Opnieuw worden er weer gastblogs geschreven en geniet ik van de verhalen die gedeeld worden. Persoonlijk en zakelijk; vaak een kijkje in de ziel van de ondernemer. Herkenbaar ook vaak voor velen van ons.

Eelste trapt de aankomende serie af met Het ideeënmens en gunt ons daarmee een kijkje in haar wereld van onmogelijkheden, die toch ook weer mogelijk zijn. Ook hier zie ik weer herkenbaarheden als ook het volgen van dromen en dat het soms wellicht wel wat moeitelozer zou mogen. Tenminste zo vertaal ik het voor mezelf :-).
Het mooie is dat iedereen in de gastblogs weer iets anders oppakt , ieder vanuit zijn of haar eigen referentiekader. Dat doet dus het delen van verhalen onder andere met ons. Mooi gegeven.

Wat betreft de estafette, is deze vorm gegeven door aan de betreffende gastblogger te vragen waar die graag over zou willen lezen? En zo reikt elke gastblogger de volgende een “thema”aan. Dan kun je nog alle kanten op, al heb je wel een richtlijn. Je kunt het echter wel zo insteken, zoals je zelf wilt.
Eelste gaf aan wel wat te willen lezen over  ‘onderscheidend profileren’, oftewel, zoals ze zelf zegt:
Hoe zet jij, (zijnde de  gastblogger) jezelf in de markt, hoe zorg jij ervoor dat je tussen alle anderen opvalt, dat jouw klant jou vindt?

Ik ben benieuwd wie zich daardoor aangesproken voelt daar een blog over te schrijven. Mocht jij dat zijn, stuur me dan een mailtje en stuur ik je alle informatie toe. Ik kan niet wachten!

 

 

Eind 2011 plaatste de eerste gastblogger haar blog op Evenaar& Partners. En wat zo voortvarend begon, was daar vorig jaar opeens de stilte.

Het is op de achtergrond geraakt en dit jaar blazen we deze mooie traditie nieuw leven in. Elke maand een thema en ik herinner me nog hoe ik ervan genoot als iemand dan aanbood om iets te schrijven.
De mooiste verhalen  en zo leerde ik en ook jullie die ondernemers beter kennen. Van flow in het leven van een ondernemer ,  de kwetsbaarheid bij het schrijven van een boek en hoe de zachte kracht van massage je doet ontspannen. Stuk voor stuk kleine kijkjes in de ziel van die ondernemers.

Voor de eerstkomende is er geen thema en ben ik benieuwd wie of wat zich aandient om deze plek als gastblogger te vullen. Vanuit dat startpunt zullen we een vorm van estafette starten en hoop ik dat het vuur blijft branden en we zeker elke maand een nieuwe gastblogger hebben.

Wie is die eerste gastblogger van dit jaar? Wie bijt de spits af met iets wat hem of haar bezig houdt, wat die graag wil delen?

Ik hoor het graag. Mail me en we bespreken de details. Ik kijk er nu al naar uit.

Vele kleine zelfstandigen durven geen vrij af te nemen en eenmanszaken gooien zelden, buiten de kindervakanties om, gewoon eens de deuren dicht.
Angst om zakelijke kansen te missen of niet beschikbaar te zijn voor hun bestaande klanten en lopende opdrachten. Een grote zorg en verantwoordelijkheid die ik maar al te goed herken.
Laatst kreeg ik het compliment van een klant dat ze het zo goed vond dat ik mijn zakelijke telefoonverkeer op stil zette in de avond en ook vaak in het weekend. Zou ik ook eens moeten doen, vertelde ze.
Toch achtervolgt het gevoel me nog wel eens niet klaar te zijn en achter te lopen op de feiten. Daardoor kan ik het werk dan moeilijk los laten. Het gaat me wel steeds makkelijker af en als ik er niet ben dan ben ik er ook echt niet. Ongeacht de mogelijkheden van het digitale werken tegenwoordig.
Ik ben me er immers van bewust ben dat ik het  keurig achterlaat en sommige  zaken echt wel kunnen wachten tot een later tijdstip. Ook kan ik door de samenwerkingsverbanden de controle meer loslaten en bepaalde taken prima aan iemand anders overlaten. Gedeelde zorg, aandacht en verantwoordelijkheid. Een geruststellende gedachte.

En waarom is het dan toch soms zo moeilijk om vrij af te nemen, even vakantie in een tijd waarin er veel speelt en het ook gewoon druk is. Komt het ooit echt goed uit?!

Toch is het vinden van die balans belangrijk; voor mijn werk, mijn prive leven en ook mijn gezondheid. Alles en iedereen vaart er wel bij.

Bij het ja zeggen tegen de uitnodiging om een weekje er tussen uit te gaan, werd ik me ervan bewust dat ik al had toegezegd voordat ik mijn agenda goed en wel had geraadpleegd.  Dit had ik nog nooit zo gedaan en ik had het gevoel dat ik me (aan mezelf vooral ) moest verantwoorden. Echter, met wat  schuiven hier en daar kon het ook nog. Al met al helemaal niet zo onmogelijk en toch bleef ik nog even onrustig. Wat had ik nog nodig om echt gerust op vakantie te kunnen gaan?

Sommige mensen gedijen op de adrenaline die ze krijgen van het gevoel van urgentie , de druk van deadlines en van veeleisende klanten die onmiddellijke resultaten verwachten. Zelf heb ik niet tot doel om continu in een toestand van stress te verkeren waardoor mijn geest voortdurend aan het rennen is. Natuurlijk zijn die deadlines er niet voor niets (ook ik vaar er zeker wel bij) en helpt die to-do lijst me ook om niets te vergeten en te focussen op wat belangrijk is en prioriteit heeft. Toch wil ik daardoor niet in het onvermogen komen om te ontspannen.
Laat ik ook realistisch zijn. Accepteren dat ik zoveel kan doen als menselijk mogelijk is en dat een verzoek op  het laatste moment gewoon te laat is en later pas kan worden ingewilligd. . En laat nu net die aanvrager aangeven dat het na mijn vakantie goed genoeg is. Zo zie je maar.

En natuurlijk is het niet “kunnen”nemen van een vakantie een gekke gedachte als ook een luxe probleem. Zo ook die welgevulde agenda. De zaken gaan kennelijk goed en in samenwerkingsverband zijn we mooie projecten aan het ontwikkelen.
Toch kijk ik ook uit naar deze pauze. Het geeft me de tijd om me weer op te laden, quality time door te brengen met fijne mensen en lekker buiten te zijn. Bij terugkomst kijk ik dan ook weer met een frisse blik naar de lopende zaken en pak ik ze weer op met een helder inzicht. Nog bewuster van wat we nu eigenlijk proberen te bereiken.
Ledigheid is niet zomaar een vakantie: het is onmisbaar voor de hersenen zo ook als vitamine D voor het lichaam.

Paradoxaal is vrij nemen van het werk noodzakelijk om het werk nog beter te kunnen doen. Dus gun jezelf een break zo nu en dan ! Tot later, ik ga er even vandoor 🙂