Berichten

Tribe Night en de komst van de Brutalisten….

Afgelopen woensdag avond was het dan zover; de Tribe night Brutale Vragen, georganiseerd door DownsideUp. , naar eigen zeggen een eigenzinnig bureau dus een uitstekende plek voor een brutale avond.

Zonder enig idee wat te verwachten ging ik erheen en kwam helaas wat te laat aan. Fietsenpech en dat deed mij alvast een vraag stellen; waarom nu? Verregend en gehaast aangekomen schoof ik na een welkome kop koffie aan bij de “Tribe”.

Het viel me op dat het een jonge club mensen was wat bij mij de vraag opriep of “ouderen” geen Brutale Vragen (meer) stellen ? Ik kende er toch genoeg ;-).
Al gauw merkte ik de energie, de fun en het enthousiasme van iedereen om openlijk met elkaar te delen wat voor hun nu eigenlijk een Brutale Vraag was en waarom. Was verrast hoe zon groep redelijk onbekenden zo snel zo open was naar elkaar toe.

De kernvraag van de avond was ‘Hoe jaag je vernieuwingen aan door brutale vragen te stellen?’
Om daarachter te komen zal je eerst willen weten wat überhaupt brutale vragen zijn ? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn ‘brutale vragen’ alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? En waarom stellen mensen ze niet en waarom zou je ze wel stellen ?

In groepen van vier ging je langs al deze vragen en wisselde je met elkaar uit. Dat bracht vele inzichten en het mooie was dat aan welke tafel je ook zat er veel van dezelfde basis elementen terug te vinden waren. Zo kwam er steeds weer naar voren dat Brutale Vragen elementen als humor, kwetsbaarheid, authenticiteit en doelgerichtheid in zich hebben. Dat ze geen negatieve weerklank hoeven te hebben en ook aardig geweldloos zijn. Geen doel op zich maar een middel.

En toen was het tijd om aan de slag te gaan. Een Tribe Night is immers niet zo maar een avond van uitwisselen;  je gaat ook echt aan de slag, op de avond zelf en ook daarna. De bedoeling is samen een Manifest te maken in de vorm van een online minimagazine.

Foto’s werden gemaakt van zowel de mensen als de blauwdrukken en er werd ook een geheel nieuw woord toegevoegd aan het woordenboek; Brutalist.
Wat dat nu voor iemand is kan je
straks lezen in het minimagazine waar je dan ook alle antwoorden kan vinden die jij hebt over brutale vragen en wat deze teweeg kunnen brengen.  Wellicht proef je dan ook wat van de sfeer van de avond.

Dus let op : de Brutalisten komen eraan en een brutalere wereld is wellicht ook een beetje mooiere wereld ; verrassend in ieder geval wel….

 

 

 

Vitaal ondernemen – zelf de leiding nemen door Hilde Spille

Hilde Spille werkt sinds 15 jaar bij Paperclip Agency. Samen met haar partner Rob Berends runt ze het bedrijf, een impresariaat voor rock/pop artisten. Naast muziek en samenwerking staan ook ecologische, sociale en culturele duurzaamheid centraal. Hilde moedigt vrouwen aan om hun weg in de muziek (-business) te vinden.

In de laatste jaren is het voor mij steeds belangrijker geworden, om zelf de leiding te nemen. Dit betekent niet dat ik ineens ‘bossy’ en ‘bitchy’ ben geworden. Het gaat om een instelling, die leven en werk beïnvloedt. Leiding nemen heeft voor mij van alles te maken met goed voor mezelf te zorgen, op diverse terreinen. Dat dit niet altijd even gemakkelijk is, heeft de Americaanse auteur Erica Jong heel mooi omschreven:

“Take your life in your own hands, and what happens? A terrible thing: no one to blame.”

 Zelf leiding nemen betekent dat je de regie van je leven zelf in de hand neemt. Geloof, hoop, liefde, keuze en energie spelen hierbij een belangrijke rol. Al deze vijf aspecten kunnen elkaar versterken en je als een spiltrap omhoog leiden.
Geloof gaat om waar je leven om draait. Waarvoor stap je s’ochtends energiek het bed uit? Het is van belang om te durven dromen, over wat je het liefste wilt doen, hoe je ideale dag eruit ziet en wat je wilt bereiken, voor wie en met wie.  Kijk vooral ook eens naar waar je nu al goed in bent en wat je kunt.
Bij Hoop draait het om je eigen instelling. Optimisme en een positieve mindset helpt om met tegenslagen om te gaan. Dat kun je leren, b.v. met behulp van affirmaties of meditatie. Om de hoop in stand te houden, mag je best tegen het vaak zeurende, kritische stemmetje in je hoofd ingaan.
Je emoties en je gevoel doen mee, ook in het werk. Daar staat Liefde voor. Het gaat om de zoektocht naar echte verbondenheid met de mensen om je heen;  je familie, vrienden, klanten en leveranciers. Durf gerust om hulp te vragen. En verzin wie je graag in je netwerk zou hebben en wie je privé of zakelijk verder zou kunnen helpen. Leven en werken vanuit een diepe verbondenheid geeft heel veel kracht!
Een Keuze maken betekent ook altijd, dat je jezelf vastlegt, dat je ervoor gaat. Je mag voor jezelf kiezen en goed voor jezelf zorgen. Je presentatie, kleding, kapsel horen erbij en ook dat je voor jezelf opkomt. Regelmatig zullen er risico’s kleven aan je keuzes. Durf eens te kiezen voor wat je wilt, ook al stap je daarmee buiten je comfort zone. Kijk de angst in de ogen, en doe het toch!
Om dit vol te houden, heb je Energie nodig. Ook dat heb je voor een belangrijk gedeelte zelf in de hand. Ga eens bewust om met je energie – waarvan raak je uitgeput, en wat geeft je energie? Deze vraag kun je je stellen wat betreft je lichaam, je intellect, je emoties en je spiritualiteit.

Het creatief omgaan met deze vijf punten heeft mezelf enorm veel energie gegeven. Het leuke is dat de vijf treden elkaar versterken , dat je overal kunt beginnen en ze in willekeurige volgorde kunt gebruiken.
Ik ben zelf met de Liefde begonnen en kwam er achter dat met het diepe gevoel van verbondenheid, zelfs controversiële onderwerpen in een positieve sfeer besproken kunnen worden. Dat heeft me geholpen om ook lichamelijk beter voor mezelf te zorgen. Nu kies ik elke ochtend voor wat oefeningen.
Daardoor kreeg ik energie wat weer hielp om te kijken wat ik nu echt wil. Ik heb ontdekt dat ik deze kennis met anderen wil delen. Ik ben nu net begonnen om hier workshops en lezingen in te geven, over de vijf tredes van de spiltrap, over vrouwelijk leiderschap en over hoe vrouwen in de muziekbusiness hun plek kunnen vinden.
En ineens vind ik het veel minder eng, dat ik niemand meer de schuld kan geven 😉

Samen – van Marc Harens

De eerste gastblogger is Marc Harens – part time projectmanager Evenaar & Partners.
Hij schreef  het prachtige verhaal Samen waar het weer gaat om wat we samen kunnen en zijn enthousiasme over de opkomst van het Sociaal Ondernemerschap.

SAMEN

Net als elk kind keek ik vroeger Sesamstraat. Eén van de scenes die ik me zeer goed herinner, is die waar Ernie leert dat het beter werkt om iets samen te doen. Daarna zegt elk personage van Sesamstraat “Samen” op zijn of haar manier.
Samen betekent contact, verbinding, open staan voor een ander en communicatie. Het is niet alles oplossen voor iemand of iemand in de steek laten. Het is naast iemand gaan staan en niet voor of achter iemand.

Ik ben zo enthousiast over de opkomst van Sociaal Ondernemerschap, omdat het weer gaat over “samen”. Samen de schouders er onder zetten en met elkaar de samenleving prettiger maken voor elkaar. Het gaat in totale vrijheid en betrokkenheid met elkaar.

Het is makkelijk om af te geven op een inefficiënte overheid die in de afgelopen decennia veel taken naar zich toe heeft getrokken, zonder te kijken naar onze eigen rol daarin. Hebben wij als burgers niet bij elk probleem de overheid geroepen om in te grijpen? Net als een kind dat z’n ouders roept, als het niet bij machte is. De tijd is aangebroken om op eigen benen te gaan staan en zelf, samen, onze problemen aan te pakken.

Gisteren had ik hierover een gesprek met een vriendin en ik gaf haar als voorbeeld het probleem dat er in bepaalde achterstandswijken veel kinderen zonder lunch naar school komen. Dit is een tijd geleden gesignaleerd vanuit de samenleving en op de politieke agenda gezet. Als de overheid zoiets aanpakt, zal het op alle scholen in Nederland lunch moeten worden verzorgd. De overheid kan immers geen onderscheid maken. Er komt een aanbesteding, er komt een uitvoerende organisatie, er komt misbruik en dus ook weer een controlerende organisatie. Voor we het weten is de organisatie een moloch, rijzen de kosten de pan uit en is de uiteindelijke kwaliteit beneden peil.

Pakken we dit aan met sociaal ondernemerschap, dan slaan een bakker, een slager en een groenteboer in de buurt de handen in één. Zij maken er hun missie van om op een school, waar het echt nodig is, elke dag een gezonde lunch neer te zetten.

Dat het kostenverschil voor de samenleving als geheel enorm is, is evident. Bovendien komt er een verbinding en betrokkenheid tussen de mensen van de school en het bedrijf. Ook de kinderen en ouders van de school en de klanten en leveranciers van de ondernemer raken betrokken bij elkaar. Dit in tegenstelling tot de oplossing met belastinggeld, waarbij de betaler altijd vindt dat deze te veel betaalt en de ontvanger altijd vindt dat zij te weinig krijgen.

In het voorbeeld heb ik lunches op scholen gebruikt, wat geen overheids beleid is geworden. De “gratis” schoolboeken voor iedereen is wel beleid geworden. Ook daarbij lag het probleem bij enkele scholen en is de oplossing voor alle scholen, terwijl een paar boekhandels of uitgeverijen het met elkaar op hadden kunnen lossen. Uiteindelijk kunnen wij zo zelf veel taken op ons nemen, die we eens aan de overheid hebben gegeven.

Als je de samenleving als één geheel ziet, dan kan je zien dat we enorm veel kosten kunnen besparen door directer contact met elkaar. Het is immers veel efficiënter om iemand direct €50 euro te geven, dan via de belasting en het bureaucratische systeem dat betrokken is bij de uitkering en controle ervan.

Naast het kosten aspect is er de sociale samenhang in de maatschappij. Doordat de overheid geld int om problemen in de maatschappij op te lossen, is er geen enkele betrokkenheid meer van de betaler naar de ontvanger. De gedwongen solidariteit zorgt voor afstand met elkaar en voor apathie naar onze medemens. Terwijl vrijwillige solidariteit zorgt voor betrokkenheid en verbinding.

Laten we weer eens luisteren naar Sesamstraat en het samen gaan doen.