Jaren geleden ontmoette ik Joost en onze prettige uitwisselingen staan me nog helder voor de geest. Recentelijk hernieuwden we ons contact, mede door een nieuw initiatief dat hij samen met Marielle aan het ontwikkelen is. Opnieuw was het genieten; mede door hun energie en passie waarmee ze dit willen neerzetten en deze bezieling vind je ook terug in de blog die Joost schreef.  Lees hier zijn kijk op die break in de zomer. 

Je bent zelfstandig ondernemer, die natuurlijk altijd onderneemt, nooit niet, het werk schiet sneller uit de grond dan je het oogsten kunt. Een steeds doorgaande stroom van werk, die eigenlijk nooit stopt. Je zou niet willen. Een zomerbreak nemen suggereert dat je die stroom toch tijdelijk doorbreekt omdat het zomer is, wat je geen vakantie kunt noemen, omdat je natuurlijk altijd onderneemt. Kun je je die luxe permitteren? Zelfs als je het een break noemt in plaats van vakantie, zit het er in?

Voor mij doemt er een ander probleem op. Toen ik een paar maanden geleden stopte met mijn baan als bedrijfsleider bij een grote natuurvoedingswinkel, om me samen met mijn partner volledig te wijden aan Uiteraard, besloot ik tegelijkertijd dat dit het moment was: vakantie voor de rest van mijn leven. Vanaf dat moment maakt alles deel uit van die vakantie, en niks is meer werk. We kunnen met het bedrijf bezig zijn, er kunnen andere klussen zijn, we kunnen aan het verhuizen zijn zoals de afgelopen maand, we kunnen samen op pad zijn of het-maakt-niet-uit-wat doen – het is allemaal deel van diezelfde vakantie, tot ie definitief voorbij is. Lekker overzichtelijk, en tegelijk goed voor een glimlach, telkens als ik het weer bedenk.

Vakantie dus, deze zomer, want het is altijd vakantie. Maar dat is dan weer geen break, dat moge duidelijk zijn. We gaan verder met het vervolmaken van ons bedrijfsplan, en ook met het organiseren van de eerste dagen waarop we mensen mee op pad gaan nemen naar mooie, bijzondere plekken. Plekken waar eten uit de aarde blijkt te komen, en niet uit een plastic zakje of een tetrapak.
En belangrijker nog: waar eten uit de handen en de harten blijkt te komen van mensen die met bezieling dat eten maken en verzorgen, waar niet mest maar toewijding de belangrijkste groeifactor voor de heerlijkheden is die we gaan bekijken, meenemen, samen klaarmaken, opeten, samen proeven.

Dit is het begin, niet het moment om met volle overtuiging te stoppen om na een maand de draad weer eens op te pakken. Zo veel plekken om te vinden, mensen om te spreken, eten en drinken om te proeven om te weten of het niet alleen in onze vakantie, maar ook in die van onze gasten past.

Maar, ja, ik geef het eerlijk toe: ook in het bezig zijn met waar we het liefste mee bezig zijn, zullen we er zeker een paar dagen tussenuit gaan. Toch een break dus. Op pad, naar fijne plekken waar we kunnen ontspannen, lekker eten en drinken, en dus eigenlijk gewoon weer doorgaan met ontdekken waar het leven geleefd wordt zoals we dat het liefste doen. Vakantie voor de rest van ons leven…

Joost Brummelkamp is, samen met Marielle Meijers, initiatiefnemer van Uiteraard. Ze organiseren reizen om mensen hun eten op een vrolijke manier te laten herontdekken, op de mooiste plekjes van Nederland en daarbuiten.