Berichten

De maakbare samenleving, waar ben ik mee bezig?!

Jaren geleden, toen de term sociaal ondernemerschap nog onbekend was en men dacht dat ik óf in de zorg ging óf een gekke idealist was, besloot ik me te richten op ondernemende oplossingen voor maatschappelijke problemen in de samenleving. Een roepende in de woestijn en meerdere malen tot de orde geroepen met de kreet dat de maakbare samenleving niet bestaat.

Natuurlijk zitten er grenzen aan, toch was dit geen excuus voor mij om er verder mee te gaan. Het kan echt anders en beter in de samenleving. Twee jaar geleden las ik het artikel in de Correspondent dat de maakbare samenleving wel degelijk bestaat! Een uit mijn hart gegrepen artikel.

Uiteindelijk wordt de samenleving altijd gemaakt. De vraag is alleen wie de samenleving maken, en hoe zij haar maken – uit de Correspondent , Jesse Fredrik

Ik geloof in die maakbare samenleving en onze/mijn verantwoordelijkheid daarbinnen. Toch wil ik dat niet benaderen vanuit de schuldgedachte van het individu. Bij armoede of ouderdom gaat het niet om schuld en het is zeker niet zo dat als je kwetsbaarder staat in de maatschappij dat dat jouw eigen schuld is.

Waar het gaat, om maatschappelijke problematiek rondom armoede en ouderdom, wil ik de handschoen oppakken en kijken waar/hoe het ook anders kan. Dat is de verantwoordelijkheid die ik bedoel.

Dit verantwoordelijkheidsgevoel ontstond niet doordat de subsidiestroom opdroogde of dat de overheid ons aansprak op solidariteit, burgerkracht en eigen verantwoordelijkheid. Deze verantwoordelijkheid ontstond uit een intrinsieke motivatie om te delen, samen te werken en de bereidheid om anders te denken en te kijken.

Omdat ik ervan overtuigd ben dat het anders kan en het gaat ook steeds meer ‘anders’ totdat dat weer gewoon wordt. Dat de overheid zich als belangrijkste taak gaat stellen goede randvoorwaarden te creëren . Dat mensen heel veel kracht in zich hebben, graag willen en elkaar daarin ook kunnen en willen stimuleren en helpen.

Dat is mijn overtuiging en daar doe ik het voor. En stapje voor stapje gebeuren er zaken en worden er initiatieven ontplooit die mij in deze overtuiging sterken. Laat het geen illusie zijn ….Voorlopig ga ik nog door en velen met mij.

November is zo donker nog niet ….

November is kennelijk niet enkel de maand om lekker warm bij de kachel weg te kruipen, er is ook genoeg te doen om de deur voor uit te gaan. Je kan altijd wel  ergens ontbijten, lunchen, borrelen of dineren waarbij het eten en drinken dan een side dish is van de nodige inspiratie , innovatie en kennis die je daar kan op doen.

Besef wel dat het niet mogelijk is om overal aanwezig te zijn en er dient ook nog gewerkt te worden,  al zijn dat soort bijeenkomsten of initiatieven daar ook zeker onderdeel van ;-). Soms heb ik het gevoel wat te missen en ergens weet ik ook wel dat ik via allerlei kanalen er wel wat van mee krijg en dat is dan voldoende. Bewust kiezen waar je kan en bij wil zijn is hierbij essentieel.

November is ook zo’n maand waarin van alles gebeurt . Via dit bericht maak ik jullie graag attent op een paar van mijn favorieten deze maand. Wellicht kan je er nog bij zijn en dan ontmoeten we elkaar of anders hoor ik graag van je hoe het was.

Zo is er deze weken op Food gebied en hoe dat anders kan zeker het een en ander te beleven.
Op Op 6, 7 en 8 november organiseert het Ministerie van Economie, Landbouw en Innovatie in samenwerking met  WE CANTEEN SmaakRijk, de nieuwe manier van lunchen (bij de Rijksoverheid). Hier kan je kijken, ervaren, leren en natuurlijk proeven bij de verschillende kramen waarin lokale ondernemers de lekkerste (wereld)gerechten voor je bereiden en er over vertellen! Zelf mag ik actief mee leren, ervaren en meedenken over nieuwe innovatieve manieren van cateren.
Het FoodGuerrilla-evenement op vrijdag 9 november is nog zo’n mooi initiatief. Hier is de inschrijving inmiddels van gesloten, wel de moeite waard om dit te volgen via Twitter en Facebook. Dit is niet de eerste actie en zal ook vast niet de laatste zijn; houd ze in de gaten !

En dan voor die ondernemende mensen en ondernemers die bezig zijn de wereld een klein beetje mooier te maken en laten zien dat het ook anders kan. Ook voor hen is er genoeg te doen deze maand.

Zo viel mijn oog op Burgeroorlog/Burgerfeest bij de Balie op 12 november. De Keynote spreker Philip Blond intrigeerde me verder te lezen. Het bijschrift gaf de volgende informatie : “De burger schoolt steeds meer samen in netwerken en communities. Je eigen boontjes doppen via een broodfonds of oppasservice wordt steeds gewoner. De overheid juicht deze eigen initiatieven toe.
Maar wat gebeurt er werkelijk wanneer de overheid zich terug trekt uit onze wijken? Helpt men elkaar of gaat het recht van de sterkste onbarmhartig gelden? Een avond over de voor- en nadelen van de een gemeenschap waar de burger koning is. ”

En dan voor die mensen die bezig zijn met allerlei inspirerende en vernieuwende initiatieven bezig omdat ze de wereld een beetje beter willen maken.  Misschien wil jij ook wel graag bij zo’n initiatief aansluiten of heb je een idee waar je al een tijdje mee rondloopt dat net dat ene zetje kan gebruiken.
Wil jij ook graag een positieve bijdrage leveren en vraag je je ook wel eens af hoe? Op 20 november kun je daar tijdens We are the change antwoord op krijgen.

Op 29 november tenslotte zal er een Nachtrestaurant avond plaats vinden; totaal anders, vrijer, ludieker, creatiever, krachtiger en nog meer door vele anderen mogelijk gemaakt. Wordt vervolgd en houd deze datum vast vrij !

Tot zover maar even; genoeg om te inspireren, verder te leren en te ontwikkelen en vooral ook elkaar ontmoeten en onze krachten te bundelen . Ik plan er in ieder geval wat tijd voor in !

Tribe Night en de komst van de Brutalisten….

Afgelopen woensdag avond was het dan zover; de Tribe night Brutale Vragen, georganiseerd door DownsideUp. , naar eigen zeggen een eigenzinnig bureau dus een uitstekende plek voor een brutale avond.

Zonder enig idee wat te verwachten ging ik erheen en kwam helaas wat te laat aan. Fietsenpech en dat deed mij alvast een vraag stellen; waarom nu? Verregend en gehaast aangekomen schoof ik na een welkome kop koffie aan bij de “Tribe”.

Het viel me op dat het een jonge club mensen was wat bij mij de vraag opriep of “ouderen” geen Brutale Vragen (meer) stellen ? Ik kende er toch genoeg ;-).
Al gauw merkte ik de energie, de fun en het enthousiasme van iedereen om openlijk met elkaar te delen wat voor hun nu eigenlijk een Brutale Vraag was en waarom. Was verrast hoe zon groep redelijk onbekenden zo snel zo open was naar elkaar toe.

De kernvraag van de avond was ‘Hoe jaag je vernieuwingen aan door brutale vragen te stellen?’
Om daarachter te komen zal je eerst willen weten wat überhaupt brutale vragen zijn ? Wie bepaalt of een vraag brutaal is of niet? En zijn ‘brutale vragen’ alleen brutaal omdat niemand ze durft te stellen? En waarom stellen mensen ze niet en waarom zou je ze wel stellen ?

In groepen van vier ging je langs al deze vragen en wisselde je met elkaar uit. Dat bracht vele inzichten en het mooie was dat aan welke tafel je ook zat er veel van dezelfde basis elementen terug te vinden waren. Zo kwam er steeds weer naar voren dat Brutale Vragen elementen als humor, kwetsbaarheid, authenticiteit en doelgerichtheid in zich hebben. Dat ze geen negatieve weerklank hoeven te hebben en ook aardig geweldloos zijn. Geen doel op zich maar een middel.

En toen was het tijd om aan de slag te gaan. Een Tribe Night is immers niet zo maar een avond van uitwisselen;  je gaat ook echt aan de slag, op de avond zelf en ook daarna. De bedoeling is samen een Manifest te maken in de vorm van een online minimagazine.

Foto’s werden gemaakt van zowel de mensen als de blauwdrukken en er werd ook een geheel nieuw woord toegevoegd aan het woordenboek; Brutalist.
Wat dat nu voor iemand is kan je
straks lezen in het minimagazine waar je dan ook alle antwoorden kan vinden die jij hebt over brutale vragen en wat deze teweeg kunnen brengen.  Wellicht proef je dan ook wat van de sfeer van de avond.

Dus let op : de Brutalisten komen eraan en een brutalere wereld is wellicht ook een beetje mooiere wereld ; verrassend in ieder geval wel….

 

 

 

Samen – van Marc Harens

De eerste gastblogger is Marc Harens – part time projectmanager Evenaar & Partners.
Hij schreef  het prachtige verhaal Samen waar het weer gaat om wat we samen kunnen en zijn enthousiasme over de opkomst van het Sociaal Ondernemerschap.

SAMEN

Net als elk kind keek ik vroeger Sesamstraat. Eén van de scenes die ik me zeer goed herinner, is die waar Ernie leert dat het beter werkt om iets samen te doen. Daarna zegt elk personage van Sesamstraat “Samen” op zijn of haar manier.
Samen betekent contact, verbinding, open staan voor een ander en communicatie. Het is niet alles oplossen voor iemand of iemand in de steek laten. Het is naast iemand gaan staan en niet voor of achter iemand.

Ik ben zo enthousiast over de opkomst van Sociaal Ondernemerschap, omdat het weer gaat over “samen”. Samen de schouders er onder zetten en met elkaar de samenleving prettiger maken voor elkaar. Het gaat in totale vrijheid en betrokkenheid met elkaar.

Het is makkelijk om af te geven op een inefficiënte overheid die in de afgelopen decennia veel taken naar zich toe heeft getrokken, zonder te kijken naar onze eigen rol daarin. Hebben wij als burgers niet bij elk probleem de overheid geroepen om in te grijpen? Net als een kind dat z’n ouders roept, als het niet bij machte is. De tijd is aangebroken om op eigen benen te gaan staan en zelf, samen, onze problemen aan te pakken.

Gisteren had ik hierover een gesprek met een vriendin en ik gaf haar als voorbeeld het probleem dat er in bepaalde achterstandswijken veel kinderen zonder lunch naar school komen. Dit is een tijd geleden gesignaleerd vanuit de samenleving en op de politieke agenda gezet. Als de overheid zoiets aanpakt, zal het op alle scholen in Nederland lunch moeten worden verzorgd. De overheid kan immers geen onderscheid maken. Er komt een aanbesteding, er komt een uitvoerende organisatie, er komt misbruik en dus ook weer een controlerende organisatie. Voor we het weten is de organisatie een moloch, rijzen de kosten de pan uit en is de uiteindelijke kwaliteit beneden peil.

Pakken we dit aan met sociaal ondernemerschap, dan slaan een bakker, een slager en een groenteboer in de buurt de handen in één. Zij maken er hun missie van om op een school, waar het echt nodig is, elke dag een gezonde lunch neer te zetten.

Dat het kostenverschil voor de samenleving als geheel enorm is, is evident. Bovendien komt er een verbinding en betrokkenheid tussen de mensen van de school en het bedrijf. Ook de kinderen en ouders van de school en de klanten en leveranciers van de ondernemer raken betrokken bij elkaar. Dit in tegenstelling tot de oplossing met belastinggeld, waarbij de betaler altijd vindt dat deze te veel betaalt en de ontvanger altijd vindt dat zij te weinig krijgen.

In het voorbeeld heb ik lunches op scholen gebruikt, wat geen overheids beleid is geworden. De “gratis” schoolboeken voor iedereen is wel beleid geworden. Ook daarbij lag het probleem bij enkele scholen en is de oplossing voor alle scholen, terwijl een paar boekhandels of uitgeverijen het met elkaar op hadden kunnen lossen. Uiteindelijk kunnen wij zo zelf veel taken op ons nemen, die we eens aan de overheid hebben gegeven.

Als je de samenleving als één geheel ziet, dan kan je zien dat we enorm veel kosten kunnen besparen door directer contact met elkaar. Het is immers veel efficiënter om iemand direct €50 euro te geven, dan via de belasting en het bureaucratische systeem dat betrokken is bij de uitkering en controle ervan.

Naast het kosten aspect is er de sociale samenhang in de maatschappij. Doordat de overheid geld int om problemen in de maatschappij op te lossen, is er geen enkele betrokkenheid meer van de betaler naar de ontvanger. De gedwongen solidariteit zorgt voor afstand met elkaar en voor apathie naar onze medemens. Terwijl vrijwillige solidariteit zorgt voor betrokkenheid en verbinding.

Laten we weer eens luisteren naar Sesamstraat en het samen gaan doen.