Eindejaarsbespiegelingen van Isabel

Met het naderende einde van dit jaar kon het niet anders dan dat de gastblog van deze keer zou gaan over achterom kijken en vooruit blikken. Via Twitter meldde @IsabelChaoLin  zich spontaan aan.  Haar mail was al hartverwarmend en zo ook deze gastblog ; dank je wel Isabel.

OP NAAR EEN LIEFDEVOL 2012!
Net zoals de lente een frisse energie met zich meebrengt die gewoonweg vraagt om de welbekende voorjaarsschoonmaak, zo lijkt het einde van het jaar wel een natuurlijk moment voor introspectie. De lagere temperaturen en het vroege invallen van het donker zorgen ervoor dat je vanzelf naar binnen keert, zowel letterlijk als figuurlijk.
Ieder jaar blik ik rond mijn verjaardag (aan het einde van de zomer) en rond het einde van het jaar terug op de gebeurtenissen van het voorbije (levens)jaar. En als ik de balans opmaak denk ik ook altijd aan de dingen die ik op mijn wensenlijstje zet voor het komende jaar.

Ook nu is het weer tijd om even stil te staan bij wat is geweest. En in tegenstelling tot eerdere jaren voel ik nu geen spijt of wroeging. Voor het eerst ben ik simpelweg tevreden.
Het lukt me geeneens om langer dan een paar seconden te denken “Had ik niet meer…, of beter…”. Het voelt gewoon goed zoals het is. Er zijn zoveel mooie dingen gebeurd, zoveel mooie mensen voorbijgekomen. Er waren inspirerende bijeenkomsten, ontroerende momenten en liefdevolle omhelzingen. Nieuwe vrienden, onverwachte verbindingen.

Grootse gebeurtenissen als mijn eerste zwangerschap en de geboorte van onze dochter. Ook was daar de start van mijn eigen bedrijf, de eerste cliënten die ik mocht begeleiden op hun weg naar een bewuster en gelukkiger leven. En ik heb een aantal van mijn eigen angsten onder ogen gezien en zo na lang worstelen mijn motorrijbewijs gehaald.

In de voorbije maanden heb ik ook afstand en afscheid genomen van een aantal mensen. Sommigen bewandelen tijdelijk een ander pad, waardoor we elkaar helaas niet meer echt kunnen zien en waarderen. Anderen zijn voorgoed weggegaan en laten hun dierbaren verdrietig en alleen achter. En ook zakelijk is het soms anders gegaan dan ik van tevoren had bedacht.

Maar wanneer ik alles bij elkaar bezie en voel hoeveel liefde en aandacht er is in alles wat ik heb mogen doen in 2011, dan kan ik alleen maar dankbaar zijn en genieten van alle herinneringen.
En hoe cliché het misschien ook klinkt, zelfs de donkere momenten zijn oké, omdat ze me herinneren aan het feit dat het daarna alleen maar beter werd.

Als ik vooruitblik op 2012, wens ik eigenlijk niet meer dan dat ik dit bewustzijn en deze mildheid mag vasthouden en verder mag verspreiden. Dat ik anderen de rust kan laten ervaren van liefde voor jezelf en de wereld om je heen. Dat gelukzalige gevoel van acceptatie en de nieuwsgierigheid naar wat komen gaat. En vooral genieten van ieder moment, want in ieder moment en in iedere ontmoeting schuilt iets moois!

Isabel Hagendoorn-Nijveldt is eigenaar van VUURVOGEL.  www.vuurvogel.nu

 

 

De lange weg naar zonnepanelen op het dak

Toen wij een tweet plaatsten voor een gastblogger over duurzaamheid meldde Monique Smit zich spontaan aan om iets te vertellen over haar weg die ze bewandelde voor het plaatsen van zonnepanelen op het dak. Een persoonlijk verhaal over de te nemen “hobbels” en ook tips.

De lange weg naar zonnepanelen op het dak
In 2008 zaten we nog middenin de verbouwing van ons huis in Leeuwarden.
We hadden een typisch fries stadshuis gekocht dat sterk toe was aan een renovatie.
Dus hadden we het zalmroze interieur, de volledig betegelde badkamer – die de hele ruimte onder de trap besloeg – en de zeer gedateerde keuken eruit gesloopt.
Toen het pand helemaal gestript was van binnen kon de wederopbouw beginnen, maar niet nadat we er een groot stuk bij aan gebouwd hadden. De bestaande bouw voorzagen we van nieuwe isolatie, want het huis is van ca. 1870 en dat was nog niet gebeurd. We besloten beneden voor vloerverwarming te kiezen en boven voor laagtemperatuur radiatoren.
Het gezin bestaat uit twee volwassenen en twee tieners dus er wordt een flinke hoeveelheid stroom verbruikt.  Nu lazen we dat er subsidie werd verleend voor het plaatsen van zonnepanelen. Dit was natuurlijk voor ons erg interessant, dus wij besloten ons hiervoor aan te melden. Zo gezegd, zo gedaan ….
Hierbij liepen we al meteen tegen de eerste hobbel aan: hoe bereken je hoeveel panelen je kunt plaatsen en wat daarvan het rendement zal zijn. Dit moest namelijk  op de aanmelding worden opgegeven, zodat berekend kon worden hoe hoog de subsidie zou worden. Inmiddels waren er allerlei berichten verschenen dat de aanvraag echt voor 1 april binnen moest zijn, anders zou je achter het net vissen. Bovendien had men gehoord dat de Nuon een systeem had bedacht , waardoor zij meteen na opening van de subsidie inschrijving,  zoveel aanvragen zou versturen dat de subsidie direct in zijn geheel naar Nuon zou gaan.
Dus moest er snel een grove berekening gemaakt worden van de mogelijke capacteit die wij op zouden kunnen wekken en maar hopen op een goede afloop.
Na 12 weken kregen we het bericht dat onze aanvraag in goede orde was ontvangen en we over 12 weken zouden horen of we daadwerkelijk de subsidie toegekend zouden krijgen. En ja, nog eens ruim 12 weken verder kregen we bericht dat we inderdaad ca. 25 euro per maand subsidie zouden ontvangen voor de te verwachten productie.
Nu konden we beginnen offertes aan te vragen voor de panelen. Maar wat waren goede, wat was een gemiddelde prijs? Hoe duur was het om de panelen te laten plaatsen en konden en mochten we dat ook zelf doen?
Nu ben ik zeer ervaren in het zoeken naar informatie op het internet en ik verwachtte dus snel een antwoord op deze vragen te vinden. Maar niets was minder waar. Geen vergelijkingssites, sites van aanbieders zonder prijzen en het ontbreken van goede informatie. Van 2008 tot in 2010 heb ik diverse keren geprobeerd de antwoorden te vinden, maar het lukte echt niet. Ondertussen moest ik mijn startdatum van de subsidie opschuiven. Bij agentschap.nl begreep men gelukkig mijn gemopper over het gebrek aan informatie en probeerde men mij te helpen waar mogelijk.
In 2010 hadden we de moed al enigszins opgegeven, toen ik een advertentie zag van samenwerkende Friese bedrijven die pakketten aanboden die voor een deel zelf geplaatst konden worden. Eindelijk!
Ik maakte een afspraak met de netbeheerder om de meter aan te laten passen en mij werd verteld dat ik een nieuwe, slimme, meter moest aanschaffen omdat de oude schijfmeter niet met zonnepanelen zou mogen. Dat was slim van de netbeheerder, want de brutoproductiemeter die zou worden geïnstalleerd registreert de productie, waar de netbeheerder voor betaald omdat dat op het net wordt ingevoerd, maar de schijfmeter draait bij eigen energieproductie terug. Dat betekent dat dit van het eigen verbruik wordt afgetrokken en die prijs ligt veel hoger dan de vergoeding die de netbeheerder voor de eigen productie geeft. Na een stevige discussie bleef de oude meter mooi op zijn plek.
Het pakket werd besteld, we hezen de panelen op het dak en er kwam een installateur voorbij om de aansluitingen te maken. En eindelijk, twee maanden nadat de officiële ingangsdatum voor de subsidie voorbij was gekomen, stonden de panelen op het dak en zat ik voor de meter te wachten tot deze terug zou draaien!
Nu zou je denken dat we hier voorlopig wel genoeg van hebben, maar inmiddels hebben we een huis in Duitsland gekocht waar de verwarmingsinstallatie van vernieuwd moet worden en ja hoor, daar gaat alles weer anders dan in Nederland en kan ik weer van voren af aan beginnen. De ontwikkelingen daar zijn te volgen op dit blog
Een erg leuke blog over zonnepanelen is overigens te vinden op de website van Trouw


 

Mazzaze : zorg, zacht en zalig.

In deze blog van Carla Pleijers aandacht voor een heerlijk massageweekend.

In de massage weekenden van Mazzaze ben je bewust en vol aandacht een heel weekend bezig met massages. Genieten van de massages en een heerlijke balans van aanraken en aangeraakt worden en van het contact met de ander.

Massage als een zachte manier om te kunnen ontspannen.

Massage is aanraken. Aanraken is een levensbehoefte net zoals eten en drinken. De huid, het grootste orgaan van de mens heeft aanraking nodig, denk maar aan de baby die je zachtjes wiegt of de arm om je heen als je graag troost wil.
Massage zet processen in werking die voor een fijn gevoel zorgen. Massage zorgt ook voor een betere doorbloeding en verdieping van je ademhaling. Massage is een prachtige manier om contact te maken met jezelf èn de ander.

De massage weekenden van Mazzaze zijn intens en warm. In het weekend maak je jezelf even los van de drukte van alledag, neem je een adempauze om tot jezelf te komen

Naast de massages is er ook veel aandacht voor ontmoetingen van jezelf en anderen. Dat kan zijn door dans, meditatie, gesprekken of een wandeling.
We vertoeven in een mooie accommodatie , met gezonde maaltijden en een persoonlijke sfeer en aandacht.
Het weekend is voor vrouwen en mannen. Een veilige sfeer waarin je alleen of samen kunt komen. Ervaring is niet nodig! Mag wel.

Er zit een opbouw in de weekenden, waarbij je een enkele keer , meerdere keren of alle weekenden kunt meedoen. Er zit elke keer voldoende uitdaging in.
Het eerstvolgende weekend is van 11-13 november aanstaande, kijk voor de thema’s en alle details op www.mazzaze.nl

 

 

 

Vitaal ondernemen – zelf de leiding nemen door Hilde Spille

Hilde Spille werkt sinds 15 jaar bij Paperclip Agency. Samen met haar partner Rob Berends runt ze het bedrijf, een impresariaat voor rock/pop artisten. Naast muziek en samenwerking staan ook ecologische, sociale en culturele duurzaamheid centraal. Hilde moedigt vrouwen aan om hun weg in de muziek (-business) te vinden.

In de laatste jaren is het voor mij steeds belangrijker geworden, om zelf de leiding te nemen. Dit betekent niet dat ik ineens ‘bossy’ en ‘bitchy’ ben geworden. Het gaat om een instelling, die leven en werk beïnvloedt. Leiding nemen heeft voor mij van alles te maken met goed voor mezelf te zorgen, op diverse terreinen. Dat dit niet altijd even gemakkelijk is, heeft de Americaanse auteur Erica Jong heel mooi omschreven:

“Take your life in your own hands, and what happens? A terrible thing: no one to blame.”

 Zelf leiding nemen betekent dat je de regie van je leven zelf in de hand neemt. Geloof, hoop, liefde, keuze en energie spelen hierbij een belangrijke rol. Al deze vijf aspecten kunnen elkaar versterken en je als een spiltrap omhoog leiden.
Geloof gaat om waar je leven om draait. Waarvoor stap je s’ochtends energiek het bed uit? Het is van belang om te durven dromen, over wat je het liefste wilt doen, hoe je ideale dag eruit ziet en wat je wilt bereiken, voor wie en met wie.  Kijk vooral ook eens naar waar je nu al goed in bent en wat je kunt.
Bij Hoop draait het om je eigen instelling. Optimisme en een positieve mindset helpt om met tegenslagen om te gaan. Dat kun je leren, b.v. met behulp van affirmaties of meditatie. Om de hoop in stand te houden, mag je best tegen het vaak zeurende, kritische stemmetje in je hoofd ingaan.
Je emoties en je gevoel doen mee, ook in het werk. Daar staat Liefde voor. Het gaat om de zoektocht naar echte verbondenheid met de mensen om je heen;  je familie, vrienden, klanten en leveranciers. Durf gerust om hulp te vragen. En verzin wie je graag in je netwerk zou hebben en wie je privé of zakelijk verder zou kunnen helpen. Leven en werken vanuit een diepe verbondenheid geeft heel veel kracht!
Een Keuze maken betekent ook altijd, dat je jezelf vastlegt, dat je ervoor gaat. Je mag voor jezelf kiezen en goed voor jezelf zorgen. Je presentatie, kleding, kapsel horen erbij en ook dat je voor jezelf opkomt. Regelmatig zullen er risico’s kleven aan je keuzes. Durf eens te kiezen voor wat je wilt, ook al stap je daarmee buiten je comfort zone. Kijk de angst in de ogen, en doe het toch!
Om dit vol te houden, heb je Energie nodig. Ook dat heb je voor een belangrijk gedeelte zelf in de hand. Ga eens bewust om met je energie – waarvan raak je uitgeput, en wat geeft je energie? Deze vraag kun je je stellen wat betreft je lichaam, je intellect, je emoties en je spiritualiteit.

Het creatief omgaan met deze vijf punten heeft mezelf enorm veel energie gegeven. Het leuke is dat de vijf treden elkaar versterken , dat je overal kunt beginnen en ze in willekeurige volgorde kunt gebruiken.
Ik ben zelf met de Liefde begonnen en kwam er achter dat met het diepe gevoel van verbondenheid, zelfs controversiële onderwerpen in een positieve sfeer besproken kunnen worden. Dat heeft me geholpen om ook lichamelijk beter voor mezelf te zorgen. Nu kies ik elke ochtend voor wat oefeningen.
Daardoor kreeg ik energie wat weer hielp om te kijken wat ik nu echt wil. Ik heb ontdekt dat ik deze kennis met anderen wil delen. Ik ben nu net begonnen om hier workshops en lezingen in te geven, over de vijf tredes van de spiltrap, over vrouwelijk leiderschap en over hoe vrouwen in de muziekbusiness hun plek kunnen vinden.
En ineens vind ik het veel minder eng, dat ik niemand meer de schuld kan geven 😉

Wat is vitaal ondernemen voor Isolde Jans

Isolde Jans is een van de trainers op het aankomende VITO weekend en hier vertelt ze wat Vitaal Ondernemen voor haar is en waar dat over gaat.

Wat hebben een vitale ondernemer en een vitale onderneming gemeen : duurzaamheid!

Vitaal staat voor mij voor levenslustig, een goede dynamische balans en een duidelijke verbinding hebben met jouw visie en jouw missie.

Ondernemen = liefde in actie. Dat klinkt  misschien wat zweverig  maar voor mij is het verre van dat. Ondernemen is bewust handelen. En hoe handel je dan? Wat hebben jouw handelingen voor effect op de mensen, de wereld en het leven om je heen. Hoe handel je zo dat wat jij doet een verrijking is? Voor iedereen.

Een balans tussen hoofd en hart dus.
Vitaal ondernemen gaat voor mij over de dynamische balans tussen jou en je bedrijf. Hoe goed ken je jezelf? Wat is je drijfveer? Hoe ontspan je? Wat is een werktempo waarbij jij je goed voelt. Geniet je van wat je doet? Hoe voed je jezelf en jouw bedrijf. Op alle vlakken.

Ik hoop dat de deelname aan VITO ondernemers bewuster maakt van wie ze nu zijn en waar ze als ondernemer naartoe willen. Dat ze naar huis gaan met een helder beeld en een aantal actiepunten die in hapklare brokken zijn gehakt zodat je ze thuis alleen nog maar hoeft uit te voeren.

Hoe draag ik daar als zelfstandige ondernemer en New World Food Educator aan toe?
Tijdens Vito richt ik me erop om mensen te laten voelen waar ze zijn, waar ze naartoe willen en hoe ze dat kunnen doen. Door middel van bewuste beweging op prachtige muziek. Simpel en heel doeltreffend omdat we het hoofd met rust gaan laten en ons lichaam laten spreken. De uitkomsten van zo’n bewegingsavontuur zijn telkens weer verrassend. Daarnaast rijk ik  mensen een vijftal oefeningen aan die je heel gemakkelijk thuis of op je werk kunt doen. Deze oefeningen krijg je na afloop mee naar huis.

Wil je meer weten over Isolde en haar onderneming , kijk dan op www.hoera-ik-leef.nl 

Vitaal ondernemen – Diny van den Bout

 

Volgens de Van Dale betekent vitaliteit ~(v) 1. energie, levenskracht, 2. levendigheid, dynamiek. Mijn eigen kijk op vitaliteit heeft zich ontwikkeld vanuit mijn praktijkervaring als ondernemer.

Voor mij betekent vitaliteit op fysiek, emotioneel, mentaal en energetisch vlak in staat zijn mijn potentieel maximaal te ontwikkelen om zo mijn levensopdracht te vervullen ten bate van mezelf en de mensen om mij heen.

Mijn ontdekkingstocht startte in 1988 met mijn eerste bedrijf, naast een fulltime baan. In beide functies was vooral de mentale uitdaging enorm. Al snel raakte ik uitgeput, maar van opgeven wilde ik niet weten. De noodzaak om met de alledaagse uitdagingen om te gaan zonder totaal uitgeput te raken werd groter en groter. En, ook dat is  mijn ervaring, als de nood het hoogst is, loop ik altijd tegen een goede oplossing aan. Via mijn werk kon ik een meditatietraining volgen. Voor mijn altijd denkende brein een verademing. Het bleek voldoende om vitaal om te gaan met de dynamiek van alle dag.

Toen ik in 1992, samen met mijn man, een indoor skischool startte, daarnaast nog steeds een fulltime baan had en daar bovenop voor het eerst moeder werd, kwamen er fysieke en emotionele uitdagingen bij. Lichamelijke klachten en het gevoel tekort te schieten waren het begin van een lange zoektocht naar evenwicht.
We kwamen tot het besef dat we door zo hard te werken niet meer intens van ons leven konden genieten. Na 7 jaar en veel zoeken besloten we de skischool te verkopen. In 2000 verkochten we ons bedrijf met de intentie alleen nog werk te doen waar we blij en energiek van worden en waarmee we een optimale bijdrage leveren aan de mensen om ons heen. Ik startte als NLP coach en trainer en begeleidde voornamelijk startende ondernemers.

De zaken gingen goed, klanten waren tevreden, het werk was bevredigend, alles ging voor de wind. Tot februari 2009. Op persoonlijk vlak was er één onderwerp dat me steeds weer in onbalans bracht. De kijk van hulpverleners, psychologen, orthopedagogen en andere deskundigen op mijn dochter. Een mooie, eigenzinnige, vrolijke, bijzondere meid die deskundig diverse labels opgeplakt had gekregen. Onze kijk stemde niet overeen met die van de deskundigen, wij zagen een schitterend kind met een gigantisch potentieel, wiens opvoeding en ontplooiing een uitdaging vormden. Het aangaan van die uitdaging, leverde tegelijkertijd een niet erg openlijke strijd op met hulpverleners en deskundigen.
Begin februari 2009 werd ik op een ochtend wakker met een acute en invaliderende ziekte, die al vrij snel zelfs levensbedreigend bleek. Ik was me er intens van bewust dat mijn lichamelijke toestand een rechtstreeks gevolg was van mijn kijk op de situatie, van mijn eigen gedachten. Tegelijkertijd besefte ik dat heling alleen mogelijk was als ik in staat zou zijn fundamenteel van gedachten te veranderen.
Door de pijn, de urgentie van de situatie en met steun van mijn man, mijn dochter en een uitstekende homeopathische arts kwam ik tot het inzicht dat ik in de kern bezig was exact hetzelfde te doen als alle hulpverleners. Zij keken naar de onmogelijkheden en beperkingen van mijn dochter, net als ik keek naar de onmogelijkheden en beperkingen van hulpverleners en andere deskundigen.

Op het moment dat ik tot dat inzicht kwam, werd ik me bewust van mijn roeping. Besefte ik dat ik mijn hele leven lang al bezig was geweest met het oefenen van de vaardigheden, die nodig zijn om gehoor te kunnen geven aan mijn roeping. Gehoor geven aan mijn diepste zielenwens heeft me heling en vitaliteit opgeleverd. Het pad om mijn dromen te realiseren is smal en soms adembenemend angstwekkend. Ik heb er op dit moment bijna alles voor opgeofferd en heb er geen seconde spijt van.

Opvallend Jezelf  is inmiddels een realiteit. De net gestarte ontwikkelcirkel voor en door jongeren met een Maseratibrein heeft al kleine wondertjes opgeleverd voor de deelnemers. Jongeren met een unieke geest, met passie voor perfectie, met buitengewone aandacht voor details en met bijzondere talenten en gaven die gezamenlijk hun potentieel ontplooien, ondernemersvaardigheden ontwikkelen met de intentie optimaal bij te dragen aan de maatschappij.

Samen – van Marc Harens

De eerste gastblogger is Marc Harens – part time projectmanager Evenaar & Partners.
Hij schreef  het prachtige verhaal Samen waar het weer gaat om wat we samen kunnen en zijn enthousiasme over de opkomst van het Sociaal Ondernemerschap.

SAMEN

Net als elk kind keek ik vroeger Sesamstraat. Eén van de scenes die ik me zeer goed herinner, is die waar Ernie leert dat het beter werkt om iets samen te doen. Daarna zegt elk personage van Sesamstraat “Samen” op zijn of haar manier.
Samen betekent contact, verbinding, open staan voor een ander en communicatie. Het is niet alles oplossen voor iemand of iemand in de steek laten. Het is naast iemand gaan staan en niet voor of achter iemand.

Ik ben zo enthousiast over de opkomst van Sociaal Ondernemerschap, omdat het weer gaat over “samen”. Samen de schouders er onder zetten en met elkaar de samenleving prettiger maken voor elkaar. Het gaat in totale vrijheid en betrokkenheid met elkaar.

Het is makkelijk om af te geven op een inefficiënte overheid die in de afgelopen decennia veel taken naar zich toe heeft getrokken, zonder te kijken naar onze eigen rol daarin. Hebben wij als burgers niet bij elk probleem de overheid geroepen om in te grijpen? Net als een kind dat z’n ouders roept, als het niet bij machte is. De tijd is aangebroken om op eigen benen te gaan staan en zelf, samen, onze problemen aan te pakken.

Gisteren had ik hierover een gesprek met een vriendin en ik gaf haar als voorbeeld het probleem dat er in bepaalde achterstandswijken veel kinderen zonder lunch naar school komen. Dit is een tijd geleden gesignaleerd vanuit de samenleving en op de politieke agenda gezet. Als de overheid zoiets aanpakt, zal het op alle scholen in Nederland lunch moeten worden verzorgd. De overheid kan immers geen onderscheid maken. Er komt een aanbesteding, er komt een uitvoerende organisatie, er komt misbruik en dus ook weer een controlerende organisatie. Voor we het weten is de organisatie een moloch, rijzen de kosten de pan uit en is de uiteindelijke kwaliteit beneden peil.

Pakken we dit aan met sociaal ondernemerschap, dan slaan een bakker, een slager en een groenteboer in de buurt de handen in één. Zij maken er hun missie van om op een school, waar het echt nodig is, elke dag een gezonde lunch neer te zetten.

Dat het kostenverschil voor de samenleving als geheel enorm is, is evident. Bovendien komt er een verbinding en betrokkenheid tussen de mensen van de school en het bedrijf. Ook de kinderen en ouders van de school en de klanten en leveranciers van de ondernemer raken betrokken bij elkaar. Dit in tegenstelling tot de oplossing met belastinggeld, waarbij de betaler altijd vindt dat deze te veel betaalt en de ontvanger altijd vindt dat zij te weinig krijgen.

In het voorbeeld heb ik lunches op scholen gebruikt, wat geen overheids beleid is geworden. De “gratis” schoolboeken voor iedereen is wel beleid geworden. Ook daarbij lag het probleem bij enkele scholen en is de oplossing voor alle scholen, terwijl een paar boekhandels of uitgeverijen het met elkaar op hadden kunnen lossen. Uiteindelijk kunnen wij zo zelf veel taken op ons nemen, die we eens aan de overheid hebben gegeven.

Als je de samenleving als één geheel ziet, dan kan je zien dat we enorm veel kosten kunnen besparen door directer contact met elkaar. Het is immers veel efficiënter om iemand direct €50 euro te geven, dan via de belasting en het bureaucratische systeem dat betrokken is bij de uitkering en controle ervan.

Naast het kosten aspect is er de sociale samenhang in de maatschappij. Doordat de overheid geld int om problemen in de maatschappij op te lossen, is er geen enkele betrokkenheid meer van de betaler naar de ontvanger. De gedwongen solidariteit zorgt voor afstand met elkaar en voor apathie naar onze medemens. Terwijl vrijwillige solidariteit zorgt voor betrokkenheid en verbinding.

Laten we weer eens luisteren naar Sesamstraat en het samen gaan doen.