Op 2 oktober ging in de oude Fokker fabriek in Den Haag (een prachtige locatie overigens) een nieuwe social enterprise van start: Social Finance NL. Een BV, waarvan een stichting de meeste aandelen bezit en de sociale doelstellingen bewaakt. Peter Scholten was aanwezig en doet verslag voor De Dikke Blauwe.

Wat meteen bij binnenkomst opvalt is de combinatie van de ondersteunende organisaties: Oranjefonds en ABN AMRO bank. Toch niet een combinatie die je zomaar verwacht. De oprichters, Björn Vennema en Ruben Koekoek (afkomstig van Deloitte en ABN AMRO ) zorgen, samen met het team van SFNL, voor de uitvoering.

Grote vraag is natuurlijk: wat is er dan zo bijzonder aan deze nieuwe club? We hebben toch ook al Social Impact Finance? En meer van dergelijke namen?

Eigenlijk bouwt SFNL voort op de social impact bonds (SIB), het financieringsmodel dat een aantal jaren geleden ook in Nederland werd geïntroduceerd, en eerder werd ontwikkeld in de Verenigde Staten en in het Verenigd Koninkrijk. Kern van een SIB is: een (sociaal) ondernemer heeft geld nodig om een maatschappelijk resultaat te realiseren. Banken (Rabo, ABN) en fondsen (zoals Oranjefonds en Start Foundation) doen de financiering, en de overheid betaalt de investeerders terug op het moment dat de ondernemer het resultaat ook daadwerkelijk realiseert.

De afgelopen jaren is met dit instrument ervaring opgedaan, en Social Finance wil deze nu inzetten om – zoals men het zelf zegt – een ‘ecosysteem’ op te zetten rondom deze financieringsvorm. Netwerken van overheden, ondernemers en financiers aan elkaar verbinden. Het logo van SFNL bestaat dan ook uit een rondje (de zachte kant) en een vierkant (de harde kant) en beide moeten bij elkaar komen. De jongere generatie ondernemers moet gefaciliteerd worden om maatschappelijke resultaten concreet neer te zetten. ‘Om het verschil te maken’, hoorde ik. Hoewel ik nooit precies weet wat dat nou eigenlijk precies is…

Social Finance Nederland, de naam suggereert het al, is aangesloten bij een aantal Social Finance-organisaties in andere landen, zoals het VK, de VS. Vooral die in VK en VS zijn al aardig groot in personele omvang. Maar groot worden en veel personeel hebben is niet de eerste ambitie van SFNL: het gaat primair om het maatschappelijk resultaat.
Tot zover alles goed. Volgende vraag is: is er behoefte aan een nieuwe instelling op het gebied van financiering van het sociaal ondernemerschap?

Waarschijnlijk wel, want binnen de sector van het maatschappelijk goed doen is altijd behoefte aan meer geld, meer investeerders (impact investors) en kennis. En hoewel de initiatiefnemers aan het begin van de feestelijke lancering zeiden dat het toch vooral meer moest worden dan een SIB-machine, bleek de rest van de opening toch vooral gedomineerd te worden door verhalen over SIB’s. Waarbij de ondernemers en hun deelnemers als ‘helden’ op het schild werden gehesen…
En daar ligt een beetje het gevaar op de loer.

Ten eerste: het zal de uiteindelijke deelnemer/cliënt van een project natuurlijk om het even zijn hoe de financiering van dat project is geregeld. Met andere woorden: het unieke van de SIB (en hopelijk SFNL) is niet het feit dat de eindgebruikers nu ineens anders bediend gaan worden, maar het is de financieringsconstructie eromheen. Succesvolle deelnemers van een project als helden van Social Finance laten zien is dan misschien wat te veel emotiemarketing. Het succes zit toch vooral in het aantrekken van private geldstromen voor (sociale) ondernemers, en het creëren van grotere vrijheid voor deze ondernemers om met minder regels te ondernemen.

Ten tweede: het gaat steeds over ‘het resultaat’. Maar wat definieert men binnen een SIB als een resultaat? Dat is doorgaans een deelnemer die een baan krijgt, en daarmee de samenleving uitkeringskosten bespaart. Maar het echte resultaat is natuurlijk de mate waarin de deelnemers hun leven weer op orde krijgen, gelukkiger worden, zich volwaardig voelen. Het enkele feit dat iemand een (tijdelijke) baan heeft zegt nog niets over de vraag of het ook beter met ze gaat. Resultaat van een SIB is deelnemers-welzijn, en niet slechts een kostenbesparing voor een overheid. Hier ligt een mooie uitdaging voor SFNL om zich te onderscheiden.

Het aantal social impact bonds in Nederland groeit langzaam, maar gestaag. Enkele van de hobbels zijn echter steeds: netwerken van spelers die van nature niet altijd dezelfde taal spreken (banken, overheden en ondernemers), en kennis en beschikbaarheid van betekenisvolle ondernemers.
Als het Social Finance lukt om deze werelden bij elkaar te brengen, en dan ook nog creatieve(re) varianten te bedenken dan alleen de standaard SIB, dan is er zeker plek voor deze nieuwe organisatie. Ik weet uit eigen ervaring hoe taai dat kan zijn: de communicatie en verwachtingen van zulke verschillende stakeholders…! Om daar echt het verschil te makenis een flinke dosis energie en doorzettingsvermogen nodig. Want anders gebeurt er niet zoveel. Aan het enthousiasme van het team van SFNL zal het in ieder geval niet liggen, want dat straalt ervan af!

Ik ben oprecht benieuwd!(en ik met hem :-)!)

Bron : de Dikke Blauwe – 5 oktober 2018

Uit het jaarlijkse onderzoek onder sociale ondernemingen wordt duidelijk dat er niet alleen goede economische resultaten behaald worden, maar ook dat sociaal ondernemers zich actief inzetten om anderen te beïnvloeden om hun missie te bereiken.

• Groei en toename winstgevendheid
  Het aandeel winstgevende sociale ondernemingen neemt toe. 44% van de ondernemingen gaf aan over 2017 winstgevend te zijn. Naarmate ondernemingen langer bestaat zijn ze vaker winstgevend. Ook omzet (26%) en werkgelegenheid (21%) nemen sterk toe bij sociale ondernemingen.
• Ondernemers willen gekopieerd worden
  Impact vergroten gebeurt niet alleen door meer producten of diensten te verkopen, maar ook door andere spelers zoals bedrijven en overheden te beïnvloeden. Sociaal ondernemers zijn hier actief mee bezig, maar liefst 69% wil gekopieerd worden door andere bedrijven en 52% probeert het functioneren van een hele markt te veranderen.
• Marktomstandigheden verbeteren
  Een grote meerderheid van ondernemers (77%) geeft aan dat ‘herkenning en erkenning’ voor sociale ondernemingen de afgelopen jaren is toegenomen. Ook geven ondernemers aan dat consumenten en bedrijven impact belangrijker vinden. Beleid van de Rijksoverheid is volgens ondernemers de afgelopen jaren niet verbeterd.
• Impact wordt uitgevraagd en gemeten
  Een ruime meerderheid van de ondernemingen (63%) geeft aan impact te meten. Dit percentage ligt iets hoger dan voorgaande jaren. Bij 75% van de ondernemingen vraagt een van de stakeholders om een impact rapportage. Een kleine groep (8%) ondernemers aan de meetindicatoren in te stellen aan de hand van de SDG’s.

Lees hier de gehele Social Enterprise Monitor 2018

(bron Social enterprise NL – september 2018)

Op 2 augustus 2017 is het Earth Overshoot Day. Op deze dag zijn alle natuurlijke grondstoffen die de aarde in een jaar kan produceren op. De rest van het jaar lenen we water, voedsel en brandstof van onze planeet. Daarvoor gebruiken we natuurlijke reserves. Dat kan niet goed zijn, want we weten inmiddels allemaal; geld lenen kost geld. Maar wat kost het ons als we te veel van de aarde lenen? En kunnen we het wel terugbetalen?  

Earth Overshoot Day, wanneer dan?

De datum waarop Earth Overshoot Day plaatsvindt, is berekend door het Global Footprint Network. Deze organisatie onderzoekt de invloed van mensen op onze planeet. Zij berekenen de datum door wat de aarde in een jaar kan produceren te delen door wat wij opmaken. Dat getal vermenigvuldigen ze met 365 dagen zo komen ze dit jaar uit op 2 augustus. En dat is maar liefst 6 dagen eerder dan vorig jaar!

Minder ruimte voor de natuur

Als we in balans willen leven met de aarde, kunnen we per persoon wereldwijd 1,8 hectare grond gebruiken. We gebruiken echter gemiddeld 2,7 hectare per persoon. We hebben dus bijna twee planeten nodig om aan onze vraag te voldoen en die hebben we niet. Vanaf Overshoot Day ontstaat er als het ware een concurrentiestrijd tussen de mens en de natuur en we weten wie tot op heden de grote verliezer is. Rollen die op termijn wel eens omgedraaid kunnen zijn.

Een wereld vol verleidingen

Ook al horen we heel vaak dat we te veel gebruiken, toch is het moeilijk om ons koopgedrag te veranderen. We leven in een wereld vol verleidingen. De lokale buurtsuper ligt dagelijks vol met heerlijke, ingevlogen producten. Grote winkelketens hebben elke week een nieuwe collectie en je kunt alles laten thuisbezorgen wat je maar wilt. We weten dat we minder moeten kopen, eten en gebruiken, maar lastig is het wel.

Costa Rica doet het anders

Het grootste effect dat we kunnen bereiken op een verbetering van de balans, is door onze CO2 uitstoot te halveren. Het klimaatakkoord van Parijs gaat daarbij helpen. Als het akkoord precies wordt uitgevoerd, schuift de Earth Overshoot Day met 89 dagen op. Costa Rica laat nu al zien dat het kan: In twee maanden tijd kwam 97% van de elektriciteit uit duurzame bronnen, met name waterkracht. Ook al zijn er wat kritische geluiden, de ambitie van het land is om in 2021 klimaatneutraal te zijn.

Dakpannen met zonnecellen 

In Nederland kunnen we grote stappen zetten door meer zonnepanelen op de daken. Ze zijn er tegenwoordig ook in de vorm van dakpannen, dus zelfs voor monumenten is het nu een optie. Je helpt niet alleen de planeet, maar geniet elke zonnige dag van een teruglopende meter. Ook een aandeel in een windmolen, of een groene energieleverancier zijn prima opties. Door anders te reizen, bespaar je veel energie. We blijven het daarom benoemen; stap wat vaker op de fiets of in de trein. Wil je liever autorijden? Onderzoek dan de voordelen van de elektrische auto. Het aanbod wordt steeds groter.

Het ‘lege kast syndroom’  

Wat we eten kan helpen om Earth Overshoot Day 11 dagen te verschuiven. Ook al kunnen we elke dag naar de supermarkt om dat te kopen wat we nodig hebben, bij de meeste mensen zitten ijskasten en voorraadkasten vol. Je wilt wat te kiezen hebben, maar daardoor gooien we elk jaar gemiddeld 50 kg aan goed eten weg. Het is dan wel belangrijk dat we meer plantaardig, lokaal geproduceerd en onbewerkt voedsel gaan eten, en werken aan ons ‘lege kast syndroom’.

Het terugbetalen van de lening is dus mogelijk. Het klimaatakkoord en een eventuele Nederlandse klimaatwet zullen daarbij helpen, maar laten we vooral ook, in ons eigen belang, zelf in actie komen.

(bron :Het kan wel – groener, eerlijker en leuker leven)