst van het falen aangaat. Dat is tijdloos immers. Geniet mee van haar verhaal en reageer op haar oproep om feedback en of jij durft te falen via @evakaldenbach via Twitter.

Durf te Falen
door Eva Kaldenbach

Er zijn momenten in je leven dat de wereld even niet meer zo zeker voelt en alles verandert. Relatie gaat uit, geen nieuwe werkopdrachten en ook in andere facetten van je leven loopt het allemaal niet zo soepel: het voelt zelfs misschien een beetje als falen. Niet de beste tijd, zou je denken. Dit is de tijd waarin ik mij bevind. As we speak.

Toch voelt het voor mij niet als kommer en kwel, maar als een tijd van nieuwe mogelijkheden. Ik wist namelijk al dat mijn relatie niet lekker liep, dat het vakgebied (de televisiewereld) waarin ik werkte niet de enige plek was waar ik wilde werken, en dat ik mijn eigen positie ten opzichte van mijn vriendschappen eens onder de loep wilde nemen. Het punt is namelijk dat ik verander. Ik krijg een steeds duidelijker gevoel bij wat ík belangrijk vind in het leven, in mijn werk en vooral in contact met anderen.

Kabouters, superego’s en topdogs
Dit heldere gevoel is ontzettend prettig. Ik weet steeds beter waar ik voor sta, en waar ik wel, of juist niet, voor kies. Maar daar zit ‘m ook de crux. Die keuzes die ik nu maak, zijn leuk, maar ook heel spannend. Wat als mensen mij raar/stom/gek vinden? Wat als het mij niet brengt wat ik hoop, en waar hoop ik eigenlijk op? Wat als ik he-le-maal alleen eindig? Misschien kan ik dit helemaal niet? Misschien wíl ik dit ook helemaal niet, maar dénk ik dat ik dit wil. Kortom, genoeg kabouters, superego’s en topdogs, hoe we ze allemaal ook noemen, die me toespreken en doen afvragen of ik wel de ‘juiste’ keuze maak en of ik het wel ‘goed’ ga doen.

Toch lukt het me nu vaak om, tussen die momenten van (soms grote) angst door, bij mezelf en mijn verlangens te blijven. Dit houdt onder andere in dat ik mijn blik verbreed van werken in de televisiewereld, naar iets waar mijn hart nog meer ligt; mensen adviseren/coachen en verbinden. Dit is het enige dat ik nu weet. Wat de precieze vorm wordt weet ik nog niet. Dat is spannend. Maar dit voelt al als heel wat en het voelt goed!

Durf op je bek te gaan
In dit proces sterk ik mij met de gedachte aan een opmerking die mijn docent  op de kunstacademie ooit gemaakt heeft: “Eva, durf nou eens écht te kiezen en op je bek te gaan!!” Die woorden, zo’n vijf jaar geleden tegen mij gezegd, zitten nog steeds in mijn hoofd. Ze zijn nooit weggegaan. Op de academie kon ik het niet. Zo perfectionistisch was ik, dat ik bleef hangen in halfbakken ideeën, die ik nooit helemaal uitvoerde, omdat ik bang was. Bang dat het toch niet goed zou worden en dat zou blijken dat ik nooit op de academie had moeten worden toegelaten. Grote angst om te falen dus. Mede hierdoor blonk ik ook niet uit mijn vak.

Het is een kunst om te durven falen. Dit betekent namelijk dat je iets aangaat waarvan je de uitkomst niet weet. Geen controle. Een uitdaging. En die wil ik aangaan!
Ik ga hem ook aan, onder andere door deze blog te schrijven, met veel plezier én met zweet onder de oksels. Ik heb mij notabene zelf aangemeld om deze blog te schrijven. Ik heb zelf het onderwerp mogen bedenken, en toch moet ik mezelf ertoe zetten om de blog te schrijven. Om niet te blijven hangen in mijn ‘wil ik zo’n blog wel écht schrijven?’gedachten. Die werken verlammend en zorgen dat ik de route neem naar de zogenaamde schijnveiligheid van ‘niets doen’. En daarbij zou ik natuurlijk ook gelijk de mogelijkheid ontlopen om misschien wel te falen in het schrijven van deze blog.
Toch is het nu tijd om te gaan durven falen, buiten mijn comfortzone te gaan, mijn zekerheid op te geven. En deze gastblog is stap 1. Ik zie nu ook dat als ik mijn leven wil gaan vullen met dingen waar ík blij van word, dit niet persé zonder slag of stoot zal gaan. En als iets niet direct lukt, betekent het niet dat het niet de juiste weg is of dat ik het niet kan, maar dat ik iets geleerd heb!

Durf jij te falen? Feedback? Reageer via Twitter: @EvaKaldenbach

Eva Kaldenbach ontwikkelt zich als adviseur voor dertigers in de creatieve industrie op het gebied van authentiek ‘zijn’ in communicatie en presentatie op werk- én privé gebied: Waarom wordt jouw theatervoorstelling niet geboekt? Hoe zorg je dat het contact in jouw relaties zich verdiept? Eva biedt inzicht- en oplossingen. Zij krijgt energie van het samenwerken/meedenken met mensen en het organiseren van bijeenkomsten om mensen te verbinden.