Go with the flow – Janneke Juffermans

Dat samen eten verbindt bewijst de ontmoeting met Janneke maar weer eens. Tijdens een Vakantie Anders etentje ontmoette ik Janneke en niet zo lang daarna maakten wij een afspraak aangezien we veel te delen hadden wat betreft ons werk en interessevelden.Tijdens die uitwisseling passeerden veel zaken de revue en ontstond ook het idee voor de invulling van de aankomende gastblog. Ben vereerd dat zij deze gaat invullen.

Janneke Juffermans is freelance journalist en tekstschrijver. Ze schrijft vooral over ontwikkelingssamenwerking en duurzaamheid. Meer info op www.jannekejuffermans.nl

GO WITH THE FLOW

  Confronterend

Het was ongeveer halverwege november vorig jaar, dat ik ineens nauwelijks klussen meer kreeg. Ik had net een grote opdracht achter de rug en was daar heel druk mee geweest. De nieuwe journalistieke specials die ik wilde maken en uit had staan bij mogelijk geïnteresseerde financiers resulteerden nog niet in werk. Ik had wel wat reserves, maar die waren heel snel op. Daar zat ik in november, december, januari en februari met nauwelijks werk, nauwelijks geld en naast mezelf mijn twee kinderen.

Het was de eerste keer in drie jaar ondernemerschap dat ik dit meemaakte. Het was vrij confronterend en zonder de hulp van mijn ouders, mijn vriend en mijn broer weet ik niet waar ik van had moeten leven. Ik deed een aanvraag voor een uitkering voor zelfstandigen en er gingen drie maanden overheen voor die aanvraag in behandeling werd genomen. De procedure daarvoor was overigens ook vrij pittig: werkelijk alles kwam op tafel. Een zeer vriendelijke consultant kwam langs, met vast en zeker een veel beter salaris dan ik, die moest beoordelen of mijn bedrijf levensvatbaar was. Hij wees mij op zeer aardige toon op alle inconsistenties en onduidelijkheden in mijn administratie. Ik beloofde uiteraard plechtig dat ik mijn leven zou beteren.

Twijfel

In deze onzekere periode leerde ik een aantal dingen. Allereerst bedacht ik me dat deze tijd waarschijnlijk tijdelijk was, althans dat hoopte ik. En dat ik deze tijd nuttig kon besteden om zuinig te leven en te leren budgetteren, beiden niet mijn sterkste kant.

Verder begon ik te twijfelen. Moest ik wel doorgaan met freelancen? Kon ik niet beter een vaste baan zoeken en een vast inkomen genereren, ook voor mijn kinderen? Dat hollen en stilstaan vanwege veel of weinig werk, je wordt er soms doodmoe van. En ik vond het erg vervelend: de onzekerheid of ik weer klussen kreeg en vooral wanneer. Uit de berekeningen van de consultant bleek bovendien dat ik helemaal niet veel geld had verdiend in het afgelopen jaar. De onkosten waren behoorlijk hoog geweest. Deze onzekerheid, lage geldelijke waardering etc, waar deed ik het eigenlijk voor?

Vertrouwen

Ik herinnerde me een uitspraak van een docent, jaren geleden op de Vrije Hogschool. Die school biedt een jaar na je middelbare school om allerlei zaken te leren die je in het regulier onderwijs niet specifiek geleerd hebt, zoals wie je bent in relatie tot anderen. Femke Halsema heeft er ook op gezeten. Enfin, die school dus, daar zei mijn mentor: ‘In onzekere tijden: voel in je rug waar je naartoe gedreven wordt en leun naar achter tegen die drijvende kracht.’ Ik vond het destijds maar een vage uitspraak, maar die had je op de Vrije Hogschool wel meer. Toch heeft die uitspraak me door deze lastige periode heen getrokken. Het heeft met vertrouwen te maken. Als ondernemer ben je gewend om initiatief te nemen, te doen en te creëren, om risico’s te nemen en zaken naar je hand te zetten. Dat is niet verkeerd, maar soms kom je in lastig vaarwater en dan moet je in vertrouwen kunnen terugvallen op de loop der dingen. Minder willen beheersen.

Onverwacht

‘Wat is er, mama?’ vroeg mijn oudste dochter, toen ik begin februari ineens opstond en begon te juichen en te dansen na een blik op mijn laptop. Mijn jongste, altijd in voor een dansje, snelde naar me toe om mee te doen. Ik had net een email ontvangen met daarin de vraag of ik een jubileumboekje wilde schrijven. Het was het begin van licht aan de horizon, want in de weken die volgden, kwamen meer opdrachten naar me toe. Bijna allemaal uit onverwachte hoek. Natuurlijk had ik niet stil gezeten en overal ideeën gepitcht, maar de grote klussen kwamen uiteindelijk spontaan en onverwacht en niet naar aanleiding van een idee van mij.

Voorlopig heb ik het weer druk. Maar toch ben ik veranderd. Ik ben stoicijnser geworden, ik weet nu dat ik een financieel lastige tijd ook wel doorkom en maak me minder zorgen. Tegelijkertijd wil ik niet meer in zo’n situatie terechtkomen. Journalistiek en ondernemerschap zal ik niet direct achter me kunnen laten. Maar ik blijf om me heen kijken en vertrouw op waar ik naartoe geduwd wordt. Een baan in loondienst, doorgaan als freelancer, of een combinatie van beide, ik sluit niks meer uit.