Teveel van het goede ?!

Bij het starten of continueren van diverse projecten ga ik altijd voor samenwerking op diverse aspecten. Naast het samen werken aan een project bedoel ik hiermee ook het sparren met mensen van buiten het project.
Het is fijn om een frisse blik te krijgen op de materie, zeker als je er zelf al zo lang mee bezig bent en zo wisselen we veel uit, zeker naarmate projecten meer handen en voeten krijgen.
Zo ontstaan nieuwe samenwerkingsverbanden, verbeteringen op diverse vlakken , bevestiging van gewoon doorgaan op de ingeslagen weg of andere inzichten.

Zo ook de laatste tijd. En daarbinnen viel het me steeds meer op dat het best moeilijk is de tijd goed te verdelen, op waarde in te schatten en wanneer en met wie je wat wil bespreken. Iedereen heeft feedback nodig. Het is bijna onmogelijk om zonder enige kritische noot, bevestiging of uitwisseling gestimuleerd te blijven en hoe weet je dan of je wel “goed” bezig bent.

Nu is het fijn om frequente terugkoppeling te krijgen maar wat is dan de juiste frequentie ? Omdat we feedback als iets waardevols zien en onontbeerlijk gaan we vaak voor veel, zo ook ik. Daarnaast vind ik samenwerking en kennisdeling ook zeer belangrijk, dus wissel ik sowieso wat meer uit met diverse mensen.

Afgelopen week ervaarde ik echter ook iets anders. Door alle uitwisselingen van de afgelopen tijd had ik zoveel informatie te verstouwen (goede en minder goede)  en daardoor zoveel zaken op te volgen dat het bijna belemmerend ging werken in plaats van stimulerend. Het verwerken van alles veroorzaakte een cognitieve en emotionele belasting die juist alle positieve effecten van de verkregen inzichten bijna teniet deed.

Nu ervaarde ik dat in het begin meer feedback me stimuleerde en het de projecten goed deed. Tot een bepaald punt haalde ik er positieve effecten uit en toen sloeg de meter uit naar de andere kant. Na die kentering bemerkte ik dat het ontvangen en verwerken van alle respons me teveel werd. Het beantwoorden resulteerde meer in een verplichting en het hield me steeds meer weg van het uiteindelijke doel en het werk wat ik wilde doen en waar ik me op diende te richten.

Merkte ook dat die belemmerende werking meer optrad bij de allernieuwste projecten en minder bij die al wat verder gevorderd waren. Voor die eerste was er natuurlijk nog veel onbekend en wellicht zit het daar dan in. Moest mezelf nog aardig inlezen en verdiepen in de materie en dan heb ik wellicht wat minder ruimte voor reacties.

Ook is de feedback dan niet echt to-the-point aangezien ik het zelf ook te breed inzet. Heb zelf die gerichtheid nog niet zo en dan kan je ook niet verwachten dat jouw gesprekspartner die heeft. Bemerkte dan dat ik met een bos aan respons terug kwam waar ik de bomen dan niet meer doorheen zag.

Dus ga ik nu weer iets bewuster met mijn uitwisselingen om. Wat is precies het doel en dat kan ook gewoon een goed gevoel zijn omdat je die persoon graag mag en je hem of haar goed vindt op dat gebied. Als ik me dat dan wel realiseer, gezien de uren in een dag en de te besteden energie.

Misschien ga ik meer met focus groepen werken op bepaalde projecten; optimale kennisdeling, maximale feedback en ook nog efficientere tijdsbesteding.

Ga de komende tijd eens kijken hoe dat nu zit met die feedback en dat punt van ommekeer. Als ik dat punt goed kan bepalen, dan zit ik wel goed en benut ik de uitwisselingen; stimuleren en inspireren dan zeker.
Want feedback, uitwisseling, respons en kennis deling zijn voor mij onontbeerlijk. Net als samenwerken natuurlijk !