Door de tijd heen; druk!

/0 Reacties/in , /door

Door de oproepen via Twitter krijgen de gastblogs een steeds verrassender karakter. Bijdrages van mensen die ons onbekend zijn. Blijft een genot om te lezen en hoop ook voor jullie. Dit keer was het thema “druk” en hierbij het verhaal van Monique die ons een kijkje in haar leven gunt.

Door de tijd heen druk!
door Monique Goossens-Mathijssen

Als kind zijnde was ik druk. Druk in mijn doen en laten. Ik zong graag, speelde veel en kletste de oren van iedereens hoofd. Toendertijd had de moeder nog de regie over mijn agenda. Toen ik ouder werd en meer en meer de regie over mijn eigen leven en dus ook agenda kreeg liep ik al vrij gauw vaak tegen de muur. Het was niet ongebruikelijk dat ik naast mijn lesrooster ook nog eens 2 a 3 afspraken had op een dag. Ik werd dan ook vrij jong een ster in multitasking.

Toen ik aan de universiteit begon en mijn rooster zag moest ik lachen. Wat een rust zou er in mijn leven komen. Ik had maar twee, en in drukke tijden drie, dagen in de week college. Maar op een of andere manier veranderde er niets. Ik zorgde er zelf wel weer voor dat ik druk was. Aangezien ik niet veel lesuren had, dook ik soms tot 3 uur ’s nachts in de boeken. Nodig nee? Waarom deed ik dit dan…waarom genoot ik niet meer van de rust die ik had kunnen hebben.

Toen de studie was afgerond gingen veel studiegenoten reizen of ze namen een vakantie van twee maanden. Ik niet, ik had binnen een week een baan. Mijn carrière ging vrij vlot en binnen een paar jaar was ik bij een grote verzekeringsmaatschappij teammanager. Een leuke functie…en je raadt het al….druk!

In 2010 kwam er een grote verandering in mijn leven. Ik werd zwanger. Een droom die uitkwam, hier had ik altijd van gedroomd. Ik heb een fantastische zwangerschap gehad. Heb ontzettend genoten en heb tot een paar dagen voor de bevalling gesport. Veel mensen om me heen vroegen of ik niet wat rustiger aan moest doen…nu mocht het toch eindelijk wel…ik was zwanger. Maar juist in deze periode werd ik mezelf er bewust van dit bij mij hoorde. Hoevaak ik ook hoorde ga nou eens tussen de middag rusten of geniet eens van een kop thee met een tijdschrift op de bank….ik kon dat niet.

Spijt? Nee! Maar af en toe lijkt me dat best eens lekker. Het is inderdaad druk met zo’n kleintje erbij, maar wat is het fijn. Het heeft mij er ook toe doen besluiten om een andere route te nemen met mijn werk. Door reorganisatie werden de mogelijkheden bij mijn oude werkgever minder. Ik heb uiteindelijk een leuke baan gevonden bij de Nationale Adviesbalie als projectleider. Daar werk ik twee dagen op kantoor en vier uur thuis in de uren dat mijn kleine meisje slaapt.
Veel vrije tijd? Nee! Die heb ik zelf uiteraard weer ingevuld. Mijn beeld van huismoeders (ik geef toe dat ik daar eerder wat denigrerend over was) is totaal veranderd. Ik zit niet hele dagen op de bank, ik ben er als moeder voor mijn meisje en ik vind het heerlijk!

Ik functioneer het beste in een druk leven, andere hebben meer rust nodig! Het voelt voor mij dan ook niet als druk, het is mijn manier van leven. Druk voelt voor mij dan ook niet negatief, integendeel ik krijg er energie van! Ik geniet dan ook des te meer van de dagen dat ik niets op mijn agenda heb.
Wat je ook met je tijd doet: GENIET! Want tijd gaat snel!
Toen ik ooit “zeurde” dat ik zo’n druk leven had en tijd tekort kwam zei iemand tegen mij: “Everybody has got 24 hours, its your own choice what you do with it!”. En zo is het maar net!

Monique Goossens-Mathijssen is werkzaam als projectleider bij de Nationale Adviesbalie. De Nationale Adviesbalie beheert meerdere informatieve websites op het gebied van familierecht, arbeidsrecht en erfrecht. Daarnaast zijn zij bereikbaar voor  een gratis juridisch advies en bemiddelen ze zo nodig naar een gespecialiseerd advocaat of notaris uit hun netwerk.
Monique Goossens-Mathijssen
www.echtscheiding-wijzer.nl
www.ontslag-krijgen.nl

Een dag zonder drukte is een dag niet geleefd

/0 Reacties/in , /door

Via Twitter reageerde maar liefst twee “organisaties” enthousiast om gastblogger te zijn voor de maand mei. Altijd een verrassing wie de persoon achter die organisatie is en door de blogs gunnen ze ons een persoonlijk kijkje in hun leven en de associatie met het desbetreffende thema. Zo ook Leydi Johana over haar associatie met “druk”, het thema van deze maand. Veel leesplezier.

Een dag zonder drukte is een dag niet geleefd
Door Leydi Johana Breuls 

“Sorry, ik heb geen tijd” en “wat heb ik het toch druk” zijn standaard zinnen geworden in ons dagelijks leven. Zo ook voor mij. We staan om 7u ’s ochtends op, haasten ons naar het werk, hebben van allerlei bijeenkomsten, willen overal aan meedoen en tegen een uur of zeven zitten we aan ons avondeten. Vaak daarna nog wat te doen voor werk of het verplichte sporten, in ieder geval nauwelijks tijd voor onszelf.  Maar wat betekent ‘druk’ dan eigenlijk?

Druk in het woordenboek
In het woordenboek heeft druk twee betekenissen. Ten eerste is druk een zelfstandig naamwoord waarbij de volgende aspecten worden benoemd:
Druk
1 kracht die op een oppervlak werkt
2 situatie dat iets of iemand je tot iets dwingt
3 keer dat iets gedrukt is

Ik denk dat we bij het denken aan een thema als ‘druk’ allemaal sowieso aan de tweede optie denken. Hiervoor worden dan nog een aantal voorbeeldzinnen geformuleerd.
onder druk staan – gedwongen worden snel maatregelen te nemen
iemand onder druk zetten – iemand proberen te dwingen om iets te doen

Beide voorbeelden laten volgens mij goed zien dat druk voornamelijk op een negatieve manier ervaren wordt. Druk wordt opgedrongen en is een onvrijwillige conditie om in te verkeren.
Ten tweede wordt druk benoemd als een bijvoeglijk naamwoord. Het is opvallend hoe de betekenis van een woord dan veranderd.

Druk
1 waar van alles tegelijk aanwezig is; levendig
2 die of dat veel werk doet of veel werk geeft
3 heel beweeglijk en spraakzaam

Ook hierbij worden een aantal voorbeeldzinnen gegeven, het kan geen toeval zijn dat deze zich allemaal rondom ‘werk’ verscharen: het druk hebben op je werk, een drukke baan hebben etc.

Druk in persoonlijke zin
Naast de vrij droge en feitelijke benadering van ‘druk’ in het woordenboek, ben ik van mening dat er ook een druk bestaat in persoonlijke zin. Ik denk zelf dat druk uit verschillende aspecten bestaat. Ten eerste is het een ervaring, daarnaast is het een gevoel en gewoonte en ten slotte kan het ook nog een verslaving zijn.

Drukte is een persoonlijke ervaring, het ervaren van druk kan op veel verschillende vlakken plaatsvinden. Tijdsdruk, prestatiedruk, emotionele druk. Drukte is voor mij een gemoedstoestand. Eigenlijk iets waar ik ook gelukkig van word. Een dag geen drukte is een dag niet geleefd. Alsof veel dingen doen bevestigt dat ik er ben. Drukte is – in mijn geval – ook een verslaving. Ik kan er niet zonder en word juist onrustig als er geen drukte is. Wat paradoxaal eigenlijk.
In mijn dagelijks leven komt drukte aan de orde door de dingen die ik doe. Ik ben ondernemer en ook nog eens een ambitieuze ondernemer. Ik ben student en een ijverige ook. Daarnaast probeer ik nog een huishouden draaiende te houden, te sporten en mijn vrienden en familie te zien.

Drukte als systeem
Maar drukte is niet alleen een persoonlijke verslaving, maar ook een verslaving die binnen ons systeem van werken past. We willen met zijn alleen een paar keer per jaar op vakantie, een leuke auto en uit eten, noem maar op. Dit wordt betaald vanuit het werk dat we doen en daarom voeren we de druk op. Dan komt er meer geld binnen om leuke dingen te doen. Maar doordat het werk zo druk is, is het lastig om af te remmen en écht tijd te maken voor de leuke dingen. Wat paradoxaal eigenlijk.

Voor ondernemers is het werken binnen dit systeem wellicht een herkenbaar patroon, het liefst bezig willen zijn met alle dingen tegelijk en een succesvolle zaak runnen. Je wordt je pas bewust van de drukte als er een moment van leegte is. Omdat die drukte zo eigen is aan je werk en aan het leven vandaag de dag, is het misschien juist goed om af en to een adempauze te nemen.
Dan is de afwezigheid van drukte compleet en onrust brengt je terug naar de dingen van alledag, terug de drukte in. Terug naar het doen van de dingen waar je goed in bent, maar belangrijker nog, terug naar de dingen die je leuk vindt en waar je van houdt.

Leydi Johana Breuls is van Social Profit Consultants,  een organisatieadviesbureau op het gebied van Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen en geeft specifiek advies over Social Return on Investment.  Hiervoor hebben ze verschillende pakketten die zijn af te nemen, variërende van een adviesrapport tot de uitvoer van complete projecten voor bedrijven.
Contact
Leydi Johana Breuls
www. socialprofitconsultants.com
L.J.Breuls@socialprofitconsultants.com

 

 

 

 

Helemaal niet druk ….

/0 Reacties/in , /door

Marguerite EvenaarDruk is zo’n woord wat ik liever helemaal niet wil gebruiken. Toch betrap ik mezelf erop dat het ik het ook gebruik.

April doet wat hij wil en ik was niet de enige die dat woord bezigde.
Druk is zo’n staat van zijn en is niet geheel hetzelfde als veel te doen te hebben. Zo ging ik me afvragen waarom ik het dan toch gebruik en wat me erin stoort om het te gebruiken en of te horen.

Afgelopen weken was er zeer veel te doen en toch voelde ik me er redelijk relaxed onder; zei wellicht teveel ja tegen verzoeken en tegen mensen en toch was elke afspraak of elke bezigheid meer dan de moeite waard. Had eigenlijk nergens ja tegen gezegd waar ik niet echt achter stond. Vroeg me soms wel af waarom ik die avond nu ook nog een afspraak gemaakt terwijl ik al zo”druk” was en normaliter zou ik zelfs overwegen af te bellen. Nu niet; ik genoot van elke afspraak en was op dat tijdstip ook echt daar en aanwezig. Tuurlijk had ik veel te doen en uitte dat ook zeker. Toch voelde ik me minder “druk”. Druk is dus zon gevoel wat je enkel alleen al door het woord stress kan geven.

Toen begon het me te dagen; ik was minder druk in mijn hoofd en ik maakte me minder druk. Zo simpel was het. Was gewoon bezig met de dingen waar ik mee bezig wilde zijn. Ook maakte ik keuzes en stelde op een goede manier vast welke taken en projecten mijn aandacht nodig hadden. Ook welke mensen en in dat geval dan ook wiens aandacht ik ook graag wilde ;-).
Stelde mijn prioriteiten ook scherper en bewuster. Dat had ook zeker het gewenste resultaat; op een of andere manier lukte veel. In Flow is dan een veel gebruikte term.

En zo ging ik het woord druk maar eens uit mijn woordenboek schrappen. Kreeg de tip om dit gewoon drie dagen te doen en kijken wat er gebeurt. Probeerde mijn dag anders te omschrijven , concretiseerde hoe ver het met mijn to do lijst stond en waar ik zoal mee bezig was. Merkte wel dat het niet altijd makkelijk was. Druk is zo’n woord wat je makkelijk te pas en te onpas gebruikt en dat doe ik dus ook.

Ga het blijven proberen en ben benieuwd hoe jullie het woord “druk” ervaren; om te zeggen of te horen van anderen….

 

 

Teveel van het goede ?!

/0 Reacties/in , /door

Bij het starten of continueren van diverse projecten ga ik altijd voor samenwerking op diverse aspecten. Naast het samen werken aan een project bedoel ik hiermee ook het sparren met mensen van buiten het project.
Het is fijn om een frisse blik te krijgen op de materie, zeker als je er zelf al zo lang mee bezig bent en zo wisselen we veel uit, zeker naarmate projecten meer handen en voeten krijgen.
Zo ontstaan nieuwe samenwerkingsverbanden, verbeteringen op diverse vlakken , bevestiging van gewoon doorgaan op de ingeslagen weg of andere inzichten.

Zo ook de laatste tijd. En daarbinnen viel het me steeds meer op dat het best moeilijk is de tijd goed te verdelen, op waarde in te schatten en wanneer en met wie je wat wil bespreken. Iedereen heeft feedback nodig. Het is bijna onmogelijk om zonder enige kritische noot, bevestiging of uitwisseling gestimuleerd te blijven en hoe weet je dan of je wel “goed” bezig bent.

Nu is het fijn om frequente terugkoppeling te krijgen maar wat is dan de juiste frequentie ? Omdat we feedback als iets waardevols zien en onontbeerlijk gaan we vaak voor veel, zo ook ik. Daarnaast vind ik samenwerking en kennisdeling ook zeer belangrijk, dus wissel ik sowieso wat meer uit met diverse mensen.

Afgelopen week ervaarde ik echter ook iets anders. Door alle uitwisselingen van de afgelopen tijd had ik zoveel informatie te verstouwen (goede en minder goede)  en daardoor zoveel zaken op te volgen dat het bijna belemmerend ging werken in plaats van stimulerend. Het verwerken van alles veroorzaakte een cognitieve en emotionele belasting die juist alle positieve effecten van de verkregen inzichten bijna teniet deed.

Nu ervaarde ik dat in het begin meer feedback me stimuleerde en het de projecten goed deed. Tot een bepaald punt haalde ik er positieve effecten uit en toen sloeg de meter uit naar de andere kant. Na die kentering bemerkte ik dat het ontvangen en verwerken van alle respons me teveel werd. Het beantwoorden resulteerde meer in een verplichting en het hield me steeds meer weg van het uiteindelijke doel en het werk wat ik wilde doen en waar ik me op diende te richten.

Merkte ook dat die belemmerende werking meer optrad bij de allernieuwste projecten en minder bij die al wat verder gevorderd waren. Voor die eerste was er natuurlijk nog veel onbekend en wellicht zit het daar dan in. Moest mezelf nog aardig inlezen en verdiepen in de materie en dan heb ik wellicht wat minder ruimte voor reacties.

Ook is de feedback dan niet echt to-the-point aangezien ik het zelf ook te breed inzet. Heb zelf die gerichtheid nog niet zo en dan kan je ook niet verwachten dat jouw gesprekspartner die heeft. Bemerkte dan dat ik met een bos aan respons terug kwam waar ik de bomen dan niet meer doorheen zag.

Dus ga ik nu weer iets bewuster met mijn uitwisselingen om. Wat is precies het doel en dat kan ook gewoon een goed gevoel zijn omdat je die persoon graag mag en je hem of haar goed vindt op dat gebied. Als ik me dat dan wel realiseer, gezien de uren in een dag en de te besteden energie.

Misschien ga ik meer met focus groepen werken op bepaalde projecten; optimale kennisdeling, maximale feedback en ook nog efficientere tijdsbesteding.

Ga de komende tijd eens kijken hoe dat nu zit met die feedback en dat punt van ommekeer. Als ik dat punt goed kan bepalen, dan zit ik wel goed en benut ik de uitwisselingen; stimuleren en inspireren dan zeker.
Want feedback, uitwisseling, respons en kennis deling zijn voor mij onontbeerlijk. Net als samenwerken natuurlijk !

 

 

 

 

 

Het wordt een mooie lente

/0 Reacties/in /door

Ongelooflijk om te beseffen dat het alweer Maart is en we richting het begin van de lente gaan. Terugkijkend op de afgelopen twee maanden van dit nieuwe jaar vraag ik me af wat ik heb gedaan en of ik heb gedaan wat ik wilde doen en wellicht nog belangrijker; heb ik er ook nog plezier aan beleefd ?

Er zijn van die weken die voorbij vliegen en er geen zichtbaar moment is voor mezelf. Schrijf zichtbaar omdat ik merk dat ik wel die momentjes neem en steeds meer naar behoefte de dag invul. Ik luister steeds beter naar mezelf (en gelukkig luister ik sowieso wat meer ;-)) en naar wat ik nodig heb op dat moment. Dat dat niet altijd uitkomt met wat de buitenwereld verwacht kan ik nog niet geheel laten, al kom ik soms wel heel erg dichtbij. Dat betekent niet dat ik me nu ineens niets meer van niemand aantrek en gewoon maar doe wat ik wil ongeacht de gevolgen. Juist niet gek genoeg. Merk dat doordat ik de keuze maak die beter bij mij past, die ook ineens veel beter past in het geheel en bij de mensen om me heen. Oh, wat klinkt dit vaag en wat kan ik het toch moeilijk omschrijven.

Afgelopen week was ik best een beetje heen en weer aan het vliegen en wilde overal en alles voor iedereen zijn. Uiteraard leidde dat direct al tot niet het gewenste effect en begon ik de week met onrust in het lijf en een onplezierig gevoel. Grieperig dacht ik en ten dele waar , het heerst immers, en toch ook meer dan dat. Realiseerde me eens en te meer dat ik teveel afspraken en beloften had gemaakt en dat ik niemand teleur wilde stellen. Tijdens de ene afspraak zat ik met mijn hoofd bij iets anders en concentreerde ik me niet op dat waar ik op dat moment mee bezig was. Voelde me gejaagd en dat uitte zich in alle vormen; mijn houding, mijn gezicht, mijn ogen en mijn wijze van communiceren.

Vond mezelf op dat moment geen prettig mens en volgens mij de rest van de wereld ook niet 😉 En daar zit nu net de kruks en de sleutel voor mij om deze stand van zaken om te draaien. Ik hoef niet overal en alles te zijn en zeker niet altijd wat de rest van de wereld van mij verwacht.

In die ene “split second” van besef sprong ik op de fiets en nam voor mezelf de tijd gewoon even een rondje te rijden en dan maar een kwartiertje later op de volgende afspraak aan te komen. Die vertraging werd me geheel vergeven en het gesprek had een totaal andere energie. Ik was rustiger, meer ontspannen, meer aanwezig en vol aandacht voor dat en diegene waarmee ik de afspraak had. Dat had fijne effecten.

Naarmate de week vorderde behield ik die rust al was het ongelooflijk druk en gebeurde er van alles. De workflow was optimaal en ook naast het werk had ik fijne gesprekken en uitwisselingen.

Zo onrustig, gejaagd en ontevreden ik de week begon, zo sloot ik de week volkomen tevreden en ook dankbaar af. Blij met de dingen die ik had gedaan, prijs me gelukkig met de mensen om me heen en na een zonnig lente achtig weekend kan ik bijna niet wachten op wat er allemaal nog komt.

Het wordt een mooie lente en kijk uit naar de aankomende maanden. Er is werk aan de winkel, dat zeker en zal ervoor dienen te waken mezelf niet te dun uit te spreiden. Met dat groeiende besef en ook dat ik wel even af en toe kan “uitchecken ” wordt het ook een ontspannen tijd. Door mezelf soms niet al te serieus te nemen aangevuld met het vertrouwen dat wat ik geef gewoon voldoende is wordt ook het plezier wat ik aan alles beleef weer groter. Dat heeft vast positieve effecten, op mezelf en wellicht ook op de mensen om me heen 😉

 Trust in what you love, continue to do it, and it will take you where you need to go.
Natalie Goldberg 

 

 

 

 

 

Tribe Night en de komst van de Brutalisten….

/0 Reacties/in /door

Afgelopen woensdag avond was het dan zover; de Tribe night Brutale Vragen, georganiseerd door DownsideUp. , naar eigen zeggen een eigenzinnig bureau dus een uitstekende plek voor een brutale avond.

Zonder enig idee wat te verwachten ging ik erheen en kwam helaas wat te laat aan. Fietsenpech en dat deed mij alvast een vraag stellen; waarom nu? Verregend en gehaast aangekomen schoof ik na een welkome kop koffie aan bij de “Tribe”.

Het viel me op dat het een jonge club mensen was wat bij mij de vraag opriep of “ouderen” geen Brutale Vragen (meer) stellen ? Ik kende er toch genoeg ;-).
Al gauw merkte ik de energie, de fun en het enthousiasme van iedereen om openlijk met elkaar te delen wat voor hun nu eigenlijk een Brutale Vraag was en waarom. Was verrast hoe zon groep redelijk onbekenden zo snel zo open was naar elkaar toe.

De kernvraag van de avond was ‘Hoe jaag je vernieuwingen aan door brutale vragen te stellen?’
Om daarachter te komen zal je eerst willen weten wat überhaupt brutale vragen zijn ? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn ‘brutale vragen’ alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? En waarom stellen mensen ze niet en waarom zou je ze wel stellen ?

In groepen van vier ging je langs al deze vragen en wisselde je met elkaar uit. Dat bracht vele inzichten en het mooie was dat aan welke tafel je ook zat er veel van dezelfde basis elementen terug te vinden waren. Zo kwam er steeds weer naar voren dat Brutale Vragen elementen als humor, kwetsbaarheid, authenticiteit en doelgerichtheid in zich hebben. Dat ze geen negatieve weerklank hoeven te hebben en ook aardig geweldloos zijn. Geen doel op zich maar een middel.

En toen was het tijd om aan de slag te gaan. Een Tribe Night is immers niet zo maar een avond van uitwisselen;  je gaat ook echt aan de slag, op de avond zelf en ook daarna. De bedoeling is samen een Manifest te maken in de vorm van een online minimagazine.

Foto’s werden gemaakt van zowel de mensen als de blauwdrukken en er werd ook een geheel nieuw woord toegevoegd aan het woordenboek; Brutalist.
Wat dat nu voor iemand is kan je
straks lezen in het minimagazine waar je dan ook alle antwoorden kan vinden die jij hebt over brutale vragen en wat deze teweeg kunnen brengen.  Wellicht proef je dan ook wat van de sfeer van de avond.

Dus let op : de Brutalisten komen eraan en een brutalere wereld is wellicht ook een beetje mooiere wereld ; verrassend in ieder geval wel….

 

 

 

En toen werd het stiller of toch niet ….

/0 Reacties/in /door

Het is alweer even geleden dat er een blog verscheen , of in ieder geval een blog die ik daadwerkelijk publiceerde en “wereldkundig” maakte.  Er staan er genoeg in concept of gewoon stilletjes op de site voor de argeloze bezoeker om een keertje te lezen. Geen tweet eruit of een aansporing aan anderen om het vooral te lezen.

De worsteling met het schrijven heb ik al langer dan vandaag. Vind het vaak heerlijk om te doen en toch werd het steeds moeilijker voor mij om met een onderwerp te komen en daar vrijelijk over te schrijven. En dat terwijl er toch meer dan genoeg onderwerpen zijn die mij en de mensen om me heen bezig houden.

Toen mijn site net hernieuwd was had ik er plezier in om te kunnen bloggen op een vrij regelmatige basis en de spontane schrijfsels aan anderen te laten lezen. Het was niet minder druk dan nu en toch nam ik er de tijd voor. Ik liet mijn stem horen en vertrouwde mijn gevoelens, gedachten en zaken waar ik me betrokken en gepassioneerd over voelde, met slechts een beetje gene en angst, gewoon toe aan het papier en ook aan de rest van de “wereld”.
Het is net als met Twitter; ook daar had ik weken en dagen dat de tweets over elkaar heen struikelden en ik maar bleef spuwen over wat me bezig hield en hoe ik me voelde.

Het lijkt alsof de noodzaak van het alsmaar spuwen langzamerhand is verminderd. Ik barst niet meer uit mijn voegen als ik even niets laat horen en woorden worden wellicht minder belangrijk. Ik merkte dit ook aan mijn schrijf gedrag buiten de blogs om en ook aan mijn leesgedrag. Toch is ook hier een ambivalentie; vind communiceren namelijk nog steeds een belangrijk onderdeel van het leven. Verbaal, non verbaal en gewoon die woorden op papier. Kan zo genieten van diverse blogs, een brief of een email die me raakt. Dus zonder woorden leven is ook niet mijn bedoeling. Daar praat ik zelf toch ook veel te graag voor 😉 als wel als luisteren.
Waarom is het deze keer dan toch zo moeilijk om een onderwerp te verzinnen en gewoon erover te schrijven op de wijze zoals ik praat.

Nog niet zo lang geleden kreeg ik weer een aantal oude schriften en een schoolkrant van lang geleden in handen. Bij nalezing was het beschrevene zo tastbaar en ook deze waren ver van volmaakt qua schrijfstijl en soms zelfs ook grammaticaal niet geheel correct. Herkende mezelf er wel in en hoe plastisch en onbevangen ik destijds schreef. Waarom dan nu zo krampachtig en moeizaam ?

Het deed me denken aan een blog van Seth Godin afgelopen jaar over “Talkers Block”. Hij geeft hierin aan dat nooit iemand wakker wordt op een ochtend en erachter komt dat hij niets meer te zeggen heeft en dan dagen of zelfs weken heel stil blijft totdat het moment weer juist voelt, de muze weer inspireert of totdat alle gekte is verdwenen.

Dus waarom voelt dat zo anders met schrijven. Ik lees zoveel mooie blogs en weet dat elke vergelijking me “pendood” maakt. Ben blij met al die mooie blogs en weet ook dat dit me niet hoeft te blokkeren.

Seth geeft ook aan dat je het gewoon vaak moet doen en aangezien ik er ook wel plezier in heb, blijf ik dat ook gewoon doen. En wie weet verdwijnt dat beetje angst nog wel en zo niet dan blijf ik ook gewoon schrijven….

 

 

 

 

De puntjes verbinden….

/0 Reacties/in /door

De afgelopen tijd raakte ik opnieuw gefascineerd door het begrip “synchroniciteit”. Wellicht kwam het door het aantal “toevalligheden” in mijn leven, de staat van zijn of doordat veel mensen om me heen met Jung bezig waren en dat ter tafel kwam tijdens uitwisselingen. Carl Jung was namelijk een van de eerste die sprak over synchroniciteit als een principe dat “zinvolle” toevalligheden verklaart.

Zinvolle coïncidenties zijn denkbaar als zuivere toevalligheden. Maar naarmate hun aantal toeneemt en de overeenkomst groter en nauwkeuriger is, wordt het steeds minder waarschijnlijk en meer ondenkbaar dat hier sprake van toeval is.” – JUNG

Zoals ik het begreep vindt synchronicteit plaats wanneer twee of meer losse gebeurtenissen zich voordoen op een zodanige wijze dat ze een duidelijke betekenis overbrengen aan de persoon die ze ervaart. Jung verklaarde dat deze twee gebeurtenissen niet causaal verbonden zijn, maar ze hebben een gemeenschappelijke betekenis. Hij verwijst naar deze gebeurtenissen als ” a-causaal ‘. Dat wil zeggen ; ze hebben “geen reden”, maar soortgelijke betekenis doordat ze samenvallen in de tijd in plaats van opeenvolgend.  Deze gebeurtenissen moeten wel worden gerelateerd aan elkaar,want er is bijna geen mogelijkheid dat deze willekeurig hebben plaatsgevonden. (met dank aan Tamara voor deze heldere uitleg)

En het wordt nog interessanter : Jung was ook van mening dat er sprake is van synchronie tussen de geest en de fenomenale wereld van de waarneming en leverde zijn psychoanalytische theorie van het collectief onbewuste, van waaruit we informatie putten die niet enkel meer is gebaseerd op persoonlijke ervaring. Het gaat wellicht te ver om dat allemaal uiteen te zetten wat betreft Archetypes en dergelijke ; wellicht iets voor een andere keer.

Door een periode van verandering creëer je kennelijk een toegang tot het onbewuste met de intentie om daar een weg of oplossing te vinden; een soort van besef van diepe waarheden die normaal gesproken verborgen blijven voor de bewuste geest.  En … dit zijn kennelijk die momenten waarop zinvolle toevalligheden of synchroniciteiten meer kans hebben om te gebeuren .

Zo twijfelde ik nog sterk over een genomen besluit en hoe daarmee om te gaan. Vlak daarna volgde bepaalde, op het eerste oog los van elkaar staande,  gebeurtenissen zich op en vielen alle puzzelstukjes voor mij op hun plek. Het besluit werd zelfs voor me genomen en het klopte gewoon en het te volgen pad ontvouwde zich als vanzelf. En zo waren er nog een aantal sprekende voorbeelden; merk dat ik moeilijk kan omschrijven wat er dan precies gebeurt en hoe dat samenvalt. Zie en ervaar het echter wel zo.

Erkende en ontdekte zo die kracht van synchroniciteit en was daardoor in staat intuïtiever en creatiever met bepaalde zaken en of problemen om te gaan. Dat bracht me veel meer plezier, onbevangenheid, succes zelfs en ook meer (innerlijke) rust.  Ik ga er nu echt beter op letten en beschouw ze maar als wegwijzers. Ze wijzen me in een bepaalde richting en als ik die volg vergroot ik mijn kansen om het best mogelijk resultaat te bereiken. Soms zie ik het echter pas naderhand en dan bevestigt het me in mijn vertrouwen over een ingeslagen weg of genomen besluit.

Het blijft bijzonder. Merk ook dat ik niet alles zo hoef te zien, te verklaren of overal een bevestiging voor nodig heb. Ook is het niet zo dat ik nu achterover kan gaan zitten met het besef dat het allemaal wel gebeurt; blijf dingen in werking zetten en investeren in waar ik voor ga en in geloof. Besef wel dat de kracht van synchroniciteit zich meer openbaart dan ik in eerste instantie door had en ook tot me doordrong. Ook sterkt het me in het besef dat ik echt wel kan vertrouwen op het nemen van de “juiste” besluiten,  gewoon omdat ze goed voelen; op alle aspecten van het leven.

Januari was een heel bijzonder maandje en is alweer voorbij gevlogen. Een ding is zeker; als dit de voorbode is van dit komende jaar teken ik ervoor. Raar, maar waar en dat is vast geen toeval ….;-)

 

 

December is een bijzonder maandje ……

/2 Reacties/in /door

December is altijd wel een spannende maand. Daarmee doel ik nu niet direct op Sinterklaas of de kerst of op het spannende als zijnde opwindend..

De nadering van het nieuwe jaar en de afsluiting van het oude maakt me soms ook wel een beetje bang. Nieuwe avonturen in het verschiet en soms ook afscheid nemen van oude belevenissen.  Deze angst blijft niet aangezien ik weet dat het altijd weer goed komt zoals alle voorgaande jaren en toch krijg ik altijd wel een beetje dat onbestemde gevoel. Een klein stemmetje dat zegt ; wat als….
De negatieve “wat alsen ” op werkgebied die gelukkig nooit lang genoeg blijven aangezien ze snel genoeg  plaats maken voor de positieve ; wat als dat project geen succes wordt, wat als ik geen nieuwe ruimte vindt , wat als de inkomsten verminderen , wat als….

Al gauw komt het vertrouwen terug dat ik er niet enkel weer goed doorheen zal komen komend jaar maar dat ik er ook nog een feestje van maak ook ! Het wordt een verrassend jaar,  dat wel.
Mijn vertrouwen heeft veel te maken met het terugkijken op dit jaar, naar mijn omgeving en naar mezelf. Het nieuwe jaar wordt zo mooi als dat het oude jaar eindigt en het geloof wat ik daar zelf in heb.

Steeds meer heb ik dit jaar genoten van de mensen om me heen en de uitwisselingen. Mijn ferme besluit is om dat ook komend jaar weer te doen. De eerste stappen daartoe zet ik al deze maand ; mooie koffie afspraken en zelfs een weekje weg in een totaal andere omgeving. De tijd daarvoor nemen is me veel waard. Gewoon toegeven aan de behoefte aan rust en ontspanning in deze laatste maand. Ook mijn leefomgeving ga ik deze maand nog verder inrichten en opruimen en dat geldt ook voor mijn kantoor. Ook dat geeft me ruimte en rust en dat neem ik dan ook weer mee naar het nieuwe jaar.

Ook weet  ik dat de zaken uit het verleden niet het heden definieren; zeker niet zelfs.  Neem de lessen en nieuwe inzichten natuurlijk wel mee. Mijn (zelf) vertrouwen groeit met de dag en elke keer leer ik weer wat bij. Sommige dingen zijn van nul of gene waarde en triviale kennis die wellicht nog eens van pas komt of niet. Andere kennis daarentegen laat me nog meer genieten en draagt bij aan mijn gevoel van welbevinden , prestatie of succes.

Dus …
Dus gebruik ik de maand december om te kiezen hoe ik geloof dat 2012 zichzelf gaat ontvouwen voor me en maak ik alvast een klein paadje richting dat jaar. Ik snoei wat bij, plant wat nieuws, neem eens een zijweggetje en haast me niet. Dat nieuwe jaar dient zich al snel genoeg aan.
Ik hoef ook gewoon nog niet precies over alles te weten hoe en wat ; ik hoef er enkel maar op te vertrouwen dat het ok zal zijn.

 

 

 

 

 

 

Blogs om van te genieten …..

/0 Reacties/in , /door

Wat is het toch moeilijk om goed weer te geven wat je bedoelt en voelt via het geschreven woord. Elke keer weer is het voor mij geen makkelijke klus en toch houd ik van schrijven. Die geschriften aan de wereld tonen is echter een geheel ander iets. Elke dag zie ik de meest prachtige blogs voorbij gekomen; de een nog inspirerender dan de ander en zo mooi verwoord. Vaak ook zo helder en duidelijk en zeker niet teveel woorden; just enough ….

Dan kan ik een blog van mij wel even laten voor wat het is en gebruik ik deze blog om jullie attent te maken op enkele van deze blogs c.q. bloggers waar ik keer op keer zo van geniet.  Hiermee mis ik vast veel andere blog en bloggers , dus gebruik voor goede suggesties en tips de reactie mogelijkheid onder dit blog.

* Petra KroonZo is er Petra Kroon die vrijdag tot een ware inspiratiedag heeft uitgeroepen en haar blogs verschijnen dan ook iedere vrijdag. Om het weekend relaxed in te luiden, of die 2 dagen eens goed de tijd te nemen erover na te denken. Echt de moeite waard ! Kijk op www.sociaalondernemen.nu

Sanne Roemen is nog zo iemand van wiens blogs ik enorm geniet; vaak zijn ze herkenbaar, humoristisch, scherp op een mooie manier en in ieder geval altijd wel to-the-point.  Zo begon mijn week gisteren extra mooi door het blog “heb het lef” en las ik vandaag die over de Occupy beweging en wat weet ze het weer mooi te verwoorden en te onderbouwen. Kijk maar eens op haar site en laat je inspireren.

Sommigen posten hun blogs op Mindz en schrijven er daar lustig op los. Zo schrijft Petra Iuliano daar vaak mooie blogs over recente economische ontwikkelingen en ook op haar site vind je goed onderbouwde blogs over marketing trends en ontwikkelingen.

En op datzelfde Mindz en dan op het Society 3.0 plaza verschijnen er frequent diverse blogs over o.a.  innovatie, leiderschap en het Nieuwe Werken. Diverse mensen laten hun licht schijnen over nieuwe waardesystemen en organisatievormen. De een vanuit economisch perspectief, de ander vanuit persoonlijk oogpunt en weer een ander vertelt over een evenement in dat kader. Kijk hier voor meerdere blogs.

Ook zijn er diverse blogs die zich richten op ontwikkelingen op een bepaald gebied zoals Design Milk met nieuwe,  creatieve en hippe vindingen op design gebied.

Sa’id Vanenburg schrijft de wereld van zich af op Iets Met Woorden. Ook probeert hij  zo nu en dan eens wat uit. Tekstueel gezien. Wel mooie persoonlijke verhalen.

En dan zijn er nog zo van die blogs die voorbij schieten in een tweet, die je aanklikt en nog niet direct dan kan lezen. De laatste tijd neem ik elke ochtend wel even om een bepaalde blog die voorbij kwam rustig te lezen. Dat is een fijn begin van de dag. Die momentjes neem ik me vaker voor dan dat ik ze neem 😉

Opgeslokt door de dagelijkse stroom van dingen te doen komen dit soort dingen vaak in de knel, net als dat ene telefoontje of die lang verwachte koffie afspraak. Gewoon even om bij te komen, bij te zijn en verbinding te leggen. De veelheid van alle contacten, leesmateriaal en mooie initiatieven haalt me soms in. Bij deze maak ik jullie deelgenoot van een belofte aan mezelf om meer van die oh zo heerlijke momentjes in te bouwen om te lezen, te ontmoeten of gewoon stil te zijn. Gewoon overdag op een doordeweekse dag. …. Waar een blog over blogs al niet toe kan leiden.