Ben weer (bijna) terug en voor een aantal van jullie zal ik mijn tijdelijke verdwijning nog wel een beetje verklaren. De details laat ik voor wat ze zijn en hoeven ook niet op een website. Zoveel is er ook niet te vertellen. Door een fysiek ongemak was ik wat langer uit de running dan gedacht en dat is het. Niets meer en niets minder.
Werk nu aan een herstel en met tussenpozen en vanuit een rustige gang pak ik langzamerhand weer zon beetje alles op, wel met de nadruk op rustig nog.

Velen dachten dat een dergelijk gedwongen rustpauze best moeilijk voor me zou zijn. In den beginne was niets minder waar. Dat kwam wellicht ook omdat ik nog echt niets kon, geen concentratie, pijn en een moeheid waarbij zelfs de krant lezen nog teveel was. Nu de tijd vordert, er weer wat meer energie is (mondjesmaat) en ook de bodem van mijn reserves weer in zicht is, begint het wel weer te kriebelen en wil ik wel weer wat doen. Toch lukt het nog niet volledig. De spieren zijn nog verkrampt, pijnlijk en de concentratie en moeheid is nog aanwezig. Dat heeft zijn effect en besef je dat je er nog niet helemaal bent.

Is het goed om zo eerlijk te zijn op een zakelijke site? Zullen mensen niet denken en aannemen dat ik mijn werk niet zo goed meer kan, dat ze mij niet willen lastig vallen en al helemaal niet met allerlei werk en vragen willen belasten? Dat ze niet meer kunnen vertrouwen op mijn inzet , kennis en betrokkenheid? Dat kan zo zijn en mogen ze denken. Toch wilde ik het even laten weten, gewoon omdat transparantie ook een van de dingen is die ik graag zie . Tevens weet ik dat het nu nog even half/half is en ik goed moet luisteren naar mijn lijf. Dat doe ik dan ook en tevens weet ik dat wanneer alles echt hersteld is,  en daar vertrouw ik op,  ik toch wel een van de gezondere mensen op deze aardbol moet zijn. Na alle controles en onderzoeken kan er niets meer over het hoofd zijn gezien. Toch schiet het nu nog niet echt op of ben ik toch een beetje ongeduldig aan het worden?

Een beetje geduld dus en merk dat de dingen die ik wel doe , ik dan ook wel geheel met totale focus en volledige aandacht van het moment doe. Multi tasking zit er niet in en teveel op een dag ook niet ! Dat was eerder wellicht een vloek geweest, nu kan ik het ook wel zien als een zegen; tot op zekere hoogte ;-).

Mooi is wel dat er nu weer een blogje op mijn site staat en terwijl ik weg was er ook wel het een en ander gebeurde zonder dat ik erbij was.  Zo won de Foodiebag de Karel de Vos Award, ging mijn nieuwsbrief eruit terwijl ik onder het mes ging en verscheen een eerder interview in het Tijdschrift voor Coaching tijdens mijn afwezigheid: Serious business. Op zoek naar de balans tussen idealisme en realisme.

Mooi is dat dat de wereld toch doordraait en je er zelfs een deel van bent terwijl dat zeker niet zo voelt.

Je kijkt ernaar vanaf de zijlijn, maakt je zorgen of het weer goed komt en verder wil je enkel maar slapen. Dat is nu al wel wat aan het minderen. Ik zoek de wereld weer op, al is het steeds een klein gedeelte en dat bevalt al steeds meer.
Zo’n tijdje immobiel zijn geeft je ook de tijd om alles eens te overwegen.Hoe doe je de dingen die je altijd doet, wil je dat zo blijven doen en wat zou je anders willen en ook kunnen doen?

Wat de antwoorden zijn op die levensvragen en ook wat voor inzichten zijn opgedaan bewaar ik voor een volgend blog en maak jullie dan graag deelgenoot.