De kunst om te durven falen

Via Twitter meldde Eva Kaldenbach zich spontaan aan voor het schrijven van een gastblog met een door haarzelf aangedragen thema: durf te falen. Zo’n aanbod laat je niet voorbij gaan en  zo verzorgt zij het gastblog voor juni.
En al ben ik al lang geen dertiger meer 😉 waar ze zich op richt volgens eigen zeggen,  genoot ik van haar verhaal en hoe ze de kunst van het falen aangaat. Dat is tijdloos immers. Geniet mee van haar verhaal en reageer op haar oproep om feedback en of jij durft te falen via @evakaldenbach via Twitter.

Durf te Falen
door Eva Kaldenbach

Er zijn momenten in je leven dat de wereld even niet meer zo zeker voelt en alles verandert. Relatie gaat uit, geen nieuwe werkopdrachten en ook in andere facetten van je leven loopt het allemaal niet zo soepel: het voelt zelfs misschien een beetje als falen. Niet de beste tijd, zou je denken. Dit is de tijd waarin ik mij bevind. As we speak.

Toch voelt het voor mij niet als kommer en kwel, maar als een tijd van nieuwe mogelijkheden. Ik wist namelijk al dat mijn relatie niet lekker liep, dat het vakgebied (de televisiewereld) waarin ik werkte niet de enige plek was waar ik wilde werken, en dat ik mijn eigen positie ten opzichte van mijn vriendschappen eens onder de loep wilde nemen. Het punt is namelijk dat ik verander. Ik krijg een steeds duidelijker gevoel bij wat ík belangrijk vind in het leven, in mijn werk en vooral in contact met anderen.

Kabouters, superego’s en topdogs
Dit heldere gevoel is ontzettend prettig. Ik weet steeds beter waar ik voor sta, en waar ik wel, of juist niet, voor kies. Maar daar zit ‘m ook de crux. Die keuzes die ik nu maak, zijn leuk, maar ook heel spannend. Wat als mensen mij raar/stom/gek vinden? Wat als het mij niet brengt wat ik hoop, en waar hoop ik eigenlijk op? Wat als ik he-le-maal alleen eindig? Misschien kan ik dit helemaal niet? Misschien wíl ik dit ook helemaal niet, maar dénk ik dat ik dit wil. Kortom, genoeg kabouters, superego’s en topdogs, hoe we ze allemaal ook noemen, die me toespreken en doen afvragen of ik wel de ‘juiste’ keuze maak en of ik het wel ‘goed’ ga doen.

Toch lukt het me nu vaak om, tussen die momenten van (soms grote) angst door, bij mezelf en mijn verlangens te blijven. Dit houdt onder andere in dat ik mijn blik verbreed van werken in de televisiewereld, naar iets waar mijn hart nog meer ligt; mensen adviseren/coachen en verbinden. Dit is het enige dat ik nu weet. Wat de precieze vorm wordt weet ik nog niet. Dat is spannend. Maar dit voelt al als heel wat en het voelt goed!

Durf op je bek te gaan
In dit proces sterk ik mij met de gedachte aan een opmerking die mijn docent  op de kunstacademie ooit gemaakt heeft: “Eva, durf nou eens écht te kiezen en op je bek te gaan!!” Die woorden, zo’n vijf jaar geleden tegen mij gezegd, zitten nog steeds in mijn hoofd. Ze zijn nooit weggegaan. Op de academie kon ik het niet. Zo perfectionistisch was ik, dat ik bleef hangen in halfbakken ideeën, die ik nooit helemaal uitvoerde, omdat ik bang was. Bang dat het toch niet goed zou worden en dat zou blijken dat ik nooit op de academie had moeten worden toegelaten. Grote angst om te falen dus. Mede hierdoor blonk ik ook niet uit mijn vak.

Het is een kunst om te durven falen. Dit betekent namelijk dat je iets aangaat waarvan je de uitkomst niet weet. Geen controle. Een uitdaging. En die wil ik aangaan!
Ik ga hem ook aan, onder andere door deze blog te schrijven, met veel plezier én met zweet onder de oksels. Ik heb mij notabene zelf aangemeld om deze blog te schrijven. Ik heb zelf het onderwerp mogen bedenken, en toch moet ik mezelf ertoe zetten om de blog te schrijven. Om niet te blijven hangen in mijn ‘wil ik zo’n blog wel écht schrijven?’gedachten. Die werken verlammend en zorgen dat ik de route neem naar de zogenaamde schijnveiligheid van ‘niets doen’. En daarbij zou ik natuurlijk ook gelijk de mogelijkheid ontlopen om misschien wel te falen in het schrijven van deze blog.
Toch is het nu tijd om te gaan durven falen, buiten mijn comfortzone te gaan, mijn zekerheid op te geven. En deze gastblog is stap 1. Ik zie nu ook dat als ik mijn leven wil gaan vullen met dingen waar ík blij van word, dit niet persé zonder slag of stoot zal gaan. En als iets niet direct lukt, betekent het niet dat het niet de juiste weg is of dat ik het niet kan, maar dat ik iets geleerd heb!

Durf jij te falen? Feedback? Reageer via Twitter: @EvaKaldenbach

Eva Kaldenbach ontwikkelt zich als adviseur voor dertigers in de creatieve industrie op het gebied van authentiek ‘zijn’ in communicatie en presentatie op werk- én privé gebied: Waarom wordt jouw theatervoorstelling niet geboekt? Hoe zorg je dat het contact in jouw relaties zich verdiept? Eva biedt inzicht- en oplossingen. Zij krijgt energie van het samenwerken/meedenken met mensen en het organiseren van bijeenkomsten om mensen te verbinden.

 

1 antwoord
  1. Yvonne Alefs
    Yvonne Alefs zegt:

    Eva, wat een geweldige eerste blog! Je bent uit je comfortzone gestapt en weet je wat? Je bent niet op je bek gegaan! 🙂

    Ik herken mezelf ook in jouw verhaal en ik denk met mij heel veel anderen. Het is fijn om te weten dat er meer mensen zijn die alles het liefst perfect willen doen en daarom maar bepaalde dingen laten.

    Laat je me weten wanneer je weer blogt? En neem echt een keer de stap om je eigen blog op te zetten, want je kunt het!

    Lieve groeten, Yvonne (jouw “waarmaker” in Utrecht)

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *